Weet je hoe twee kittens je leven helemaal op hun kop kunnen zetten? En dat je van een sprookje in een nachtmerrie kan belanden? Ik wist niet dat ik zo snel gehecht zou raken aan twee drukke kittens, die mijn banken slopen en mijn stoelen gebruiken als klimpaal. En toch is het gebeurd. Twee kittens – van sprookje naar nachtmerrie.

Ze zijn ook zo schattig. Wel ben ik blij als ze af en toe even slapen, want ze zijn behoorlijk energieverslindend. Wat we echter niet gedacht hadden, gebeurt.

Na een paar dagen blijkt dat de gezondheid van mezelf en van onze zoon niet tegen babykatjes bestand blijkt. Ik krijg ’s avonds een piepende ademhaling en onze zoon niest zodra die kleine mormels in de buurt zijn.

Hij zou toch niet allergisch zijn? Bij mij ligt het waarschijnlijk aan mijn huisstofmijtallergie. Voor hem koop ik een test en ja hoor, er verschijnt een heel licht streepje.

Wat een domper!

Al jaren is het zijn standaardantwoord op de vraag ‘wat wil je voor je verjaardag’: een kat. En eindelijk, omdat zijn leven toch al niet al te makkelijk is, bezwijken manlief en ik. Hij mag een kitten. Hij is helemaal in de gloria.

En hoe bijzonder is het als er op ons dorp een nestje kittens beschikbaar komt en precies wat hij wil: een grijze streepjeskitten. Degene die het nestje heeft, ken ik, dus ik leg contact en als het kitten (hij noemde hem Link) 5 dagen oud is, gaan we op kraamvisite.

Dit is op de verjaardag van onze zoon. Wat een leuk verjaardagscadeautje. Het is een nestje kleine hoopjes kat. Zo schattig. Het is nog moeilijk om een keuze te maken. Hij kiest voor het kitten met de meeste streepjes.

Vanaf dat moment gaan we wekelijks even buurten. Elke keer zien we hem groter worden en meer streepjes krijgen. Wat een poepie.

Uiteindelijk zijn we zelf ook helemaal verliefd en besluiten we nog een kitten te kiezen, zodat ze samen zijn.

Zo gezegd, zo gedaan.

Ons tweede kitten heet Jake. Het zijn beide katertjes en ze lijken als twee druppels op elkaar. Het valt onze zoon moeilijk om te wachten tot ze bij ons komen wonen. Nadat we twee weken op vakantie zijn geweest, is het zover.

De kittens zijn groot genoeg en ze worden gebracht, want de kinderen in het gezin willen graag weten waar ze terecht komen. Wij hebben van alles ingeslagen om ervoor te zorgen dat ze zich thuis zullen voelen. Vooral veel van Lief!

En wat een verandering brengen twee van die drukteschoppers met zich mee. Niets is meer veilig. Het begint ’s morgens al bij het ontbijt. Ze zijn dol op yoghurt en ik moet moeite doen om niet twee katertjes in mijn pap te vinden.

Uiteindelijk zet ik ze maar even op de gang. Die hebben we ingericht als kittenparadijs met kattenbak, krabpaal, kattentunnel, mandjes, knuffels, etensbakjes en water.

De jassen liggen zolang in de huiskamer. Ook de stoeipartijen laten heel wat stof opwaaien (hatsjoe). Ze komen op plekken, waar normaal gesproken niet elke week een Swiffer door wordt gehaald.

En wat zijn ze lekker zacht, maar als ik te vaak met ze kroel, gaan mijn ogen prikken. Niet doen, dus. En de capriolen die ze uithalen! Ze stuiven door het huis en stoeien dat het een lust is.

Ze vinden ook de speeltjes heel leuk en zijn megafanatiek. De rustigste momenten zijn die waarop ze heerlijk liggen te slapen, helemaal in elkaar gerold of languit.

Na een paar dagen zien we ook echt de verschillen steeds duidelijker. Jake heeft een spitser snoetje dan Link. Link is ook wat lichter dan Jake. De achterpootjes van Link lopen door en bij Jake zit er een wit stukje tussen. Ook loopt Jake zijn witte bef iets door en die van Link sluit eerder.

Qua karakter zijn er ook verschillen. Jake is waakser en bedachtzamer dan Link. Bij het minste of geringste gaat zijn koppie omhoog. Link slaapt ook iets meer, maar als hij wakker is, is hij wat actiever. Jake mauwt iets meer en heeft behoefte om op schoot te liggen.

Link houdt niet van al dat geknuffel en gaat liggen waar het hem uitkomt. Vaak liggen ze bij elkaar, maar niet altijd. Ook vinden ze het heerlijk elkaar te likken. En als ze stoeien, is Jake vaak de uitdager en Link de stoeipoes. Hij springt er bovenop.

Net als bij het balletje aan een stokje. Dan is ie ook bloedfanatiek. Wat genieten van dit tweetal. Ik heb mijn zoon nog nooit zoveel zien lachen. Elke dag levert voor hem wel een knipoogmomentje op. Dat is fijn. Want het ging al een tijdje niet zo lekker met hem.

Maar helaas…. zoals gezegd gaat het na twee weken niet meer. De ademhaling blijft piepen en het snotteren blijft. Onze ervaring met de kittens zit erop. Wat begon als sprookje, eindigt als een nachtmerrie voor ons en onze kittens.

We vinden gelukkig via Marktplaats een leuk stel met twee kinderen die helemaal verliefd op de kittens zijn en goed voor ze zullen zorgen.

Ik maak die dag een heleboel foto’s van ons schattige tweetal, pak al hun spulletjes in, verschoon de kattenbak en dan is het moment zover.

Twee kittens – van sprookje naar nachtmerrie

Ze gaan weg, helemaal naar Amsterdam. Wat een nachtmerrie!

Wat is het leeg in huis, wat is het kaal en wat zijn we verdrietig. Dit had ik echt nooit verwacht: dat ik tranen met tuiten zou huilen om die twee gekke kittens. En nog het ergste is: het verdriet dat ook onze zoon treft.

Het zit hem al niet zo mee in het leven, dus dit is weer een domper. Hij had zich er zoveel van voorgesteld. Ze gaven ook een heleboel gezelligheid naast niesbuien en piepende ademhaling.

Nu gaan we verder zonder hen en dat is vandaag en de komende week waarschijnlijk een beetje moeilijk, maar het niet het einde van de wereld. Het is eigenlijk het beste ons te focussen op de positieve dingen.

Eerst maar eens stoffen en zuigen, zodat de ademhaling weer wat vrijer kan stromen (hatsjoe!). Dit was dus mijn verhaal over twee kittens – van sprookje naar nachtmerrie.

Hou je haaks!

Meer knipoogmomentjes vind je op deze pagina.

twee kittens van sprookje naar nachtmerrie