‘Mam, je hebt geen recht van spreken’. Dat zei onze tweede zondagavond tegen mij. We hadden net Mozaïek0318 gekeken, onze twee zonen en ik. Onze Benjamin was naar de kerk en manlief ook. Meestal gaat ieder hierna zijns of haaks weegs, maar dit keer bleven ze even hangen. Dat kwam door het gespreksonderwerp: verzamelen.
Onze oudste is namelijk bijna net zo’n verzamelaar als ik ben. Ik denk weleens dat ik daar debet aan ben. Vroeger schuimden we de rommelmarkten en kringloop winkels af op zoek naar Donald Duckjes. We maakten een lijst in Excel omdat het er op een gegeven moment teveel werden. Die lijst werd dan afgevinkt als we er weer eentje scoorden.
Nu is zijn verzameling behoorlijk compleet, maar hij spaart nog meer dingen. Niet erg als je het geld en de ruimte hebt, maar als je over een tijdje gaat verhuizen, moet je toch wat met die spullen. Wat gaat mee en wat gaat weg? De Donald Duckjes in ieder geval niet. Eerst waren we het wel van plan, maar wie weet: ooit de kleinkinderen? En anders is het een prachtige herinnering.
Onze tweede hoorde wat onze oudste vertelde en hoe ik probeerde te helpen. Zo van: kun je niet een deel van je verzameling verkopen of in dozen doen (het appartement is nl. niet heel groot). Of kun je niet een bepaalde serie kiezen en dan de rest weg doen?
Toen sprak onze tweede: ‘Mam, je hebt geen recht van spreken. Kijk eens hoeveel beeldjes je hebt? Dan kun je hem toch niet helpen?’ Toch ben ik het daar niet mee eens. Ja, oké, als het in huis niet meer leefbaar zou zijn, door de stapels zooi, maar juist omdat ik regels met mezelf heb afgesproken, houd ik het leefbaar.
Juist doordat ik weet hoe moeilijk het is om keuzes te maken tijdens het verzamelen, wat je wel of niet houdt. Juist daarom kan ik helpen. Ik ken zijn strijd en hoe moeilijk loslaten is. Ik kan dus als geen ander helpen.
Graag kijk ik programma’s waar het over opruimen gaat. Soms zie ik ook hoe een huis van een hamsteraar wordt leeggehaald. Die beelden hou ik altijd voor ogen, als mijn verzamelwoede me parten speelt.
Een serie die ik heb gezien is Je huis op orde van SBS6. Ik vind de manier waarop afscheid moet worden genomen niet oké. De opruimcoach vind ik niet zo invoelend. Ik heb sterk de indruk dat zij hier niet mee strijdt. Hoe empatisch ben je dan? Nu ruimen mensen op onder druk, maar geloof me; dat komt echt weer terug als je de wortel niet aanpakt.
Als ik te dik ben (en dat ben ik, ruim 15 kilo), dan ga ik liever naar een coach die hier zelf ook mee heeft moeten dealen en dat nog steeds doet, dan naar iemand die nooit een pandje teveel heeft gewogen. Wat weet zij van je strijd om dat koekje of die chips te laten staan? Zij kent je strijd niet.
Daarmee wil ik niet zeggen dat deze coaches niet goed zijn, maar ze weten niet hoe het is om te dik te zijn. Een collega van vroeger is voedingscoach geworden. Voldaan heet haar bedrijf.
Zij weet hoe het is om te worstelen met de kilo’s. Ik zou me daar eerder op mijn gemak voelen dan bij iemand die altijd in maatje 38 heeft gepast.
Zo is het ook met een opruimcoach. Als iemand ervaringsdeskundige is, voelt dat prettiger. Ze weten waar je het over hebt en waar je mee moet dealen. Hoe moeilijk het is om dingen los te laten. Ja, het zijn maar dingen. Maar die dingen vertellen verhalen. En daar gaat het om.
Daarom hoop ik dat onze oudste iets heeft aan mijn meedenken en adviezen. Je hebt geen recht van spreken, is hier dus niet op zijn plaats. Gelukkig heeft onze tweede geen last van verzameldrang. Hij heeft zijn eigen struggles en strijd. Dat heeft iedereen.
Wat me nog het meeste helpt in mijn strijd tegen verzamelwoede is de Bijbeltekst; verzamel geen schatten op aarde, maar verzamel ze in de hemel. Daar worden ze je niet meer afgenomen, mag je blijven stapelen en vullen.
Dat is ook de reden dat ik knipoogjes ben gaan verzamelen. Momenten dat het goed gaat of dat ik een overwinning behaal. Hierdoor heb ik minder beeldjes nodig om me gelukkig te voelen.
Wat ook helpt is, als iemand van je strijd weet en je complimenteert als je het goed doet. Daarom ben ik zelf knipoogjes gaan maken in de vorm van positieve woorden en gedichten. Om zo een ander op te beuren. Je vindt ze in mijn webshop!
Weet je trouwens dat positieve woorden een goede remedie is tegen verzamelwoede? Als iemand je opbeurt, heb je geen spullen nodig om je happy te voelen. Misschien ben ik bij mijn zoon dan tekortgeschoten. Wie weet!
Geen recht van spreken
Conclusie: ik vind dat ik wel recht van spreken heb. Ondanks dat ik ook een fervent verzamelaar ben. Juist daarom! Omdat ik zelf de strijd ken om geen hamsteraar te worden. Dusss!
Hou je haaks!
Vind je het leuk om nog meer knipoogjes te lezen? Zodat je zelf ook op zoek kunt in de knipoogjes van jouw dag? Dat kan onderaan deze pagina.
Geef een reactie