Als ik boos ben (en dat gebeurt natuurlijk bijna nooit), wil ik het liefst ergens mee gooien. Een schoen kwijt door opruimwoede.
Omdat ik al heel wat jaren volwassen ben en moeder van opgroeiend/opgegroeid grut, gooi ik niet meer met spullen. Tenminste bijna nooit.
Een goed voorbeeld doet immers goed volgen? Dus ik heb wat alternatieve manieren ontwikkeld om mijn woede te koelen. Vaak ga ik shoppen (shopaholic confessions), maar ook richt ik mijn frustratie vaak op het opruimen van kasten. Gisteren raakte ik een schoen kwijt door opruimwoede.
Doordat ik veel spullen heb, is er altijd wel iets om op te ruimen. Dit keer moest mijn schoenenkast eraan geloven.
Nu klinkt schoenenkast wat overdreven. Het is meer een plank in de kast beneden in de gang. En een lade in de kast van onze slaapkamer.
Aan het einde van het winterseizoen gaan de winterse laarsjes naar boven en de zomerse sneakers, ballerina’s en sandalen verhuizen naar beneden.
Normaal gesproken vind ik het teveel moeite en ben ik al moe voordat ik aan de klus begin. Dat is het grote (en enige) nadeel van veel hebben.
Maar als ik boos ben, heb ik wel energie voor 10 planken. Dus huppakee: alle schoenen verzamelen. Tijdens deze opleving van energie gaan er ook schoenen richting kledingcontainer.
Dit keer is echter op de een of andere raadselachtige manier een schoen verdwenen. En niet zomaar een schoen: een van mijn lievelingsballerina’s.
Zo’n makkelijk schoentje wat overal onder past. Ideaal. Spoorloos. Ik deed mijn beklag bij manlief.
Hij had het in de zak zien zitten van de andere schoenen die weg mochten. Nee!
En hij had zojuist deze zak gedumpt. Omdat ik weer een van mijn verzamelkoortsbuien had, leek het hem het beste de boel meteen maar te dumpen. En dat is ook vaak zo.
Nu bleek het schoentje terecht te zijn gekomen bij de schoenen die ik weg had gedaan en het zit nu in de kledingcontainer. Echt balen.
Nu is echter de grote vraag: wat doe ik met de andere schoen? Ook in de container mikken en dan een paar nieuwe kopen? En blij zijn dat een ander er iets aan heeft? Ik kan moeilijk in de container gaan graaien.
Een schoen kwijt door opruimwoede
Ik voel me net Assepoester, die haar glazen muiltje verliest. Met mijn ene schoen. Het verschil is wel dat ik mijn droomprins al gevonden heb.
Hoewel ik het feit dat hij mijn schoen in de kledingcontainer heeft gegooid niet echt een prinselijk gebaar vindt. Maar ja, het is ook eigenlijk mijn eigen schuld en niet die van hem. Zo raak je dus een schoen kwijt door opruimwoede. Doe het maar niet na ;).
Daarom word ik nu niet boos, want stel je voor dat die opruimwoede weer losbarst en wat ik dan weer kwijtraak. Mij niet gezien.
Weet je wat trouwens wel een heel groot voordeel is van opruimwoede? Het helpt om je frustratie te richten op opruimen en niet op shoppen. En dat is in mijn geval een grote plus!
Als de opruimstorm is uitgeraasd, heb je geen puf meer over om iets te shoppen. Bovendien staat alles zo netjes op zijn plekje, als je nu iets koopt, moet je weer nadenken waar het moet komen te staan. Even niet dus.
Meer blogs over mijn opruimmanie’s en verzamelingen? Je vindt ze op deze website! Sla vooral de blogs van mijn kledingshopstopchallenge niet over.
Naast mijn columns schrijf ik heel veel gedichten. Een aantal hiervan is gebundeld in de dichtbundel Mammoedig. Zo trots! Als meisje wilde ik al schrijfster worden. Dat er nu een boek van mij in de boekhandel staat, is zo geweldig!
Hou je haaks!
Geef een reactie