Wat moet ik doen? Ik voel me een beetje ten einde raad, aan het eind van mijn latijn, helemaal zat!!! Ik ben niet depressief (gelukkig niet), maar ik kan een beetje advies wel goed gebruiken nu. Ik heb jaren (bijna altijd) op de toppen van mijn kunnen gelopen.
Alles goed (een snertvraag trouwens, dat is toch bij niemand zo)? Nee, niet! Het gaat namelijk nog steeds niet lekker met mijn hoofd.
Zondagochtend was ik vroeg wakker. Daarom trok ik toch de stoute schoenen aan en ben alleen op pad gegaan (lekker eigenwijs na mijn eerdere ervaringen).
Na twintig minuten had ik mijn eerste draai te pakken (zucht!). Ik had de keuze om terug te keren of om door te gaan. Omdat teruggaan een goede kortetermijnbeslissing was en doorgaan een verstandige langetermijnbeslissing koos ik het laatste.
Als ik was terug gegaan had ik de volgende keer niet verder gedurfd dan dat punt en nu heb ik de ervaring dat het ondanks het draaien toch lukt om het bos rond te lopen.
De volgende keer zal het niet makkelijker gaan, maar heb ik wel de wetenschap dat ik het kan.
Gisteren en vandaag zie ik werken niet zitten. De gedachte dat het daar mis gaat en dat ik dan in paniek raak en iedereen me een idioot vindt of dit minstens denkt (ook al is dat waarschijnlijk niet zo) bezorgt me al paniekflarden.
Meestal weet ik me wel te motiveren om toch mijn grenzen te verleggen, maar nu lukt het niet. Ik heb het afgelopen weekend veel gebeden en nagedacht.
Het antwoord dat ik kreeg, was niet wat ik verwachtte (uitvliegen). Het ging over thuiskomen en zijn wie je bent. Het is goed dat ik er eindelijk eens wat tijd voor neem. En het enige wat ik wil, is rust. Altijd draaf ik door, alles moet kunnen, maar nu niet meer.
Ik baal ontzettend dat dit nu gebeurt (met mijn nieuwe baan en zo), maar het is waarschijnlijk toch het beste dat ik eindelijk eens naar mezelf en mijn lijf ga luisteren.
Eigenlijk had ik me een jaar geleden moeten ziek melden. Toen ging het ook niet lekker, maar toen besloot ik de tanden op elkaar te zetten en vocht ik terug (ik had ook weinig keus vond ik). Toen was ik al aan het eind van mijn latijn.
Ik dacht dat het wel weer ging.
Gisteren heb ik al mijn perikelen maar eens op een rijtje gezet en het is een indrukwekkend lijstje geworden (vind ik zelf).
- Hemifacial spasme (mijn rechter gezichtshelft trilt constant)
- Hypermobiliteit (ik kan niet langer dan een uur in één houding zitten)
- Hypoglykemie (ik verdraag geen suiker)
- Hartritmestoornissen (door maagproblemen, op dieet, maar helpt nog lang niet voldoende)
- Paniekaanvallen (vooral bij duizelingen en vermoeidheid)
- Fixatie disparatie (mijn ogen werken niet samen en mijn hersenen moeten dit continu corrigeren wat resulteert in continue duizeligheid)
- Evenwichtsstoornissen (bij verkoudheid, vermoeidheid, stress of gewoon zomaar)
- Glutenintolerantie
- ADHD (geen rust – alleen als ik slaap en niet droom)
- Getraumatiseerd (het feit dat toen mijn collega en maatje verongelukte voor mij de lol er helemaal af was. Daar kan ik nog dagelijks om janken).
En geloof me, ik ben niet zielig, maar ik ben wel een beetje klaar met alles! Ik heb nu 29 arbeidsjaren op mijn conto staan en elke keer komt er een klacht bij.
Straks komt er een dag dat ik niet meer van mijn leven (familie en vrienden) kan genieten. Kleding shoppen heeft jarenlang als een drug gewerkt (en eerlijk? Dat werkt nog steeds een beetje).
Dan kon ik heerlijk camoufleren dat de dingen niet altijd liepen, maar toegeven? Ho maar!
Aan het eind van mijn latijn
Nu geef ik het toe: ik ben aan het eind van mijn latijn en weet niet meer hoe het verder moet. Ik heb meer dan genoeg om gelukkig mee te leven, maar een carrière is voor mij (in ieder geval op dit moment) teveel gevraagd.
Helaas hebben we het geld nodig om (een beetje comfortabel) te kunnen leven. Konden we maar zonder (kan misschien wel, maar wil ik dat ook echt?) Wie weet raad?
Dat is een van de redenen dat ik met mijn kledingshopstopchallenge ben begonnen. Ik wil gewoon minder geld uitgeven aan kleding en me niet schuldig hoeven voelen als ik mijn kledingkast opentrek en alles eruit komt rollen.
Dat is namelijk te vaak gebeurd (shopaholic confessions).
Op de toppen van mijn kunnen lopen doe ik niet meer, de dalen zijn me eigenlijk veel en veel te diep!
Vind je het interessant om meer blogs te lezen die gaan over mijn kledingshopstopchallenge? Je vindt ze op mijn website.
Enne… om je een hart onder de riem te steken heb ik leuke printables gemaakt met een mini-gedichtje. Even een knipoogje. Voor jou. Ze staan in mijn webshop en kosten nog geen euro.
Geef een reactie