je schuldig voelen door verzamelkoortsMijn verzamelwoede/-koorts nam het een tijdje over van gezond verstand, maar ik ben terug (denk ik). Soms schrik ik wakker en vraag me af: waar ben ik mee bezig? Je schuldig voelen door verzamelkoorts.

Een heftige gebeurtenis waardoor ik me schuldig voel

Meestal is een heftige gebeurtenis een aanleiding, zoals overlijden, ziekte of ontslag. Het lijkt wel of ik dan uit mijn droomwereld wakker word geschud. Wake-up call! Je schuldig voelen door verzamelkoorts kan echt. 
Als alles goed gaat, stouw ik ons huis vol met verzamelingen, meestal Disney-gerelateerd.
Gebeurt er iets schokkend, dan verkoop ik het meeste weer. Alleen de dingen waar ik echt blij van word, hou ik. Die geven me een knipoogmomentje. Die mogen blijven. 

Van hamsteren naar opruimen

Hoarding of hamsteren kan ik dus als de beste, maar opruimen ook. Ik ben verzot op verzamelen, maar het moet wel ergens goed voor zijn.
Zo gebeurde er vorige week iets, waardoor ik van de leg raakte. Iets wat ons financieel zou raken. Het leek of ik wakker werd. Ik keek om me heen en voelde me schuldig.
Schuldig vanwege mijn verzameldrang. Schuldig om het geld wat ik had uitgegeven aan dingen die ik niet nodig had. Schuldig omdat het niet eerlijk was tegenover mijn gezin. 

Hoe past mijn geloof in mijn verzamelkoorts?

Ook vond ik het helemaal niet stroken met mijn geloof. Als een verzameling zo belangrijk voor me is, waar past God in dit plaatje?
Tussen mijn verzamelingen? Verzamel geen schatten op aarde klaagt me aan.
Meteen schoon schip gemaakt. Ik heb een heleboel beeldjes te koop gezet (en verkocht) en de gang die voorzien was van allerlei Teigetje-knuffels ontdaan van alle rommel (sorry, Tigger).
Voorlopig even in een vuilniszak in de schuur gezet. Je weet immers nooit of je het gaat missen (hihi!).

De verzamelkoorts is een beetje gezakt

Ik ben blij dat de verzamelkoorts weer een beetje gezakt is en daardoor ook het feit dat ik me schuldig voel. Ik twijfel nog erg over 1 beeldje.
Want toen ik mijn verzameling van mijn dwergen begon, nam ik me voor alleen beeldjes van Britto te sparen.
Toch heb ik me laten verleiden (uit enthousiasme) om ook beeldjes van Jim Shore te kopen. Hierdoor ging ik me schuldig voelen door verzamelkoorts.
Als ik niet trouw ben aan mijn eigen regels en goede voornemens, wat zegt dit dan over mij?
Het helpt me om hierover te relativeren in gedichten. Die plaats ik op deze website en ook in mijn webshop.

Je schuldig voelen door verzamelkoorts

Het verkopen geeft weer wat lucht en ik weet nu wat echt belangrijk is: mijn gezin.
Ik twijfel nog over 1 beeldje. Dat zie je op de foto bij dit blog. Wat vind jij? Verkopen of niet? Het is zo’n schattig beeldje (smelt).
Update: ik heb het beeldje verkocht. Goed hè? Ik ben inmiddels wel een verzameling van beeldjes gestart met Mickey in de hoofdrol.
Je bent een shopaholic of je bent het niet, nietwaar?

Mijn tip voor jou:

Stel voor jezelf regels op en hou je daaraan. Je schuldig voelen door verzamelkoorts hoeft dan niet.
Nog meer tips en tops lezen? Doe dat in mijn andere blogs. Altijd met een gezonde dosis humor.
Hou je haaks!