Meestal gaat het wel en weet ik wel een manier om er mee te dealen, maar nu dus even niet. Zwarte paniekaanvallen kwellen me.
Meestal kies ik ervoor om positief te zijn en me te richten op de mooie en goede dingen. Meestal komt alles op de één of andere manier ook wel weer goed. Niet altijd meteen dus. Soms lijd ik aan zwarte paniekaanvallen.
De wereld verliest haar kleur, ben ik alleen, eenzaam en moe! Gewoon heel erg moe.
Moe van al het moeten, moe van al het vechten en moe van alles en iedereen. Ik heb dan geen zin om te moeten werken en te moeten zorgen. Ik wil het niet meer.
Geen zin om te vechten tegen mijn verslaving. Waar ik het voor?
Geen zin vooral in weer een glutenvrije, knipperende, zwarte dag. Het sloopt me compleet en totaal. Vooral als je mensen om je heen lekker ziet schransen van gebakjes of patat met lekker veel mayo.
Nee hoor, ik knabbel aan mijn boekweitcracker en dapper verkondig ik dat ik er zo lekker slank van blijf. En patat is oké voor één keer in de week, want mijn maag verdraagt het anders niet.
Dus ik kies de gezonde toer (jaja, ik ben ernstig zielig).
Loop ik dus heerlijk in het bos, krijg ik opeens een enorme optater, de hele wereld begint te draaien en ik val net niet flauw. Waarom? Geen idee.
Wat ik wel weet is dat er dan weer een strijd begint, een strijd tegen zwarte paniekaanvallen, een strijd om niet weg te zakken in een donker moeras van zelfbeklag, een strijd die al zo lang mijn schaduwkameraad is.
Net of je op een trap steeds verder naar beneden loopt, terwijl je juist omhoog wilt.
Het irritante van paniekaanvallen is namelijk dat alles, ja echt alles, wordt meegezogen in een donker vacuüm.
Dan helpt ook kleding shoppen niet meer. Dat is naar de achtergrond verdwenen. Als je iets ergs overkomt, kun je vaak wel prioriteiten stellen. Vreemd is dat. Ik kan nu natuurlijk beloven dat als dit overgaat, ik nooit meer shop.
Maar ik ben en blijf een shopaholic (shopaholic confessions). Toch is dit wel een zure appel waar ik doorheen moet. Bovendien wil ik ondanks alles de kledingshopstopchallenge tot een succes maken.
En natuurlijk vertel ik mezelf dat het goedkomt. En natuurlijk weet ik dat ik de vorige avond te lang heb gehaakt en dat mijn lijf nu aangeeft dat dit toch best wel overdreven is na een dag werken op kantoor. En natuurlijk weet ik ook dat met een beetje rust en zelfrespect het best wel weer gaat.
Maar aan de andere kant wil ik me zo niet voelen. Ik wil lachen, niet huilen, ik wil vrij zijn, niet bang en gebonden, ik wil vooruit, niet blijven staan bij dingen die niet te veranderen zijn.
Maar nu wil ik alleen maar heel lang janken, me opsluiten in huis of lekker shoppen. Wat zal ik kiezen? Mmm. Van nummer 1 word ik lelijk, dat ga ik dus niet doen. Van nummer 2 word ik gek, ook een no-go en nummer 3 mag van mij niet. Een dilemma en die wil ik nu juist helemaal niet hebben.
En ben ik lekker doelloos aan het scrollen op Instagram kom ik toch een superleuk geel leren rokje tegen van College Style (een echte musthave). En die mag ik dan niet kopen!
Je snapt dat dit dan echt de laatste druppel is van naargeestigheid.
Wat kan ik nu nog doen? Bidden! Een aantal jaar geleden bezocht ik een groep Stay-clean in verband met mijn verslaving.
Tijdens deze avond deelden een aantal verslaafden (waaronder ikzelf) de ervaringen en de strijd van de afgelopen week.
Aan het eind sloten we af met een gebed van Franciscus van Assisi: God, geef me de moed om te veranderen wat ik kan (een beetje normaal met mijn lichaam omspringen). Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen (mijn glutenintolerantie en knipperlichtgezicht). Geef me inzicht om het verschil tussen beide te zien (waaronder mijn zegeningen tellen en dat zijn er veel!).
Dat lijkt me op dit moment eigenlijk het allerbeste. Tot snel, ik duik onder mijn dekbed en ga even een potje grienen (als ik toch moet kiezen, dan maar nummer 1).
Zwarte paniekaanvallen
Het is sowieso niet slim (in het kader van me goed voelen) om dit ‘s avonds laat nog in een blog te proppen (op tijd naar bed is waarschijnlijk ook een goed idee). En morgen?
Morgen is er weer een nieuwe dag en denk maar niet dat mijn zwarte paniekaanvallen dan gaan winnen (ze zijn gewaarschuwd!). Dan kennen ze mij en ook Mijn grote Vriend Jezus nog niet. Met mijn God spring ik over een muur! Dus!!!
Meer blogs lezen over mijn strijd met paniek en mijn kledingshopstopchallenge? Dat kan. Ze staan allemaal op mijn website.
Hou je haaks!
Enne… heb je af een toe een schop onder je kont nodig? Check deze digitale producten dan eens? Zijn ze niet enig? Aan jou de keuze. Ze zijn ook nog eens hartstikke goedkoop.
Geef een reactie