Rode schoenafdrukken. Gek, hè? Dan vier je ergens je vakantie en voor je het weet, is de eerste week om en ben je nog niet eens in het dorpje geweest waar je verblijft. Tenminste, zo verging het ons.
Onze middle of nowhere kon zich wel verheugen in onze toegewijde aandacht. We hebben bramen geplukt (schoonpapa en ik) en buurman boer kwam zijn laatste ronde haaibalen ophalen en gaf ons zelfs een hand. Zo leuk!
Maar ons dorpje kon nog niet rekenen op wat interesse. Daarom besloten we zondagmiddag de wandelstappers aan te doen en een kijkje te nemen in St. Germain en Coglès. Zo gezegd, zo gedaan.
Niet iedereen had evenveel wandelzin, dus met een klein ploegje trokken we erop uit. Er was een rode route uitgezet, die langs alle bezienswaardigheden voerde.
Deze was zichtbaar door rode schoenafdrukken (deed me denken aan mijn eigen rode gympen die thuis in Nederland weer op me wachten) op de grond en hier en daar een plaquette met info.
Het is een klein dorpje, dus dan is er niet zo heel veel te zien. Toch is het een gezellig plaatsje met een mooie kerk, een geweldig gemeentehuis en een leuke watertuin. De route was af en toe onvindbaar en we moesten op goed geluk spoorzoeken.
Leuk om te zeggen dat dit gelukt is. Een schoenenspoor volgen zou voor mij een koud kunstje moeten zijn, haha!
In Saint Germain en Coglès is een echte Lourdesgrot. Hier zou in 1858 Maria zijn verschenen. Ook daar leidde de route langs. Onze middelste zoon en schoonzus waren met manlief en mij meegegaan.
Omdat zoonlief belangstelling toonde in fotograferen en wij (als ouders) een hobby naast het eeuwige computeren ernstig aanmoedigen, mocht hij mijn camera gebruiken om foto’s te maken.
Daarbij kreeg hij natuurlijk de nodige adviezen en aanwijzingen. Ik heb hem zelfs een camera beloofd als hij dit als hobby gaat doen. Bovendien bespaar ik nu veel geld met mijn kledingshopstopchallenge. Dat kan ik investeren in een camera voor hem. Geld moet immers rollen, haha!
Een beetje aanmoediging kan tenslotte geen kwaad. De foto boven dit blog is ook door hem gemaakt (best goed, hè?). Ik voelde me wel een beetje kaal zonder mijn fototoestel, maar alles voor het goede doel.
Halverwege de route stopten de rode voetafdrukken abrupt en kwam er nog wat spoorzoekerij en vragen (je raadt het al: alweer in mijn beste Frans en dat lukte aardig) aan te pas om weer ‘on track’ of moet ik zeggen ‘en route’ te komen.
Ik kon ook nog op het woord chaussures (schoenen) komen! Zelfs de omwonenden konden ons niet helpen. Ze keken ons verbaasd aan en dat kwam echt niet door mijn uitspraak.
Ze hadden gewoon nog nooit van deze route gehoord of er iets van gezien. Dus uiteindelijk moesten we zelf op zoek en zoon maakte nog de pientere opmerking dat het wegdek waarschijnlijk vervangen was en de schoenafdrukken niet waren teruggeplaatst.
En jawel hoor, dit bleek inderdaad de oorzaak te zijn. Even later vonden we de route weer en kwamen we terug bij de auto. Omdat we nauwelijks een uur hadden gewandeld, hebben we nog een klein stukje waterpark gedaan en toen vonden we het welletjes.
’s Avonds konden we de kerkdienst van onze eigen hervormde gemeente volgen via internet. Hoe prettig is dat, hoewel onze middelste en jongste zoon hier anders over dachten.
Rode schoenafdrukken
Het zoeken van Zijn spoor in je leven, is nog veel meer waard dan een mooie, zonnige zomerwandeling in je vakantie. En één uurtje tijd besteden aan God op Zijn dag is eigenlijk toch wel het absolute minimum!
Zondag is voor mij altijd een fijne dag, omdat ik dan niet koop. Ik voel dan ook veel minder de verleiding dan op doordeweekse dagen.
Op zondag bezoeken we ook geen winkels, dus dat maakt het makkelijker om mijn kledingshopstopchallenge tot een succes te maken.
Wil je meer blogs lezen over mijn challenge? Dat kan. Je vindt ze op mijn website.
Hou je haaks!
Enne.. mocht je behoefte hebben aan wat aanmoediging? Kijk dan eens bij de leuke digitaaltjes met een knipoog die ik maakte. Voor nog geen euro kun je er eentje scoren.
Geef een reactie