Soms heb je van die dagen, dan zou je het liefst in bed kruipen of er helemaal niet uitkomen. Gisteravond ging het al mis. Ik ging lekker douchen en sta mezelf lekker in te zepen, voel ik ineens een hard stuk in mijn borst.

Ik denk nog: dat gebeurt wel meer en check ook even de andere kant. Daar is geen hard stuk te voelen. Het eerste wat dan door je hoofd spookt is: kanker. Mijn moeder overleed op haar 45ste aan eierstokkanker en ik heb geen zin om haar op mijn 46ste te volgen.

Natuurlijk alles gelezen op Google over borstkanker, cystes, etc. Iets wat je natuurlijk helemaal niet moet doen, want daar wordt het echt niet beter van. Enfin, ben inmiddels een expert op het gebied van knobbels, bobbels, schijven, etc. Gelukkig sliep ik aardig, wel veel te laat naar bed. Dat dan wel. Manlief moest natuurlijk ook even checken. Ja hoor, hij voelde het ook.

Vanochtend meteen een afspraak gemaakt. Kun je pas ‘s middags terecht, omdat ik persé bij een vrouwelijk huisarts wilde. Met de mannelijke arts op onze praktijk heb ik een meningsverschil en die laat je dan niet aan je borsten zitten.

Ik wilde helemaal niet gaan werken, maar vond het toch aso om niet te gaan en ben in mijn auto gestapt en die deed de rest. Bij mijn chef aangegeven dat ik ‘s middags naar de dokter moest. Natuurlijk moest ik er weer bij vertellen waarom. Dat moest van mezelf, niet van hem. Dat was oké.

Heb met weinig concentratie zitten werken (what’s new). Mijn collega was ook nog ziek, dus er lag nog wat extra werk op mijn bordje, lekker dan. Met een andere collega nog even lopen dollen, maar het werk moet ook gedaan worden. Tot 14.30 u gewerkt. Ook met andere collega’s nog gesproken over de hobbels in mijn borst. Gelukkig hadden zij geruststellende verhalen te melden.

De dokter constateerde dat het hoogstwaarschijnlijk hormonale schijven waren en dat ik over drie weken wel terug mocht komen. Dat zag ik dus niet zitten. Gelukkig begreep ze het en mag ik een echo laten maken, maandag. Dat wordt dus nog een weekend pieker-de-pieker.

Omdat ik nog wat middag over had, ben ik even uit liefde voor mijn jongste naar de AH in Woerden gereden, terwijl ik aan de telefoon hing met de afdeling radiologie. Bij de AH was immers Tony Chocolonely in de aanbieding en meneertje wilde heel graag een reep, dus wat doe je dan?

In Woerden keurig betaald voor het parkeren en de AH in. Helaas duurde het bezoekje iets langer dan mijn parkeerkaartje lang was en bij terugkomst zat er zo’n walgelijk briefje tussen mijn ruitenwisser. Wat een rotstreek. Ik was maar 5 minuten te laat.  Dure boodschappen en dure Chocolonely dus. Van frustratie zou je zo een hele Tony soldaat maken. Dat heb ik uiteraard niet gedaan. Alles voor een goede mindset. Soms heb je van die dagen.

Bovendien heb ik hoofdpijn, is mijn hart een rommeltje, heb ik last van mijn maag en ben ik überchagrijnig, want de boodschappen kostten ook bijna mijn gekoesterde 50 EUR. Plus de bekeuring, zucht… Vind nu meer eens een knipoogmomentje in deze dag.

Soms heb je van die dagen

Van pure frustratie heb ik twee glutenvrije pannenkoeken naar binnen gewerkt en als ik slagroom in huis had, dan zou er zo een heel bekertje achteraan zijn gegaan. Ik vond het knap van mezelf dat ik niet op internet grof ben gaan shoppen, want als ik in zo’n bui ben, is dat vaak de consequentie (shopaholic confessions).

Nu maar weer normaal doen. Dat is eigenlijk meestal het beste, maar weet je: soms heb je van die dagen.

Hou je haaks!

Alle mindset blogs op een rijtje kun je op deze pagina vinden. Even naar beneden scrollen en daar staan ze.