Als je het echt probeert, maar het lukt gewoon niet. Wie zit er nu op mij te wachten? Als dit bij jou ook zo gaat, moet je vooral mijn blogs en columns over knipoogmomentjes lezen.

Heel graag wilde ik een huisje-boompje-beestje-leven: man, kinderen, een huis en een auto. Het werd anders. De man, kinderen, huis en auto kwamen er. Maar daarnaast waren er ook andere dingen, die mijn ideale leventje overhoop gooiden. Onze oudste zoon bleek homo te zijn. Dat was best even slikken. Onze tweede zoon worstelde met depressiviteit. Onze jongste had kinderastma. Mijn gezondheid die me regelmatig in de steek liet en laat en een paniekstoornis heeft veroorzaakt. Het verslaafd zijn aan mooie spulletjes. En daarnaast mijn geloof in God, in Zijn goedheid en Zijn leiding.

Maar ook wat ik ervan leerde: hoe blij kun je zijn als je onverwachts verrast wordt met iets liefs: knipoogmomentjes. Of dit nu in de vorm van een kaartje, cadeautje of deken is. Het is super als er iemand die aan je denkt en je met positieve woorden bemoedigt.

Misschien wel door alle struggles, schreef ik de dichtbundel Mammoedig (#trots) over het moederschap. Een bundel vol eerlijke, kwetsbare, grappige gedichten. Ik probeer kwetsbaar te zijn over de dingen die niet goed gaan. Ze te benoemen en te relativeren. Ook iets voor jou?