Het is stil geworden. Het licht is weg. De engel is weg, maar de impact van zijn woorden klinkt nog na in mijn hoofd. Wat is er zojuist gebeurd? Heb ik echt bezoek gehad van een engel? Maria, een kerstverhaal.
Ik, meisje uit Nazareth, bezoek van Gods gezant? Ik ben maar eenvoudig en ik bezit niet veel. En wat weet ik nu helemaal? Ben ik de jonge vrouw die Jesaja noemde? Een maagd zal zwanger worden… Wat bijzonder. Ik kan er nog niet helemaal bij.
Wat zei de engel precies? Hij stelde zich voor. Gabriël heet hij. ‘Gegroet, vrouw die genade hebt ontvangen. Je bent gezegend onder de vrouwen’. Ik schrok me een hoedje, dat begrijp je.
De engel stelde me gerust. ‘Wees niet bang. Je hebt genade bij God gevonden. Je zult zwanger worden en bevallen van een Zoon en je moet Hem Jezus noemen. Jezus zal heel belangrijk zijn, Hij zal de Zoon van de allerhoogste God genoemd worden. En God, de Heer, zal Hem Koning maken, net zoals Zijn voorvader David dat was. Jezus zal voor altijd Koning van Israël zijn. Aan Zijn macht komt geen einde.
En ik moest het vragen. Het klonk zo ongelooflijk. ‘Maar ik slaap nog niet met een man. Hoe kan ik dan zwanger worden?’ Ook daar had Gabriël een antwoord op. De Heilige Geest zal bij je komen. En door de kracht van de allerhoogste God zul je zwanger worden. Daarom zal jouw kind bij God horen, en zal Hij de Zoon van God genoemd worden’.
Dus ik word niet zwanger van Jozef, maar van de Heilige Geest? Hoe is dat toch allemaal mogelijk? Dat is nog nooit eerder gebeurd, zwanger worden zonder man. Maar dit weet ik wel: niets is voor God onmogelijk.
Ik snap het niet en het wil nog niet landen, maar op een of andere manier komt er een rust in mij. Wat God wil, moet gebeuren.
De engel vertelde me ook dat nicht Elizabeth zwanger is. Stel je voor: dat had niemand voor mogelijk gehouden. Elizabeth en haar man Zacharias zijn al oude mensen en ze hebben nooit kinderen gekregen en nu is ze zwanger. Als iemand mij begrijpt, is het Elizabeth wel. Ik ga bij haar op bezoek.
Mama snapt niet echt de haast waarmee ik al mijn spullen klaarmaak om op weg te gaan. Ik kan het haar ook niet uitleggen, nog niet. Ik snap het zelf ook helemaal niet. Ik weet alleen dat ik naar Elizabeth moet. De engel heeft haar niet voor niets genoemd. Ook zij is immers zwanger van een bijzonder kind.
Een paar dagen later ben ik op weg. En als ik Elizabeth zie, weet ik dat ik goed heb gekozen. Zij is al op een leeftijd dat mensen geen kinderen meer krijgen. Toch heeft ze een mooie, ronde babybuik en ze straalt als ze me ziet. Wat ben ik blij haar te zien. Zij zal het begrijpen.
En nog voordat ik iets kan zeggen, klinkt haar begroeting.
Gezegend ben je, Maria
en ook de vrucht van je schoot
gezegend onder de vrouwen
je maakt mijn vreugde zeer groot
want waaraan heb ik te danken
dat jij mij met een bezoekje vereert
de moeder van mijn Heere te ontmoeten
dat is al wat mijn hart nu begeert
het kind in mijn buik liet me weten
dat jij ook een kind verwacht, lieve nicht
de Redder van de wereld nog wel
dat vind ik een heel blij bericht
zalig is zij die geloofd heeft
wat de Heere haar heeft gezegd
want alles wat God ooit beloofde
is volbracht, waarheid en echt
Wat bijzonder dat dit gebeurt, want op het moment dat Elizabeth dit zegt, landt bij mij wat de engel heeft gesproken. Zij weet zonder dat ik het haar vertel over mijn toch wat ongemakkelijke toestand.
Ook ik breek uit in aanbidding.
Ik geef alle eer aan God. Ik juich voor Hem, Hij is mijn redder. Hij koos mij uit, mij, een heel gewoon meisje. Nu zal iedereen over mij zeggen: ‘Zij is gezegend.’ Want God, die machtig is en heilig heeft iets geweldigs met mij gedaan. Aan mensen die naar Hem luisteren, geeft Hij Zijn liefde, nu en altijd. God heeft Zijn kracht laten zien. Trotse mensen jaagt Hij weg en koningen pakt Hij hun macht af. Maar gewone mensen maakt Hij belangrijk. Arme mensen geeft Hij veel, maar rijke mensen krijgen niets. God is Zijn liefde voor Israël niet vergeten. Daarom helpt Hij Zijn volk. Dat had Hij al beloofd aan onze voorouders, aan Abraham en aan iedereen die na hem kwam.
Het is heerlijk bij Elizabeth. We kunnen vrijuit praten over de grote dingen die God heeft gedaan, vooral omdat Zacharias niet kan spreken doordat hij engel Gabriël niet geloofde. Af en toe schrijft hij wat woorden op een lei.
Stel je voor dat ik niet had kunnen praten. Hoe had ik ooit moeten uitleggen wat er is gebeurd?
Maar hoe fijn het ook is, ik zal toch een keer naar huis terug moeten keren. Mijn zwangerschap is nog niet zichtbaar, maar dat zal zeker niet lang meer duren. Straks heb ik net zo’n dikke buik als Elizabeth. Ik strijk liefdevol over mijn licht bollend buikje. Met pijn in het hart neem ik afscheid van haar. Ze is me zeer dierbaar geworden. Het leeftijdsverschil is totaal weggevallen. Wat hebben we het fijn gehad deze drie maanden. Van hart tot hart hebben we elkaar kunnen spreken.
Spannend is het wel om weer thuis te komen. Hoe zal mijn omgeving reageren, mijn ouders, maar nog belangrijker: wat zal Jozef denken? Jozef waarmee ik verloofd ben en met wie ik over niet al te lange tijd zal trouwen. Zal Jozef geloven dat ik zwanger ben van de Heilige Geest? Of wil hij niets meer met me te maken hebben?
Ik moet er niet te lang mee wachten. Hij heeft recht op de waarheid. Zodra ik thuis ben, praten we. Geen makkelijk gesprek, dat kan ik je wel vertellen. Zelfs mij klinkt het ongeloofwaardig in de oren, maar ik weet dat het waar is. Wat zal Jozef ervan denken?
Na ons gesprek gaat Jozef naar huis. Hij houdt van mij en hij weet dat ik betrouwbaar ben, maar ik zag de blik van ongeloof in zijn ogen. Mijn uitleg over de zwangerschap is zo onwaarschijnlijk.
Wat hij denkt en voelt weet ik verder niet, maar de volgende dag is alles anders. Hij staat glunderend voor me. “Weet je, Maria?” zegt hij. “Ik geloof je. Vannacht kwam er een engel en die heeft me verteld dat het allemaal precies zo is, zoals jij verteld hebt. Ik was van plan van je te scheiden. Dan kon je met de man trouwen van wie je zwanger was. Anders zou je gestenigd worden. Maar nu is alles allemaal anders. Ik neem je in huis en zal voor je zorgen”.
“Maar Jozef, je kunt me niet in huis nemen. Dan zijn we volgens onze wet getrouwd, maar we kunnen toch geen gemeenschap hebben?”
“Daar zullen we mee wachten, Maria, tot Jezus geboren is.”
Wat een wijze, goede man heb ik toch.
En zo wachten we rustig de komst van de Zaligmaker af. Ondertussen groeit mijn buik en kan ik de baby voelen bewegen binnen in mij, totdat onze rust wordt verstoord want er komt een bevel van keizer Augustus dat er een volkstelling moet komen. Iedereen moet zich laten inschrijven in de geboorteplaats van zijn voorvader.
Wat een slechte timing: we moeten op weg naar Bethlehem, want daar komt de voorvader van Jozef, koning David, vandaan. Er is geen ontkomen aan. Een bevel is menens. Daar zeg je geen nee tegen al ben je 100 keer zwanger.
Alleen Jozef hoeft zich maar in te laten schrijven in Bethlehem. Ik, als vrouw, hoef dat niet. Ik ga mee, want het Kindje zal al snel komen. En ik wil graag bij Jozef zijn als Het geboren wordt. Bovendien is nu iedereen in rep en roer en op reis. Het zou me alleen maar onrustig maken als ik alleen thuis bleef. Ik ga mee en blijf bij mijn man.
Zorgvuldig heb ik de spullen ingepakt. De grote Zoon van David zal dus geboren worden in de stad van Zijn voorvader David. Bethlehem, broodhuis. Hij, Die het brood van het leven is. Hoe wonderlijk is het dat hierover ook is gesproken in de Boeken.
Zachtjes schud ik mijn hoofd. Dat God mij deze eer waardig acht. De boodschap van de engel komt elke dag wel even terug in mijn gedachten. En elk schopje van het Kindje herinnert mij aan het feit dat Hij zo heel bijzonder is.
Jozef had wel zijn bedenkingen, hoor. Hij is echt een overbezorgde echtgenoot. Maar al zijn bezwaren wuifde ik weg. Ik ben jong en ik ben sterk. We gaan, Jozef. Het is nog geen week lopen. Dat moet kunnen. Ik ben thuis ook altijd aan het werk. Wat er ook gebeuren zal: God zal over ons waken. Ik draag immers Zijn Zoon.
En zo zijn we na niet al te lange tijd weer op reis. Dit keer een stukje verder. Dit keer met mijn man. Dit keer gaan we op weg naar Bethlehem. De weg is lang en oneffen en mijn buik zit in de weg. Hadden we maar een ezeltje om onze last te dragen, waar ik af en toe op kon zitten om uit te rusten. We zijn echter arm en zo’n ezel lijkt te mooi om waar te zijn.
Een beetje spannend vind ik het ook wel. Waar moeten we logeren? Jozef mag het weten. Zou er nog familie wonen die een plekje voor ons heeft? Het kan toch niet zo zijn dat er helemaal geen plaats meer is? Er gaan zoveel mensen op weg en straks is alles vol. Ik ga nu niet bepaald hard.
Ik probeer niet te zeuren en opgewekt te blijven. Want Jozef heeft het zwaarder dan ik. Mijn stoere man draagt de tassen met onze kleding en het voedsel. Ook de doeken voor de baby heb ik ingepakt. Want het is wel zeker dat Jezus in Bethlehem geboren zal worden. En hoe en wat, dat dan allemaal moet. Ik probeer niet te ver vooruit te kijken. De engel heeft gezegd dat ik niet bang hoef te zijn. Daarom blijf ik positief.
Toch kan ik het niet laten om af en toe aan Jozef te vragen: Duurt het nog lang? Is het nog ver? Ik weet dat een kleine week lopen niet echt lang is. We zijn niet anders gewend, maar als je met een dikke babybuik moet lopen, valt dat niet mee. Tot ik op zeker moment de contouren ontwaar van een stad in de verte, die op een heuvel is gebouwd. Zou dat Bethlehem zijn?
“Jozef’, vraag ik vol ongeduld terwijl ik wijs naar de stad. “Jozef, is dat, is dat Bethlehem?” Jozef glimlacht, trekt me dicht tegen zich aan en knikt. “Ja, lieve schat. Dat is Bethlehem. Nog eventjes en we zijn er….”
Maria, een kerstverhaal
Wil je verder lezen? Dat kan. In Lucas 2 wordt verteld hoe Jezus geboren wordt. Maria, een kerstverhaal.
Ik schreef dit verhaal op verzoek van onze vrouwenkring. Die eer was echt een knipoogje voor me. Twee jaar geleden mocht ik het vrije verhaal verzorgen. Dat kun je hier teruglezen.
De tijd rond kerst zit altijd gevuld met knipoogjes vind je niet? Soms is het moeilijk om dat gevoel vast te houden. Om je altijd zo verwachtingsvol en blij te voelen.
In mijn webshop heb ik wat mooie knipoogjes en gedichten gemaakt om jezelf of iemand blij te maken, te inspireren, op te beuren en te laten weten dat je aan haar denkt. Iets liefs door de brievenbus is altijd een goed idee.
Alle knipoogjes om na te lezen staan onderaan deze pagina.
Hou je haaks!
Geef een reactie