Het zal je kind maar zijn (uit de kast komen 31)

Het zal je kind maar zijn, dat zwart wordt gemaakt op social media vanwege zijn geaardheid. Het zou me zo verdrietig maken. Je ziet het aan zijn hoofd, zijn houding en hoort het aan zijn stem. Dit raakt hem. Je begrijpt misschien wel over wie ik het heb: Rob Jetten. Hij krijgt enorm veel smaad naar zijn hoofd geslingerd.

Zo zou het niet moeten zijn. Ik weet niet of hier ook mede-christenen tussen zitten. Ik hoop het niet, maar vrees het ergste. Wat weten we het altijd goed als het een ver-van-ons-bed-verhaal is.

Als je zelf geen homo bent of moeder van een homozoon, dan is het makkelijk om een oordeel te vellen.

Dat laat je echt wel uit je hersens als je zoon homo is. En zeg nu zelf: het is een prachtig mens.

Ik vind het enige wat jammer is, dat zo’n mooi mens geen kinderen krijgt. Niet op de ‘normale’ manier. We zouden met meer compassie met hen om moeten gaan.

Als ze al een relatie aangaan, zal dit altijd anders zijn. Ze hebben immers geen kans op huisje, boompje, beestje.

Nou ja, dat misschien nog wel, maar niet huisje, boompje, kindje. Geen uitbreiding van je gezin door zo’n heerlijk mollig wezentje dat elke planning in de war stuurt voor de rest van je leven.

Nee, als homo loop je de kans in elkaar geslagen te worden, belachelijk gemaakt te worden met liedjes of op een andere manier, je wordt belasterd op social media en iedereen heeft een mening over je.

Het zegt natuurlijk meer over de ander, dan over Rob zelf. Maar toch doet het pijn. Stel je voor dat ze dit over mijn zoon zouden zeggen. Of wat ze hem zouden kunnen doen. Kom je uit de kast, dan volgt er nog meer ellende.