Vandaag volgt dag 2 van mijn lijst hoe ik kan herkennen dat ik een shopaholic ben. Ik moet zeggen dat ik het leuk vond om deel 1 van deze lijst door te nemen. Met een beetje humor hou ik me nog wel staande. Nu deel 2. Lezen jullie weer mee? En als je durft? Laat dan even een berichtje achter.
6. Je gebruikt elk smoesje om te mogen shoppen
Oh ja, wat dat betreft ben ik een smoezenkoningin. Zo van: Vandaag voel ik me niet lekker, dus mag ik iets leuks kopen om mezelf beter te voelen. Of: ik voel me fantastisch, ik heb zo’n zin in iets leuks en het gaat zo goed met mijn challenge. Ik heb wel iets verdiend. Of: ik heb een feestje. Ik kan het echt niet maken om met iets aan te komen wat ik al eerder heb aangehad. Enz, enz… Hoe ik dat tegenwoordig doe? Ik pak een boek, ga wandelen, ruim een kast uit, dat dus. Ik blijf er in ieder geval niet de hele tijd aan denken, probeer mijn focus te verleggen.
7. Zodra de nieuwe collectie bij je favoriete winkel wordt gelanceerd, scrol je je een muisarm
Misschien is bovenstaande opmerking wel wat overtrokken, maar toch… Ik kan aardig wat tijd doorbrengen als ik weet dat de nieuwe collectie uit is. Vroeger stemde ik het hele gezin (op zondag) af op de nieuwste kleurencollectie (niet lachen). Zelf kocht ik dan altijd (eerst) een jurkje bij College Style en voor de mannen kocht ik iets in de zelfde tinten. En als we dan de kerk in kwamen, gaf me dat een goed gevoel. We hoorden dan echt bij elkaar en voor mijn gevoel liet ik zien alles goed op orde te hebben. Nu zit manlief echter bijna elke zondag in de kerkenraadsbank met zwart pak en om daar elke zondag mijn kleding op af te stemmen, haha! Nee, bedankt! Bovendien zijn de jongens nu zo groot, dat ze zich wat dat betreft niet meer storen aan mijn wensen. Die twee dingen zorgen ervoor dat we nu een zeer gemêleerd gezelschap zijn. Misschien maar beter ook. We zijn immers allemaal uniek geschapen?! En bij elkaar horen, doen we wel weer op andere manieren.
8. Als je iets niet koopt en dan ziet dat een ander het draagt – een echte nachtmerrie!
Ja! Daar heb ik ook een mooi voorbeeld van. Dit was een aantal jaar geleden. Ik was toen op zoek naar een gezellig, rood jurkje. Stad en land afgelopen en me suf geshopt op internet (zeer gefocussed). Ik heb diverse pakketjes laten aanrukken. Helaas ben ik nogal lang (1.81 m), dus in de meeste gevallen waren de kleedjes te kort, of de tailleband zat te hoog (en dat ziet er echt niet uit!) en alles kon weer retour afzender, En toen zag ik op zekere dag iemand met mijn ideale jurk. Nee! Natuurlijk wilde ik niet laten merken dat ik die jurk wilde (dat is ook zo’n afgang!). Terloops heb ik gevraagd waar de jurk vandaan kwam. Daar kreeg ik slechts een vaag antwoord op. Ik was in alle staten! Ik denk er nog weleens aan en ja, ik zou nog steeds zo’n jurkje willen. Dat gaat in ieder geval dit jaar niet lukken (snif!).
9. Als een pakketje bij je thuis arriveert, heb je geen idee welke van de 57 aankopen erin zit.
Dat aantal van 57 is overtrokken, maar als ik eenmaal los ben (tijdens het nieuwe seizoen of nog beter de uitverkoop), kan de pakketdienst het best weleens druk hebben. Soms verontschuldigde ik me weleens bij zo’n chauffeur met een smoesje Zo van, de jongens groeien zo hard of ze willen niet meer mee naar de stad dus nu moet de stad hier komen. Of ik stuurde één van de jongens naar de deur om de aankoop aan te nemen (gênant!). En diep (heel diep) in mijn hart viel het me zo van mezelf tegen dat ik me niet had kunnen (willen) beheersen. Wat ik me wel afvraag: zal het me nu lukken? Gewoon nee zeggen en dan ben je niet meer verslaafd? Ik hoop er in de loop van het (blog-)jaar achter te komen. Natuurlijk weet ik ook dat dit me niet lukt in mijn eentje. Maar samen met Gods en jullie hulp kom ik vast een eind.
10. Ongeveer 33% van je aankopen hangt in de kast met de kaartjes er nog aan.
Nee. Gelukkig, mijn eerste echte nee! Wat ik koop, draag ik. Vroeger als kind kreeg je weleens nieuwe schoenen en dan vroeg de verkoper: wil je ze aanhouden? Ja, ja, ja! Dat is ondanks mijn volwassen worden (ik heb er in ieder geval de leeftijd voor), niet veranderd. Het liefst trek ik meteen het gekochte aan. Iets nieuws voelt altijd zo feestelijk! Ik wacht tegenwoordig alleen wel keurig tot ik thuis ben (big girl).
Diep in mijn hart ben ik een kind gebleven en maakt bijna niets me zo gelukkig als mooie, nieuwe kleding. Toch zal ik dit jaar mijn geluk in minder tijdelijk vermaak moeten zoeken en me meer richten op geluk dat blijft. Wie weet zal dat me op den duur net zo’n happy en voldaan gevoel geven. Eigenlijk best spannend om daar achter te komen!
<a href=”https://www.bloglovin.com/blog/18492259/?claim=x3rvcdf287a”>Follow my blog with Bloglovin</a>
Geef een reactie