Soms zijn er dagen dat ik niet weet wat ik moet kiezen: gillen of huilen of allebei. Herken je dat of ben ik de enige? Zo’n dag was dinsdag. De dag begon al niet zo lekker. Vroeg in de morgen (nog voor de wekker ging) lag ik in bed en schrok wakker van een schok in mijn hoofd. Na die schok begonnen mijn hartritmestoornissen en ik bedacht dat dit niet echt een lekker begin was. Later gebeurden er nog meer dramatische dingen en kwam ik op een punt dat ik kon kiezen: Kiezen voor zelfbeklag of er het beste van hopen?
Ondanks hartritmestoornissen toch mijn plannen uitvoeren
Ik sleepte me op 7 uur uit bed en strompelde naar boven om de was op te hangen. Het gebonk van mijn hart hield aan. Ik had bijna geen adem en het leek wel of er een olifant bovenop mij zat.
Omdat ik die dag plannen had om mijn naaimachine en toebehoren naar boven te verplaatsen, besloot ik eigenwijs dat dit toch moest gebeuren, ondanks het feit dat ik bovenaan de trap bijna blauw zag.
Eerst even bijkomen en vervolgens nog een trap op. Ik voelde me minstens 80. Dit trap-op-trap-af heb ik nog twee keer herhaald en toen was het welletjes. Alles stond waar het moest staan en ik genoot van mijn ontbijt.
Ik sloeg een glas water om en een gesneuveld spaarvarken
Toen ik wat later bezig was met een haakproject (een leuk ballengordijn) en ik alle reeds gehaakte ballen in een tas wilde schuiven, vergat ik dat er een glas water stond.
Klets, glas op de grond, kapot. Zucht.
Eerst de grote stukken verzameld, vervolgens het water opgedweild en de stofzuiger erbij gepakt om de boel op te ruimen. De tas met de ballen landde vervolgens op zijn kop op de grond. Alle ballen eruit.
Kon het nog erger? Ja hoor, want dit was niet de laatste van mijn beproevingen.
Toen ik even later een glas uit de kast haalde en dit in de keuken vulde, schrok ik me werkelijk een ongeluk.
Met een grote klap was mijn prachtige, schattige, superleuke spaarvarken van Riviera Maison naar beneden komen zetten. Ook die was in honderden stukken uiteen gevallen.
De plek waar hij stond (boven op de kast op een emaille broodtrommel) was ook niet zo handig gekozen, dat geef ik toe.
Eigenlijk wist ik dit wel, maar toch had ik nog niet een andere plaats voor mijn spaarbig uitgezocht (had ik dat maar wel gedaan).
Ook onze houten vloer kwam niet ongeschonden uit de strijd en voortaan zal ik altijd de herinnering aan deze klap (en mijn spaarvarken) op de vloer kunnen terugzien. En er zat maar € 2,70 in. Niet genoeg om een nieuw exemplaar te kopen.
Dus bij deze een oproepje: heb je een Rivièra Maisonspaarvarken staan wat je niet gebruikt, stuur me even een berichtje!
Tijdens mijn huilbui belt de postbode aan
Dat mijn varken in gruzelementen lag, was het moment dat ik in huilen uitbarstte. Wat een dag! Omdat dit nog niet genoeg was, koos de postbode dit moment om aan te bellen met een pakje.
Snel veegde ik mijn tranen weg en lieflijk lachend pakte ik mijn bestelling aan.
Het was niet eens een leuke bestelling: meest glutenvrije en gezonde producten, niet eens een leuk kledingstuk of zo. Daar zou ik van opknappen, want een shopaholic houdt nu eenmaal van nieuwe spulletjes. Die laten de dag toch een beetje glanzen (shopaholic confessions).
Vervolgens sleurde ik de stofzuiger weer uit de kast en nam ik afscheid van de restanten van mijn spaarvarken. Zo jammer. Ik foeterde en schold op mezelf en op mijn stomme hart dat maar ramde en pijn bleef doen.
Omdat Groot Nieuws Radio aanstond en het ging over de duivel wegsturen, besloot ik dit meteen maar toe te passen. Mijn humeur was inmiddels tot het absolute nulpunt gedaald en het was nog niet eens middag.
Kiezen voor zelfbeklag of er het beste van hopen?
Ik riep tot God of Hij me wilde helpen en tegen de duivel riep ik dat hij me moest loslaten. En weet je? Nog niet zo heel veel later kwam er een rust over me, niet te geloven! En niet alleen dat.
Er was ook een stem die tegen me zei: je kunt twee dingen doen; of je blijft de hele dag kniezen en dan verknal je je dag of je kunt kijken wat je wel kunt en dat gaan doen. Creëer een knipoogmomentje met een goede mindset en focus op wat wel goed gaat.
Ik besloot naar de tweede stem te luisteren (wat wijs!) en ben heerlijk achter mijn laptop gekropen en heb iets grafisch ontworpen. Klinkt een beetje raadselachtig, maar het wordt heel leuk. Als ik er tevreden over ben, wil ik het graag met jullie delen.
Update: inmiddels heb ik een hele serie digitale producten ontwikkeld. Je vindt ze in mijn shop. Opgeleukt met mijn gedichten.
De dag die zo vervelend begon, eindigde eigenlijk best goed en zelfs productief, ondanks dat mijn hartritmestoornissen bleven en die olifant me de adem meermalen benam. Ik had rust in mijn hoofd en was tevreden met mijn omstandigheden en dat was een ervaring die ik graag wat vaker mee wil maken.
Geef een reactie