Kunstenaar (167)

Min of meer noodgedwongen kijk ik mee: naar de Formule 1. En ik moet eerlijk bekennen dat ik er toch aardigheid in krijg. Vooral als dat knulletje Verstappen wint. Maar gisteren was er toch iets waar mijn hart als kunstenaar van brak.

Gisteren was de race in Hongarije. Natuurlijk won ie, hoewel hij niet pole-position (op de eerste plek) startte. Maar aan het einde van de race lag Max een halve minuut voor op de nummer twee: Lando Norris.

Na de overwinning werden de drie snelste racers gehuldigd op het podium met het Nederlandse Wilhelmus (omdat Max won) en het Oostenrijkse volkslied, omdat Red Bull Oostenrijk als thuisbasis heeft. Nummers twee en drie waren Norris en Perez.

Daarna volgt het champagnespuiten. Gelach, geschreeuw en de stoere coureurs veranderen in kleine jochies die elkaar heerlijk nat spuiten. Het zijn toch ook nog een stel jonge honden. Genieten dus!

Helaas was er gisteren een incidentje, waar niemand misschien zich echt druk om maakt. Max’ beker viel kapot. Oh, zeiden man- en zoonlief. Die worden toch meteen naar de fabriek van Red Bull gestuurd om daar tentoon te stellen. Denk je echt dat hij die mee naar huis neemt? Tja, het zal wel, denk je dan.

Totdat ik op nu.nl lees dat er een kunstenaar een half jaar mee bezig is geweest en de beker een waarde vertegenwoordigt van 40.000 euro. Dat doet mijn hart als mede-kunstenaar pijn.

Je wilt toch niet dat je kunstwerk voor het ogen van de hele wereld aan stukken valt. Ik hoop dat er nog iets aan is te repareren, maar ben bang van niet. Max mazzelaar (knipoogje voor hem) krijgt een nieuwe beker. Hopelijk doet hij daar heel zuinig mee.

Gelukkig kan dat met mijn digitale prints (zie mijn webshop), maar het lijkt me vreselijk. Het was van Norris noch Verstappen opzet. Dat scheelt.

Kunstenaar

Bovendien is er nu heel veel focus op de beker (gelukkig hebben we de foto’s nog) en hopelijk kijken ze volgende keer beter uit, die snelle jongens. Dan breekt mijn hart als kunstenaar in ieder geval niet.

Hou je haaks!