Deze week ging het niet helemaal lekker. Soms was mijn rikketik rustig en andere dagen was het mis. Dat is meer regel dan uitzondering helaas. Dan kan ik niet veel, hang op de bank, sleur mezelf er af en toe af om wat te eten en te drinken. En achter de laptop ben ik dan bezig met mijn schrijverij. Toch gebeurde er tijdens deze dagen iets leuks. Hoe een lastige dag werd opgefleurd.

Eerst kwam er een vriendin aan de deur om advies te vragen. Ik voelde me vereerd, dat begrijp je.

En nog fijner was dat ik haar kon helpen, omdat ik in een soortgelijke situatie was geweest. So far, so good.

Ik kon haar ook nog helpen met een grote weekendtas. Zo prettig als je ondanks dat je je niet goed voelt toch nog wat kunt betekenen voor iemand.

Ondertussen was zoonlief naar beneden gekomen, omdat hij een afspraak had. Hiervoor moest hij op de fiets. Het stormde nog behoorlijk. Omdat hij pas aan zijn kaak is geopereerd, mag hij nog geen kracht zetten.

Hij dacht dat het wel ging en vertrok. Mijn vriendin bood nog aan hem naar het station te brengen, maar hij dacht dat het wel ging.

Mijn vriendin vertrok en zoonlief ook. Even later hoorde ik de sleutel in het slot en de deur opengaan. Meestal betekent dit dat de jongste thuis is.

Maar ik hoorde geen: hoi! dus het was niet onze Benjamin.

Het was zoonlief twee. Het lukte echt niet met die lastige kaak. Ik heb meteen mijn vriendin gebeld of ze toch even wilde rijden.

Zelf stond ik te dizzy op mijn benen om te kunnen rijden. Dat was geen enkel probleem voor haar.

Binnen vijf minuten reed ze met haar auto voor en zoonlief was op tijd op het station.

Hoe een lastige dag werd opgefleurd

Later bedankte ik haar met een appje voor haar hulp. En weet je wat haar antwoord was?

Fijn dat ik eindelijk eens iets voor jullie kon doen.

Dat dus. Dat verwacht je niet. Zij vond het gewoon fijn om te helpen. Ik heb er nog een glimlach van op mijn gezicht. Zo lief!

Hoe eenvoudig kan het zijn en hoe een lastige dag werd opgefleurd. Echt een knipoogje.

Zo blijkt maar weer dat mensen het vaak fijn vinden om je te helpen, al denk jij dat je ze tot last bent.

Ik had ook over mijn grenzen kunnen gaan, maar inmiddels ben ik (door ervaring) wijzer geworden en weet dat dit een echte no-go is. Bovendien had ik dan niet een knipoogmomentje gehad, maar zwaar in de stress gezeten.

Natuurlijk hoop ik dat ik het op een keertje zelf weer kan, want zelfs de kleinste stapjes leveren momenteel stress op. Zo jammer! Vooral als het niet lukt om iets voor mijn kinderen te doen, dat frustreert me nog het meest.

Mijn frustraties, angsten en mooie momenten heb ik in gedichten proberen te vangen. Dat kan ik nl. nog wel. Ik vond zelfs een uitgever die mijn gedichten publicabel vond. Daarom zag mijn dichtbundel Mammoedig het daglicht, een bundel vol gedichten over het moederschap. Koop en lees!

Ik hoop dat je erdoor bemoedigd wordt het mooie te blijven zien in elke nieuwe dag, ook als het tegenzit of misschien wel juist als het leven weerbarstig is. Juist dan is een goede mindset zo belangrijk!

Hou je haaks!

Alle knipoogjes op een rij vind je onderaan deze pagina.

hoe een lastige dag werd opgefleurd