Wat doe je met een trap die te lelijk is om te vertellen? Die ga je schuren, kitten en verven en zelfs van tekst voorzien. Ruim twaalf jaar geleden kochten manlief en ik het huis waar we nu wonen. Een grote woonkamer en ook boven is er veel ruimte, Toch bleef een onderdeel van onze kamer me irriteren: de trap. Op een dag was ik dat zat en daarom vertel ik je graag van lelijke trap tot kunstwerk (met tekst).
Het is een heerlijke woning gebleken met heel veel ruimte in een leuke buurt. De kinderen konden hier gewoon nog op straat spelen, idealer kan bijna niet toch? En als ik uit mijn slaapkamerraam naar rechts kijk, zie ik de weilanden met het grazende vee.
Ik stop met lyrisch zijn, want anders ga ik klinken als Wim Sonneveld met zijn lied: Het Dorp. Ben trouwens wel enorm fan van dat lied, maar dat terzijde.
Wat ik jullie over ons huis wilde vertellen, is dit: de grote woonkamer heeft één grote maar. En dat is de trap.
Die bevindt zich in de woonkamer. Op zich is dat geen ramp, hoewel ‘s winters wel alle warmte naar boven verdwijnt. Bovenaan de trap zit een schuifdeur en onderaan hangt een gezellig stippengordijn met daarachter een thermogordijn. Dat probleem is getackeld.
De warmte blijft dus netjes waar die hoort: in de huiskamer. ‘s Winters heb ik dus minder last van die trap, omdat het gordijn ervoor hangt.
’s Zomers echter was hij in al zijn lelijkheid te zien. Ik zal hem even beschrijven: donkerbruin geverfd met gaten, kieren en kale plekken. Zie je het een beetje voor je? Ook diverse plekken waar een extra laagje verf op zat, maar dat was dan duidelijk zichtbaar.
Je snapt dat die trap dus een bron van irritatie bleef.. Hij was zo kaal als een luis en zat vol kieren en kraakte behoorlijk. Al twaalf jaar hadden we het opknappen van deze klus uit kunnen stellen tot ik het van de zomer niet meer uithield. Hier moest wat aan gebeuren en wel meteen, voordat ik de moed opnieuw verloor.
Zo gezegd, zo gedaan. We sloegen de materialen in en ik ging aan de slag. Ik schuurde, kitte (ja, echt, ben nu een expert!) en verfde er lustig op los.
Ondanks mijn lastige hart en mijn evenwichtsproblemen wist ik dat ik dit kon. Het was wel even doorbijten, maar met een goede mindset kom je een eind.
Ik hou ervan om van een nadeel een voordeel te maken. Aan het feit dat de warmte verdween in het trapgat had ik gedaan wat ik kon.
Verven maakte het al veel beter. De trap was nu zwart. En nu kwam mijn finishing touch: tekst! Mijn liefde voor letters zorgde voor een fantastisch eindresultaat. Tegen de aantreden bevestigde ik tekst. Die kocht ik bij 101woonstickers.nl.
Ze hielpen me ook met het kiezen van het lettertype en ik kreeg diverse proefdruks helemaal gratis. Zo plakte ik Psalm 133 : 1 berijmd (ietsjes bewerkt) op de aantreden. Één van mijn favoriete psalmen, omdat het gaat over broeders die in liefde samenwonen. En dat is erg toepasselijk met drie zoons. Als mijn mannen nu naar boven lopen, worden ze altijd met deze tekst geconfronteerd. Andere teksten vond ik ook wel mooi, maar deze heeft echte inhoud.
Het resultaat? Een kunstwerk wat ik met liefde show! Mijn trap is nu geen nadeel meer, maar een waar sieraad. Eigenlijk jammer dat ‘s winters het gordijn er voor hangt.
Ik hoop dat dit blog: hoe ik een lelijke trap omtoverde tot een kunstwerk jou inspireert om ook aan de slag te gaan.
Van lelijke trap tot kunstwerk (met tekst)
De trap is nu echt een kunstwerk. Elke keer als ik er naar kijk, bezorgt hij me een knipoogmomentje. Het is best een klus, maar zeker de moeite waard. Met een pot verf en een tube kit kom je een heel eind. Project Van lelijke trap tot kunstwerk is geslaagd!
Hou je haaks!
Meer knipoogmomentjes vind je op deze pagina.
Geef een reactie