Gisteren ging ik in mijn lunchpauze met twee collega’s even op pad richting winkelcentrum. Er is altijd wel iemand die iets ernstig nodig heeft. Die dag wilde ik bij de Action enveloppen scoren. Geen enveloppen gekocht, wel een collegeblok en multimap voor mijn fotocursus de volgende dag (shopaholic confessions). Bij het verlaten van winkel nummer 2 ontdekte ik dat mijn autosleutel niet meer in de band van mijn broek zat. Sleutelalarm.
Ik vind dit echt een hele goede plek voor mijn sleutel. Want je hebt dan snel in de gaten als je hem verliest. Nu gebeurt het wel eens vaker dat ik mijn sleutel kwijt ben en dan komt ie altijd weer te voorschijn, op de meest onwaarschijnlijke plekken weliswaar, maar toch…
Nu echter niet. In mijn veel te kleine, volgestampte handtasje zat ie echt niet, hoe erg ik dit ook hoopte. Ook in mijn tas met recente aankopen zat geen autosleutel met een Minnie Mouse als sleutelhanger.
Ik heb er speciaal een grote sleutelhanger aan hangen, omdat ik te vaak geconfronteerd ben met mijn opbergzwakte. Afijn, toch maar even in al mijn zakken gevoeld, ook al weet je dat dit natuurlijk voor niets is. Toen sloeg de paniek toe.
Omdat onze lunchpauze toch echt vet voorbij was, besloten mijn collega’s vast terug te lopen en ik zou bij de Action navraag doen. Helaas, geen sleutel gevonden. Toch nog maar even door de winkel gelopen om zelf ook te checken. Je bent controlfreak of je bent het niet. Collega op kantoor gebeld of ik hem heel misschien toch op mijn bureau had achtergelaten. Nee dus. Gevraagd of hij even op het damestoilet wilde checken. Na wat protest was hij daartoe bereid. Even later volgde zijn appje: hier ligt ie ook niet.
Mijn enige hulpbron was toen om te bidden en dat deed ik dus. Ik kon me niet voorstellen dat God hier druk mee wilde zijn. In een wereld die in brand staat, is een verloren autosleutel niet echt een hot item, maar toch… Ik bid overal voor, de hele dag door. Als ik het niet aan God durf te vragen, is het immers ook niet de moeite om me zorgen over te maken?
Even later ging mijn telefoon: één van mijn teruggelopen collega’s had de sleutel op de terugweg zien hangen over een bankje. Minnie Mouse met haar rode stippenjurk lag keurig op mij te wachten. Ik heb God gedankt en mijn collega kreeg een knuffel en een spontane zoen op de wang, mijn heldin van de dag! Wat een knipoogmomentje was dat!
Sleutelalarm
Nu zit ik nog met de volgende vraag: doe ik de volgende keer weer mijn sleutel in mijn broekriem? Of heb ik eigenlijk een grotere tas nodig, zodat ie verliesveilig vervoerd kan worden? Deze stress van het sleutelalarm wil ik in ieder geval niet meer.
Hou je haaks!
Alle knipoogmomentjes op een rijtje vind je onderaan deze pagina. Alles voor een goede mindset.
Geef een reactie