Vroeger had je zo’n liedje dat hoorde bij een reclame. Het ging zo: ik ben niet bang voor de tandarts, want ik heb ze goed gepoetst, met Prodent Bi-fluor.
Als we naar de tandarts gingen, zongen we dat ook vrolijk. Ook als je gaatjes had of op je kop kreeg, omdat het poetsen toch een beetje tegenviel. Waarschijnlijk hadden we beter kunnen poetsen.
Afijn, tegenwoordig ga ik niet zingend naar de tandarts. Met mijn lichamelijk ongemakken, laat ik me niet zo makkelijk meer zakken op die stoel.
Brrr. Ik zie er altijd zo tegenop: de tandarts. Gaat u maar liggen. Ja, maar als ik lig, gaat alles draaien. Ik kan mijn werk niet doen als u niet ligt.
In die spagaat bevind ik me altijd. Doordat mijn nek altijd strak staat (niet per se van de stress), lukt het niet om zonder al teveel gedoe de tandartsstoel te beklimmen.
De dag dat mijn controledatum nadert, tel ik dus af met angst en beven. Gelukkig mocht ik de vorige keer bijna rechtop blijven zitten.
Maar, werd er bij gezegd, als er iets aan uw gebit moet gebeuren, kan dat niet. Dan moet u wel liggen. Gelukkig heb ik een vrij makkelijk gebit, dus ik waande me veilig.
Echter, je raadt het al. Dat bleef niet zo. Horror! Ik heb al een poosje kiespijn. Meestal maar een beetje, maar de laatste dagen neemt het ondraaglijke vormen aan.
Nu kan ik een bezoekje aan de tandarts niet meer uitstellen of ik wil of niet. Er moet even gekeken worden wat er aan de hand eh tand is.
Zelf vermoed ik dat het een tandvleesontsteking is. Ik hoop het althans. Maar ondanks het spoelen met kamillethee gaat die niet over.
Dus mag ik naar de tandarts. Dan weet ik in ieder geval meer. Het feit dat mijn hartritmestoornissen ook nog volop aanwezig zijn, maakt het extra lastig.
Het is dus echt niet alleen aanstelleritus of je moet je focussen op wat anders. Dat gaat niet als je belangrijkste orgaan uit de pas loopt.
Hierdoor is mijn bloeddruk van slag, net als ik. Gecombineerd met de pijn kun je misschien wel invoelen hoe ik eraan toe ben. Slecht?
Ik schreef trouwens ook een gedicht over het bang zijn voor de tandarts. Gek eigenlijk dat je daar zo bang voor kunt zijn.
Het heeft voor mij te maken met die duizelingen, maar ook het feit dat je niet weg kunt en er geen controle over hebt. Niet bang voor de tandarts gaat bij mij niet op.
Wat wel helpt is trouwens een nekkussentje. Dat neem ik mee naar de afspraak, prop ik in mijn nek en dat scheelt echt een heleboel.
Misschien ben ik na vandaag wel heel blij met de tandarts. We zullen zien. Nu stop ik, de pijn wordt weer ondraaglijk.
Ben ik weer. Ik probeer me te focussen op wat afleiding, zoals de keuken schoonmaken en dweilen. Met een ibuprofen in mijn giechel lukt dat net. Manlief gaat zo met me mee, dus hij stofzuigt vandaag. Lief hè?
De rest van de dag mag ik me (van mezelf) als een patiënt gedragen.
Nu maar hopen en bidden dat de pijn straks weer te doen is.
Hartritmestoornissen zijn irritant, maar pijn is nog wel een kaliber zwaarder. Dus dit is meteen een gebaar van respect naar hen die dagelijks met (ondraaglijke) pijn te dealen hebben.
Oh ja, ken je iemand die moet dealen met pijn? Maak het verschil en haar blij met iets liefs door de brievenbus. Een kaartje, reep chocola of stukje zeep met een bemoedigend gedichtje (zie mijn webshop) kan zo helend zijn.
Niet bang voor de tandarts
Ik had met het maken van deze spoedafspraak trouwens ook meteen gevraagd of hij de controle kon doen. Dat heeft ie gedaan! Vandaag was ik dus niet bang voor de tandarts.
Hou je haaks!
P.S. De tandarts was super aardig. Ik hoefde niet ver naar achteren. Mijn tandhalzen zijn ontbloot en daardoor lijd ik heftige zenuwpijnen. Sensodine Rapid moet uitkomst brengen. Hij heeft er ook een laagje overheen geseald. Wie weet dat dat scheelt.
Of ik volgende keer zingend naar de tandarts ga, dat denk ik niet. Maar een goede ervaring is wel heel belangrijk. Even een knipoogje kan nooit kwaad, toch?
Alle knipoogjes vind je onderaan deze pagina.
Geef een reactie