Ze zijn er weer: McCleod’s daughters. Op SBS9 kun je hun avonturen volgen. Het is niet diepgaand, hoewel moeilijke onderwerpen niet worden geschuwd. Passie op een paardenrug.
De serie McCleod’s daughters gaat over twee zussen, die apart van elkaar opgroeien. Ze delen dezelfde vader, maar niet dezelfde moeder.
Op een dag, na het overlijden van hun beider vader staat Tess (die elders opgroeide) op de stoep bij haar zus Claire, die de boerderij van haar vader runt. Al jaren.
Tess blijkt de helft van de farm te hebben geërfd. Dit is het begin van hun avonturen in de Australische outback.
Ik zit aan de buis gekluisterd en ik vroeg me af waarom. Wat maakt dat ik dit zo’n gave serie vind? En opeens viel het kwartje: de paarden.
Vroeger als meisje wilde ik graag een paard. Dat zat er niet in, maar dromen kan altijd, nietwaar? Dus kocht ik als verzamelaar alle boekjes van Bianca, geschreven door Yvonne Brill.
Zo creëerde ik mijn eigen paardenwereld, las de boekjes letterlijk stuk en genoot op mijn manier. Een van de eerste verzamelingen die ik had.
Ik kon me heerlijk terugtrekken, de boel de boel laten en genieten van Bianca’s avonturen met de club van zes, de Hoornse ruiters en Marise van Wamelen. Heerlijk! Even een knipoogje.
Geld om een paard te bezitten of om paard te rijden was er niet. Zo kon ik toch dromen en doen of ik erbij was. Misschien leuk om er eens een gedicht bij te maken.
Dat is het leuke van gedichten schrijven. Het is ook een beetje fantaseren of relativeren.
Nu ik de serie van McCleod’s daughters kijk, doet me dat terugdenken aan de boekjes van toen. Ook hier wordt veelvuldig op paarden gereden.
Je ziet het voor je: wind in je haren, cowboyhoed daarbovenop en heerlijk galopperen.
En als ik mijn ogen sluit, zit ik en niet Bianca Vermeulen op die paardenrug in een stevige galop.
Passie op een paardenrug
Er zijn natuurlijk heel veel verschillen: het speelt zich af in Australië en niet in Drenthe. De serie gaat over zussen en in de boekjes zijn het vriendinnen, maar het gevoel van verbondenheid triggert me.
Er voor elkaar zijn, ook al zit het tegen. Een voor allen en allen voor een. Dat vind ik het mooie eraan.
Als een persoon lijdt, lijden ze allemaal. Ik hou van dat samen ergens voor gaan. Die bemoediging: je bent niet alleen.
Die kameraadschap, dat basisgevoel kan iedereen goed gebruiken in haar leven, nietwaar? Weten dat er iemand om je geeft, aan je denkt, met je meeleeft.
Daarom heb ik me aan een verzameling op opbeurende designs gewaagd, zodat je nooit met je mond vol tanden staat. Even een knipoogje als het leven lastig is.
Op deze manier heb ik mijn verzamelwoede omgedacht tot mooie verzamelingen met letters en gedichten.
Ze staan in mijn webshop, kosten nog geen euro per stuk en zijn uiterst geschikt om creatief mee aan de slag te gaan. Wie maak jij blij?
Oh ja, en die boekjes van Bianca? Ik heb ze allemaal nog (de laatste delen kreeg ik toen ik 50 werd). Deel 1 ligt inmiddels naast mijn bed. Voor het slapen gaan even een stukje lezen. Zo heerlijk!
Hou je haaks!
Meer knipoogjes staan onderaan deze pagina keurig op een rijtje.
Geef een reactie