Omdat ik ‘s nachts nog weleens wakker schrik en dan niet meer kan slapen door piekerpaniek, heb ik daar sinds kort iets op bedacht. Lekker saai is helemaal prima.
Ik ga lezen of eigenlijk zeg ik het verkeerd: ik laat me voorlezen. En dan niet met zo’n fancy app zoals Storytel of Kobo, nee. Ik gebruik de IPad als voorlezer. Ik kan je beloven. Je valt zo weer in slaap.
De voorleesfunctie is bedacht voor slechtziende mensen en is bedoeld om voor te lezen wat er op de pagina staat.
Omdat ik veel haak en ook ontzettend van lezen houd, is deze combi ideaal. Daarom gebruik ik deze functie ook vaak als ik heerlijk zit te haken.
Ik word voorgelezen door mijn IPad. En tuurlijk is dat met die functie niet echt heel onderhoudend, maar toch heb ik zo al een aantal boeken ‘gelezen’. Lekker saai is helemaal prima.
Momenteel ben ik bezig met de serie van de Zeven zussen van Lucinda Riley.
Je kon op een gegeven moment geen boekenwinkel meer binnenlopen of ze kwamen je al bijna tegemoet lopen. Dat is wat overdreven, oké. Maar echt, je zag ze overal.
Nu heb ik altijd de neiging om als iedereen het leest of doet, het juist niet te doen.
Die eigenschap bezit ik al lang. Mijn vader verzuchtte vroeger al: je bent zo dwars als een hekken. Dat is Sliedrechts voor: je bent ontzettend eigenwijs.
Tja, je snapt dus dat het even duurde, voordat ik me aan deze serie waagde.
Maar oké, ik geef het toe, ook ik ben bezweken. Ik ben inmiddels in boek vier van de digitale versie.
De serie gaat (voor wie er nog nooit van heeft gehoord, wat ik me dus echt niet kan voorstellen) over zeven zussen. Dat kon je wel raden.
Of eigenlijk zijn het zes zussen, want er is iets vreemds met de zevende. Die kent niemand.
Dat is meteen het leuke van de serie: er ligt een mysterieus laagje over. Het maakt je nieuwsgierig.
En laat dat, naast eigenwijsheid, nu een van mijn sterkste eigenschappen zijn.
Het minder leuke is dat het taalgebruik een tikkie standaard is. Kan door de vertaling komen, maar ik vrees dat dat ook in de originele taal zo is.
Toch verknalt dat niet de boeken. Ze lezen lekker weg.
Ook de adoptievader Pa Salt (alle zussen zijn geadopteerd) wordt afgeschilderd als een soort van godheid.
Hij was vaak op reis en toch had hij altijd zeeën van tijd voor zijn dochters, die allemaal een fantastische band met hem hadden.
Hadden, want ja, daar begint de serie mee: spoileralert, Pa Salt is dood.
Zelfs dat staat op losse schroeven, omdat elk van de zussen, hem eventjes meent te zien.
Dat mysterieuze laagje weer, waardoor je blijft lezen.
Lucinda neemt je mee in de wereld van elk van de zussen.
Het leuke daarbij is dat er mensen in voorkomen die echt geleefd hebben.
Zo wordt uitgebreid beschreven hoe het Christusbeeld is gemaakt wat in Rio de Janeiro staat, wordt er verteld over Edvard Grieg (de componist van Peer Gynt) en komt ook Beatrix Potter om de hoek kijken.
Zelf vind ik dat errug leuk. Echt een knipoogje.
Nu ben ik dus bij boek 4: Parel. Dit boek gaat over de vierde zus Cece. Ik heb ze uiteraard als ebook.
Anders kan ik ze niet laten voorlezen.
Volgens mij is de leesfunctie niet bedoeld om boeken voor te lezen, want de toon is ontzettend saai.
Er is immers geen besef van wat er gelezen wordt. Dit is met Storytel uiteraard anders. Die worden vol intonatie en inlevingsvermogen ingesproken.
Maar dat heb ik helemaal niet voor nodig voor het doel waar ik het voor gebruik, juist niet.
Ik merk dat ik er heerlijk op slaap. Binnen de kortste keren verkeer ik weer in dromenland.
En dat is fijn voor een hoogsensitief persoon, die een echte piekeraar is.
Lekker saai is helemaal prima. En schrik ik wakker (of moet ik naar het toilet tijdens mijn hartritmestoornissen), dan plug ik daarna mijn oordopjes in mijn IPad en in mijn oren.
Moet ik altijd wel opletten dat ik het juiste uiteinde in mijn oren steek (haha) en luister ik een stukje boek.
Voordat je zegt: dit kan ook met de Bijbel. Dat kan, maar dat vind ik niet eerbiedig.
De Bijbel gebruiken om in slaap te vallen. Straks gebeurt het een keer in de kerk, omdat ik het zo gewend ben.
Ook muziek helpt me niet echt. Die luister ik overdag al veel en wil ik niet aan slaap koppelen.
Nu heb ik echter nog wel een probleem: ik val vrij snel weer in slaap en dan leest de IPad verder.
Word ik dan weer wakker, dan is hij het halve boek verder en moet ik helemaal terugzoeken naar de plek tot waar ik nog bij kennis was.
Lekker saai is helemaal prima
Ik zal nog eens testen of hij mijn gedichten ook kan voorlezen.
Lijkt me helemaal hilarisch als dat op zo’n monotone manier gebeurt. Weer eens iets anders. En je weet het: daar hou ik van… Lekker saai is helemaal prima.
Hou je haaks! (Ook als digitaaltje verkrijgbaar).
Enne… ben je ook zo’n nachttobber? Probeer eens of het helpt als de IPad je voorleest. Als je alleen slaapt, kun je uiteraard je IPad zachtjes aanzetten. Voordat je de IPad aanzet, is het handig om je bladwijzer op de pagina te zetten waar je start. Ik heb het weleens meegemaakt dat het boek onderhand uit was en ik echt niet meer wist waar hij begonnen was met lezen. Haha! Welterusten!
Geef een reactie