Ken je dat gevoel? Dat je dom bent of minimaal iets verkeerd doet? Bij iemand anders werkt iets wel, maar bij jou niet. Mij gebeurde dat onlangs. Een knipoogmomentje door oordopjes.
Als moeder moet je mee met je tijd of je wilt of niet. Je moet toch een beetje op de hoogte blijven van alles waar je opgroeiend grut mee te maken krijgt.
Ze hebben me zelfs zo gek gekregen dat ik op Snapchat zit. Veel snap ik er niet van en meewarig word ik aangekeken en zuchtend geholpen. En dat terwijl ik echt niet dom ben. Hooguit een beetje op elektronicagebied. Dit keer kwam een knipoogmomentje door oordopjes.
Hou hierbij in je achterhoofd dat er vaak hoofdschuddend wordt geholpen en je dat liever niet hebt.
Afijn, de oordopjes. Die kocht ik een hele tijd geleden samen met zoonlief via Bol.com.
Hij had gehoord dat deze niet duur waren en toch goed. Oké, doe mij ook maar een setje.
Als je samen hetzelfde bestelt en je weet niet hoe het werkt, dan is kindlief vaak wel bereid het één keer uit te leggen.
Als je het daarna nog niet snapt, is er geen hoop meer voor je.
Tja, lieve schat, ik ben nog van het telefoontijdperk. Toen had je nog een hoorn en knopjes waar je op kon drukken. Net zoals bij de Mickey Mouse telefoon op de foto. Dat snap ik nog.
Toen ze kwamen, werd me uitgelegd hoe het werkte. Wat ik daarvan nog weet is, dat ik mijn Bluetooth aan moet zetten en dat de rest dan vanzelf gaat.
En inderdaad, het scherm gaf aan dat er oordopjes in de buurt waren en of ik wilde connecten. Tuurlijk. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik merkte echter al snel dat de oordopjes heel snel leeg waren. Niet zo handig.
Maar omdat ik zoonlief wel vaak met die doppen in zijn oren zag lopen, dacht ik dat het aan mij lag.
Daarom worstelde ik dapper verder met mijn oordopjes. Ik wilde ze vooral voor ‘s nachts gebruiken.
Ik word nog weleens wakker in paniek en omdat ik manlief dan niet wil storen, leek het me fijn om dan een podcast te luisteren. Als ik weer rustig zou zijn, kon ik weer verder slapen.
Ook tijdens het haken zou het heerlijk zijn. Dat is het fijne aan haken, dat je twee dingen tegelijk kunt doen.
Maar wat ik ook probeerde, die dingen piepten altijd dat de batterij leeg was. Zucht. Gisteren besloot ik toch mijn beklag maar te doen bij zoonlief. Ik besefte goed dat ik daarbij het risico liep uitgelachen te worden, maar dat moest dan maar.
Een knipoogmomentje door oordopjes
En wat denk je? Hij begon te lachen. En waarom? Hij had die dingen al lang vervangen door betere. Want ze werkten voor geen meter. Hilarisch toch?
Dat was met recht een knipoogmomentje door oordopjes. Hierdoor werd ik ook weer geïnspireerd door een gedicht over snapchat.
Mijn mooiste gedichten staan trouwens in mijn webshop (ben nog aan het vullen. Zie je een mooi gedicht? Mail me: dan zal ik er een printable voor je maken.
Mijn gedichten over het moederschap hebben zelfs geleid tot een dichtbundel Mammoedig. Iets voor jou of voor een vriendin?
Een knipoogmomentje door oordopjes
Nu kon ik twee dingen doen: boos worden of lachen. Boos worden had geen zin, hij kon er toch ook niets aan doen? Of meelachen en dat heb ik gedaan.
Was ik even blij dat ik toch niet zo’n sukkel was als ik dacht? Het lag immers niet aan mij, maar aan mijn doppen. Lekker dan. Nu op zoek naar nieuwe. Betere. Liefst niet zo duur.
De moraal van dit verhaal? Voel je vooral niet meteen dom als er iets niet klopt. Je bent slimmer dan je denkt!
Hou je haaks!
Ga op zoek naar de knipoogjes. Die geven kleur aan je dag. Ze geven je even die broodnodige glimlach. En schrijf ze op, niet alleen in je hart, maar ook in een boekje.
Dan kun je terugkijken als het even niet zo lekker gaat. Dat helpt, geloof me.
Geef een reactie