Niet één maar twee homozoons (uit de kast komen 21)

Hoe zou het zijn als je twee zoons hebt die homo zijn? Mijn vriendin vertelde me dat ze iemand had gesproken die twee zoons had die uit de kast zijn gekomen. Niet één maar twee homozoons, lijkt me nog wat pittiger.

Af en toe check ik bij onze andere zoons of zij wel hetero zijn. Zo gek.

Aan de ene kant wil ik mijn oudste gewoon accepteren en hem zichzelf laten zijn. Aan de andere kant hoop ik toch ook met heel mijn hart dat de andere twee hetero zijn.

Hoe zou dat komen? Speelt mijn eigen belang hier een rol of komt het doordat ik christen ben? Of gaat het me erom dat wat het zou moeten zijn: zorg om mijn kind.

Want dat hoort als moeder altijd voorop te staan. Eerst de liefde, dan de rest.

Ik denk dat ik het allereerst zou denken: ik heb gefaald. En niet één keer, maar twee keer. Het gevoel van falen zou groter zijn.

Net als wat ik in mijn eerste blog deelde en dan dubbel. Het gevoel dat je er zelf iets aan hebt kunnen doen en het niet hebt gedaan.

Ik merk ook dat ik vaak denk: wat zal God hier van denken? Wat wil Hij? Nu bij één zoon denk ik niet: waarom? Bij twee zou ik dat meer hebben.

Het lijkt me trouwens voor twee broers die homo zijn wel prettig als ze elkaar kunnen steunen.

Ze snappen elkaars worsteling waarschijnlijk beter. Dat hoeft natuurlijk niet, maar het kan wel. Misschien is het minder eenzaam als je broer ook homo is.

Nadat ik mijn faalgevoel heb weggewerkt, zou ik ook nog bezig zijn met wat de mensen denken. Niet één, maar twee homozoons lijkt me echt dubbel zwaar.

Oh, hoe erg om dit hier toe te moeten geven. Ik wil me hier nooit door laten leiden.

Niet één maar twee homozoons

Maar het allerbelangrijkste zou denk ik toch zijn, dat ik het vooral voor hem lastig zou vinden en ik zou er voor hem of hen verdriet om hebben.

Als ik in de buurt ben, ga ik die moeder toch eens vragen hoe het voor haar is. Uit de kast komen als moeder doe je beter samen. Bovendien kun je beter iemand vragen hoe het is dan ernaar raden. Even een knipoogje.

Naast haar staan is dan het beste, want gedeelde smart is immers halve smart?

Marcel en Lydia Zimmer (twee gospelzangers) hebben ook twee homoseksuele kinderen. Als je hoort met hoeveel liefde zij over hen spreken, smelt ik. Liefde wordt echt meer als het strijd kost.

Zo wil ik ook over mijn zoon spreken.

Hou je haaks!

Al mijn mama blogs op een rijtje vind je op deze pagina.