Je moet de kat niet op het spek binden, is de slogan. Toch heb ik mezelf (hoewel ik meer het tijgertype ben) op het spek (kleding) gebonden en in het hol van de leeuw (winkel) gewaagd afgelopen zaterdag. Er was een open dag van atelier Ding (www.atelierding.nl) en daar ben ik heen geweest samen met mijn beste maatje. Het is een naaiatelier waar men kleding een tweede kans geeft door van oude, kapotte spullen iets nieuws te maken. Een heel nobel streven, vind ik. Je put de aarde niet uit door er grondstoffen aan te onttrekken en zeg nou zelf: soms doe je iets weg, terwijl dat nog in perfecte staat is. Zij maken er weer iets leuks, hips of kleurrijks van. Top!
De kleding hing in rekken uitgestald, er was zelfs een sale-afdelinkje. Ook lagen er in een mand leuke etuis, tassen hingen er en hangers met gezellige jurkjes, rokjes en shirts. Ik waardeer dit streven echt heel erg, maar (je voelde hem al aankomen, hè?) ik miste het nieuwgehalte. Kleding shoppen geeft me altijd zo’n kick, omdat het nieuw is. De belofte van jezelf even ongeschonden voelen, mis ik bij tweedehands kleding, hoe leuk ook verwerkt in een ander product. De gedachte dat iemand het al gedragen en afgedankt heeft, daarvan ga ik geen kopjes geven (we kregen trouwens wel koffie aangeboden). Hetzelfde doet de wasmachine. Dat haalt ook vaak de magie van het nieuwe eraf. Eenmaal gewassen, gepild of besmeurd, dan is de lol er voor mij (bijna altijd) af. Dan moet er weer iets nieuws komen om mijn verlangen naar nieuw zijn te vullen. Ik kwam niet in verleiding om iets te kopen. Wel heb ik nog even geaarzeld bij een etui, maar niet gedaan. Ik kwam ongeschonden uit de strijd.
Het blijft voor mij raar, dat terwijl ik een christen ben, toch kleding nodig heb (had) om me compleet te voelen. Alsof ik er anders niet toe doe. Ik weet dat Jezus van me houdt zoals ik ben en toch heb (had) ik iets naast Hem nodig om mij een happy gevoel te bezorgen. Niet goed. Het mooie is dat Hij ons nieuw wil maken. Hij is de God van tweede kansen. In Zijn atelier krijg je mooie witte kleren. Die heeft Hij gewassen met zijn bloed en worden daarom nooit meer vies. Geweldig!
Tweedehands kleding is het voor mij dus niet (helemaal). Wie weet komt dat nog. De gedachte dat hier bijvoorbeeld geen kinderarbeid aan te pas zijn gekomen, bevalt me wel. Wat het (onmiddellijke) resultaat was van onze tocht? Ik ben aan de slag gegaan met mijn restjes (soms uitgehaalde) haakkatoen om een rand aan een tafelkleed te haken. Dat scheelt weer een investering. Het tafelkleed bestaat trouwens ook uit allemaal kleine (nieuwe, dat wel) stukjes katoen (het was ooit een cape, lang verhaal). Het kleed krijgt straks buiten een plekje bij de lampions. Nu ik het onder mijn handen zie groeien (rand na rand), spin ik van genoegen en krijg ik nog meer inspiratie. De tuin is nog een beetje saai nu. Ik wacht op het ontspruiten van de andere hortensia’s. Misschien is een leuke ballenslinger nog een optie (past bij wel bij zo’n kat als ik ben). Ik heb nog een hoop wolletjes in huis, dus daar ligt het niet aan.
Daarna heb ik samen met mijn lieve schoonzus ook nog de spullen van de jongens (de jongste twee) uitgezocht. Daar heb ik in mijn eentje de energie gewoon niet voor. Gek hè? Misschien komt het doordat ik geen afstand kan doen van kleding. Uiteindelijk zijn er twee vuilniszakken naar de kledingcontainer verdwenen en nog eentje met spullen, die echt slecht, oud of vies waren (drie dus in totaal). Dan heb ik ook nog een stapel goede kleding over waar ons jongste kitten (om in kattentaal te blijven) uit is gegroeid. Sommige items zijn te leuk om weg te doen, maar hij past het echt niet meer. Hij is inmiddels 1.71 m en het is hem te klein. Het is gemiddeld zo’n beetje maat 152/164. Als je iemand weet, die het goed kan gebruiken, let me know.
Vervolgens heb ik ook nog wat gemaakt van iets ouds en daar word ik wel weer heel blij van. De pijn van het weggooien werd iets verzacht door het feit dat ik die kledingstukken mocht bewaren. Dit project bevindt zich eigenlijk nog in een proefstadium (het eerste exemplaar is wel goed gelukt, ik spin van genoegen), dus dat houd ik nog even geheim! Prrr.
Geef een reactie