Willen we niet allemaal een prinses zijn? Oké, de mannen die dit blog lezen wellicht niet. Maar de vrouwen toch wel? Wonen in een kasteel met heel veel kamers, de ene nog mooier ingericht dan de andere. Met daarbij een kast vol met de prachtigste jurken, sieraden te kust en te keur en een enorm hemelbed waar je overdwars in kunt liggen. Met mooi donzig beddengoed waar je helemaal in verdwijnt. Oh ja, en een heleboel kussens. Zie je het voor je? Ik wel.
Ik kon daar vroeger al over fantaseren. Gisteren de Princess Diary 2 gekeken, vandaar deze mijmeringen. Ik heb echt zitten zwijmelen. Wat moet dat heerlijk zijn! En dan ook nog mooi zijn. Ik heb de rest van de avond maar niet meer in de spiegel gekeken, haha! Zo ontnuchterend! Bleef liever nog eventjes in de droom hangen. Stel je voor dat ik prinses zou zijn… Dan zou ik in ieder geval ook willen matrassurfen! In een mooie satijnen pyjama.
Hoewel er ook hier een schaduwzijde is. Het idee om binnen een maand met iemand te moeten trouwen net als in de film, bevalt me ook niet zo. Staat wel wat druk achter, hè? Toch vindt ze haar prins en komt alles goed, op het allerlaatste moment, zelfs zonder abrupt te hoeven trouwen. Opluchting alom. Ze leefden nog lang en gelukkig.
Is dat niet één van de redenen dat ik af en toe gewoon maar wil kopen zonder over de consequenties na te denken (shopaholic confessions). Er domweg vanuit gaan dat het allemaal vanzelf wel goed komt, net als in een sprookje. Ooit komt er een pot met geld en dan is het leed geleden?! Not! Misschien is het goed om toch af en toe een blik in de spiegel te werpen om te zien of ik mezelf nog wel onder ogen durf te komen..,
Dat ik het niet nodig heb en mijn geld beter kan besteden, is bij mijn koopimpulsen totaal onbelangrijk. Ik wil me gewoon even bijzonder voelen en dat lukt met nieuwe kleding opperbest. En terwijl ik bij de kassa sta of via IDeal mijn bestelling afreken, knaagt het wel van binnen, hoor. Maar toch doen, alleen deze ene keer nog. Het staat zo leuk, het is niet duur, enz.
Het genieten van de aankoop duurt kort. Eventjes, heel even… en dan… komt de kater. Soms een kleintje, die redeneer ik wel weg. Meestal een grote, ik heb mezelf teleurgesteld, alweer. Na één keer in de wasmachine te zijn geweest is dit nieuwe setje immers ook weer oud en kan het bij de andere spulletjes in de kast en begint alles weer van voor af aan. Toch neem ik dat voor lief. Nee, nam ik dat voor lief, maar nu niet meer. Ik vraag hulp van mijn Koning en dan kan ik alles.
Een prinses zijn
Om een prinses te zijn, moet je geloven dat je een prinses bent, zegt Ann, halverwege de film tegen een weesmeisje. En weet je, ik geloof dat. Echt waar. Ik ben een prinses. Waarom is het dan zo moeilijk om het echte te kiezen boven dat wat geen voldoening geeft?
Het liefst loop ik trouwens in een makkelijk zittende jeans met daarbij een leuke trui (liefst rood, dat wel) met verder niet teveel poespas, gewoon een stoere jasseron ketting en dito armband, eenvoudige oorbellen, beetje oogmake-up, lekker luchtje, klaar! Gek hè, dat terwijl ik eigen van makkelijk, snel en stoer houd, mijn kast dan toch op de één of andere manier dichtgeslibd is met andere spullen. Blijf ik dan wel dichtbij mezelf of wil ik iemand zijn die ik niet ben? Mmm, daar ga ik over nadenken.
Vandaag ga ik genieten van een dagje dierentuin zonder verleidingen. Heerlijk! Kijken of ik hier een mooie, grote kater voor mijn lens kan krijgen en erop vertrouwen dat dit geluksmoment lang blijft hangen. Eigenlijk is dat heel wat meer waard! Grrrrr!
Hou je haaks!
Alle blogs over mijn kledingshopstopchallenge vol shopaholic confessions vind je onderaan deze pagina.
De foto komt van Pixabay.com
Geef een reactie