Jullie dachten misschien dat jullie van me af waren, hè? Na twee blogs over de Pinksterconferentie Opwekking kan het immers wel weer. Nou, niet dus, want er is nog één dingetje wat ik met jullie wil delen. Ik zal dit blog daarom niet al te lang maken, dan neem ik niet al teveel tijd in beslag. Wat heb ik namelijk gedaan? Op Facebook verscheen er een berichtje van Opwekking of je je belevenissen wilde delen. Ik hoefde niet lang na te denken. Ik trok de stoute schoenen aan en spontaan deelde ik de links naar mijn blogs, waarin in mijn wederwaardigheden te lezen zijn. Ik hoopte (stiekem) op 100 lezers (je moet immers niet al te bescheiden zijn, maar zeker ook niet overmoedig). Maar wat er toen gebeurde, overtrof mijn stoutste verwachtingen! Elke paar minuten waren er weer wat lezers bij. Om 7 uur ’s avonds telde mijn blog 385 lezers. O, help, wat gebeurt er? Zou mijn doorbraak dan eindelijk aanstaande zijn?! Joepie! Ik kon mijn ogen echt niet geloven.
Het leukste vond ik de reacties van Grootnieuwsradio (ja, sorry, ik ben nu eenmaal fan). Eerst een algemene reactie, wat al super was. Daarin stond een virtuele groet. Zo leuk! Helemaal happy! Daarna volgde er nog eentje van Hans van Vuuren persoonlijk. Dat ik de volgende keer gewoon even een praatje moet komen maken. Okay, ga ik doen, Hans! Moet ik volgend jaar toch echt weer naar Opwekking, anders kan ik mijn belofte niet waarmaken en dat zou jammer zijn. Het is dan meteen een goed idee mezelf iets actiever op te stellen in het gemeentezijn. Geïnteresseerd om me heen kijken, contact zoeken met anderen en het dan gewoon laten gebeuren. Ik merk wel dat het toch een beetje onder je huid kruipt, dat Opwekking-gevoel.
Als ik me nu alvast ga voorbereiden op volgend jaar, dan kan het alleen maar meevallen, toch? Misschien is het een idee om dan op zaterdag te gaan (mijn man opperde dat). Dan kan ik kijken of ze nog van die leuke shirts hebben en dan koop ik er natuurlijk eentje (geen kledingshopstopchallenge meer) en bovendien hoef ik me dan niet zondig te voelen als ik wat koop (behalve als ik me ernstig te buiten ga en alle shirts opkoop). Onze jongste hoorde ons over op zaterdag gaan van gedachten wisselen en zei: “Dan gaan we toch gewoon kamperen. Dan ga ik ook mee!” Ik en kamperen? No way. Dan zou ik gespeend van elk comfort op een camping moeten bivakkeren. Mij niet gezien. Hoewel, vroeger (toen ik nog een ongetrouwd Annetje was) gingen we altijd met de boot op vakantie. Wonen op een boot is niet zoveel anders als wonen in een tent, toch?
Als (en de kans is uiterst klein dat het gebeurt), als ik ga kamperen, dan wil ik een tent met een toilet (bestaan die?). Of misschien mag ik dan bij iemand in de caravan van het toilet gebruik maken? En dat zij dan even een rondje gaan lopen als ik moet, zodat ik er even de tijd voor kan nemen? Ik wil best plassen in een openbare toiletruimte (als het niet anders kan), maar dan houdt het echt op (letterlijk dus). Op de boot hadden wij ook het kleinste toilet ever, maar het was tenminste privé (met een deur die op slot kon, wat ik dan weer liever niet deed). Geluid of geur is niet zo’n probleem bij mensen die je kent (toch?). Qua douchen ben ik minder kritisch (vind ik) en gewapend met handdoek, washandje en badschuim zie ik mezelf echt wel richting doucheruimte gaan, maar de rest van mijn sanitaire bezigheden deel ik liever niet.
Voordat mijn blog ontaardt in persoonlijke, ongepaste ontboezemingen die door 385 mensen gelezen worden, ga ik stoppen. Ook al haal ik het bezoekersaantal van gisteren nooit meer, deze dag vergeet ik niet. Hieperhappy! En mocht je een goede tip hebben om mijn campingcomfort te vergroten, hoor ik het eigenlijk graag. Dan ga ik vast aftellen tot volgend jaar Pinksteren.