Verbaas jij jezelf ook weleens? Is wat een halfuur geleden nog niet mogelijk was, blijkt dan toch te kunnen. Dat gebeurde mij gisterochtend. Het overkwam me gewoon. Alsof ik een stem hoorde, die me vertrouwen gaf. Ik mocht ervaren dat de zin ‘Onmogelijk bij mensen, maar mogelijk bij God’ echt waar is.
Zo werd ik wakker (gelukkig wel) en was van plan rustig aan op te staan, relaxed een ontbijten te nuttigen en dan op mijn gemakje via tv de kerkdienst mee te maken. Dat klonk heel goed, maar het liep even anders.
Ineens hoorde ik een stem of kreeg een impuls. Ik kan niet eens precies vertellen hoe het kwam of wat het was, maar ik heb er wel naar geluisterd.
Die stem of impuls stelde me een vraag en die luidde: waarom ga je niet mee naar de kerk? Of je nu thuis zit en in de kerk maakt toch niet zoveel uit? En misschien is het toch mooi om je vertrouwen op God te testen.
Die stem kon toch alleen maar van God komen, bedacht ik. Want zijn en mijn tegenstander wil echt niet dat ik me weer prettig ga voelen in de kerk.
En weet je? Ik heb het gewoon gedaan. De week ervoor heb ik echt zitten huilen (toen iedereen weg was), dat ik niet mee kon. En vooral toen de eerste psalm gespeeld werd, had ik het zwaar.
Snel heb ik wat kleding bij elkaar gepakt: mijn grijze rokje met rood-wit-blauwe bies, daarbij een rode blouse en donkerblauwe panty-legging. Soms is het zo simpel. Meestal niet, hoor!
Ik kan me nog de tijden herinneren dat het elk seizoen een hele sport was voor iedereen een leuke set kleding te kopen.
Dat ging als volgt: ik kocht eerst een jurkje. Meestal bij College Style. Daar paste ik vervolgens de kleding van de jongens bij aan in een overhemd en een broek. De eerste keer dat we dan naar de kerk gingen en ik als moeder de Gans voorop liep en mijn schatjes achter me aan. Heerlijk vond ik dat.
Ik kon van dat uitkiezen echt zo genieten! Helaas ontaardt bij mij genieten nogal eens in een obsessie (shopaholic confessions), maar ik kijk toch terug op een leuke sport.
Even terug naar mijn goede impuls. Daarna werkte ik mijn sanitaire dingetjes af en bracht wat make-up aan. Toen naar beneden waar ik mijn ontbijt naar binnen werkte en om tien over 9 liepen we richting kerk.
We kerken op het dorp in onze oude dorpskerk. Wat een voorrecht. Helaas wilde zoon twee niet mee (dat had mijn geluk compleet gemaakt) en ik besloot er mijn energie niet aan te verspillen. Met z’n viertjes was op dat moment ook oké. Ik was er ook weer bij (yeah!).
Het was wel even spannend om weer in de kerk te zijn.
Toen voelde ik een vrede over me komen. Dit was niet mijn initiatief, maar het Zijne en als ik dan toch op Hem moet leren vertrouwen dan maar meteen.
Één van de eerste psalmen die we zongen, begon met: Ik kan met U (God dus) door sterke benden dringen en met mijn God zelfs over muren springen (zelfs over muren met punten).
Onmogelijk bij mensen, maar mogelijk bij God
Je begrijpt dat ik het bij regel twee al niet meer droog hield. Wat een bevestiging dat Hij bij me was. Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God.
De preek ging ook nog eens over Gideon (een rechter in Israël die leefde voor de koningen), die ook geen held was. Ik kon me helemaal met hem identificeren.
Gelukkig zat ik heerlijk achteraan met mijn schoonzus naast me. Niemand die mijn tranen zag. Fijn dat ze er voor me was, maar het was toch anders dan vroeger. Toen was zij of manlief (die nu in de kerkenraadsbank zit, snif) mijn kracht en sterkte.
Nu bouwde ik mijn vertrouwen en lef (zo ongeveer voor het eerst) op God en niet op mensen, hoewel ik echt wel blij ben met mensen om me heen.
Ik merkte dat Hij bij me was en ik hoop eigenlijk dat Hij altijd zo dichtbij me blijft! Onmogelijk bij mensen, maar mogelijk bij Hem.
Doordat ik dit meemaakte, weet ik dat er ook hoop is voor mijn shopverslaving. Als ik maar dichtbij blijf en goed blijf luisteren naar de stem van mijn geweten. Ook al zal het niet altijd goed gaan, als het meestal maar lukt. Dan ben ik al blij. Onmogelijk bij mensen.
Hoor je ook weleens een zachte stem die je vertelt dat je iets wel kunt, terwijl je zelf denk van niet? Luister er maar naar (behalve uit een vliegend vliegtuig springen zonder parachute, doe dat maar niet).
Heb je mijn andere blogs vol met shopaholic confessions al gelezen? Doe dit vooral en laat weten wat je ervan vindt. Of ze helpen of ze je een knipoogje bezorgen.
Ben je zelf niet zo’n shopaholic, maar ken je iemand die dat wel is en wil je haar bemoedigen? Dat kan met deze designs die ik maakte met gedichten erop om je een knipoogje te geven.
Ik maak hetzelfde mee, dat maakt wat minder eenzaam. Ze kosten nog geen euro, dus je valt je er geen buil aan.
Hou je haaks en onthoud: onmogelijk bij mensen, maar mogelijk bij God.
Geef een reactie