Ben je een rommelkont? Dan kan ik je dus echt adviseren om geen series op Netflix te kijken die met opruimen te maken hebben, zoals Consumed en Tidying Up with Marie Kondo. Of je moet er immuun voor zijn. Ik dus niet. Het is zelfs besmettelijk; ik heb al diverse mensen aangestoken met het opruimvirus. Hoe Netflix mij inspireerde te gaan opruimen.
Ik zie mezelf niet als een rommelkont. Alles heeft een plekje, maar toch kan ik uiteindelijk enorm geïrriteerd raken, als er overal wat rommel slingert. Daarom is de opruimstorm in huize Bal nog steeds niet gaan liggen, dus opgepast. Wil je niet aangestoken worden, lees dan maar niet verder.
De kledingcontainer en kringloop winkel worden nog immer voorzien van nieuwe voorraad. Ook de buren, vrienden en familie genieten mee van deze Marie Kondo-manie.
Zo grappig om die series te kijken en bij anderen binnen te kijken en dan te denken dat het bij jezelf wel meevalt. Dat dacht ik dus ook. Maar niets is minder waar…
Het begon allemaal met mijn kastenwissel. Als je geïnspireerd wilt worden om ook aan de slag te gaan, zeg ik: lees. Vind je het allemaal wel prima of ben je niet bewaarziek zoals ik, dan kun je hem rustig overslaan.
Afijn, toen die wissel achter de rug was, heb ik de andere kast in de huiskamer aan een grondige wat-kan-er-weg-inspectie onderworpen.
En jawel, ook hier kon het een en ander verdwijnen. De spullen die we echt gebruiken en waar ik gelukkig van word (Spark Joy, zie Marie Kondo), mochten blijven.
Ik zou ik niet zijn, als er niet ook een paar spulletjes bleven waar ik sentimentele waarde aan hecht. Voorbeeldje: de Koninginnedagbekers van jaren her (je doet er niets mee, maar je gooit ze ook niet weg) en souvenirs uit andere landen.
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen deze richting recshop te laten verdwijnen.
Toch leverde deze actie alweer een bijna lege plank op! Ik moet mezelf beheersen deze niet opnieuw te vullen met spullen, maar te genieten van het lege.
Dat dit niet lang gaat duren, weet ik nu al, maar oké, het was even leeg. Ik ben nu eenmaal geen minimalist.
De storm was toen nog niet gaan liggen, nog lang niet. Intussen heb ik mijn kledingkast ontruimd en weer ingericht (ook dat was een hele dappere actie, want ik heb heel veel). Ook mijn nachtkastje, hobby-kast(en), hobby-dozen en zelfs mijn borduurvoorraad (van jaren her) ontsprong de opruimdans niet.
Ik kwam echt de gekste dingen tegen, waarvan ik niet eens meer wist dat ik ze nog had bewaard. Die konden in ieder geval weg. Ik heb diverse mensen blij kunnen malen met mijn spullen. Dat geeft een goed gevoel.
Het resultaat?
Allereerst schaam ik me een beetje, omdat ik zoveel heb en heb gekocht in de loop der jaren. Niet normaal (shopaholic confessions). Ten tweede ben ik blij om anderen blij te kunnen maken met spullen die ik los kon laten. (Voorbeeld: de buurjongen kreeg een tas vol Donald Ducks: wauw, ik heb wel 100 jaar nodig om alles te lezen.) Ten derde heb ik nu een huis vol spullen (dat nog wel, no worries), maar nu opgeruimd, gecategoriseerd en happy.
Ben wel een beetje klaar met mijn opruimwoede en hoop eigenlijk wel dat de storm nu gaat liggen. Kan ik eindelijk weer eens iets nuttigs gaan doen, haha! Dus zo zie je maar hoe Netflix mij inspireerde te gaan opruimen.
Hoe Netflix mij inspireerde te gaan opruimen
De moraal van dit verhaal? Ruim ook eens lekker op en laat je inspireren door series als Consumed of Marie Kondo. Het maakt je echt gelukkig en bezorgt je een knipoogmomentje. Bovendien weet je weer waar alles ligt. Handig, toch?
Zo doe ik het ook regelmatig met mijn laptop. Ik schrijf heel graag gedichten en stijl ze dan mooi af. Maar soms ben ik ineens klaar met een bepaalde stijl of staan er teveel probeersels op mijn harde schijf. Dan houd ik ook daar grote schoonmaak.
De echte toppertjes mogen worden geshowd en verkocht. Die vind je in mijn shop. Want zeg nu zelf: als shopaholic is het toch ook leuk om dingen te verkopen?
Hou je haaks!
Nog veel meer knipoogmomentjes vind je op deze pagina. Hoe maak jij het verschil?
Geef een reactie