Veel had ik me er van voorgesteld: de presentatie van mijn dichtbundel Mammoedig. Helaas was de opkomst zeer minimaal. Het mislukken van mijn boekpresentatie.
Daar zat ik dan: met mijn goede gedrag, mijn debuutschrijfsel en een heleboel leuke kringloopspullen. Het mislukken van mijn boekpresentatie was een feit. Slik!
Om de presentatie wat aantrekkelijker en toegankelijker te maken, had ik bij diverse vriendinnen mooie kringloopspullen gevraagd en gekregen.
Ik was bang dat ik met mijn bundel niet genoeg zou zijn. Dat mensen niet alleen voor mij zouden komen.
Ik zag uit naar de dag. Omdat mijn gezondheid niet stabiel is (en deze dichtbundel dus een echte overwinning was), besloot ik dat laagdrempelig een goed idee was, om de presentatie thuis te houden. In de vorm van een inloopdag.
Ik bestelde mini-gebakjes bij de Hema met de cover van mijn dichtbundel Mammoedig erop en zat er om 10 uur klaar voor.
De kaarten en boekjes lagen klaar en een luxe pen om te signeren.
Oh ja, ik had ook een leuke set van Zoso gekocht (shopaholic confessions): een donkerblauw jurkje en een travellegging. Ik wilde er top uitzien en voelde me bijna jarig.
Ik had mijn vriendin gevraagd om ook aanwezig te zijn voor als het druk werd. De gedachte dat er een stroom mensen zou komen en ik zou alleen zijn, benam me bijna letterlijk de adem.
We zaten dus klaar om 10 uur, nadat ik een paar dagen daarvoor bijna al mijn contacten had uitgenodigd via de app. Ook had ik het op diverse Facebookgroepen gezet en op mijn eigen account.
Mijn grootste nachtmerrie werd bewaarheid. Er kwam niemand. Pas om 12 uur ging de bel voor de eerste bezoeker.
Mijn vriendin was inmiddels naar huis, nadat we foto’s hadden gemaakt van de kringloopspullen en in een WhatsApp-verkoopgroep hadden gedeeld.
Uiteindelijk kwamen er ‘s middags nog wel wat mensen die gewoon hun betrokkenheid wilden tonen. Superlief!
Dat was wel een pleister op de wond. Ook kwamen er ‘s middags twee vreemden. Eng! Die hadden gelezen over de kringinloopdag op Facebook.
Dat vond ik dus helemaal niets. Brrr! Ze kochten wel wat kleding, wat fijn was.
Gelukkig kreeg ik na afloop nog wat appjes met de vraag hoe het gegaan was. Teleurstellend! Hoewel ik ook heel blij ben met de mensen die wel de moeite namen om te komen. Dat maakte wel veel goed.
De cakejes heb ik in de vriezer gezet, de kringloopspullen zijn afgevoerd en mijn dichtbundels staan in een hoek te wachten op kopers.
Een zwarte bladzijde, deze dag. Ik kijk er niet graag op terug, hoewel ik de mensen die wel de moeite namen heel dankbaar ben.
Na zo’n dag is het nog moeilijker opstaan dan anders. De hoop en verwachting zijn verdwenen en het is heel moeilijk om mijn droom te blijven volgen.
Om door deze teleurstelling niet te verzanden in mijn verzamelwoede en spullen te kopen (met name beeldjes) die ik niet nodig heb.
Dat is namelijk een van mijn grootste valkuilen. Als iets tegenvalt terug te vallen in mijn verslaving (shopaholic confessions).
Daarmee wil ik niet zeggen dat alle beeldjes zijn gekocht om mijn kapotte imago te herstellen, maar wel dat mijn teleurstelling de deur opent voor impulsaankopen.
Tot nu toe heb ik de hand op de knip kunnen houden, ook omdat ik weet dat ik gemaakt ben om te schrijven, om te delen, te inspireren.
De Instagram en Facebookpagina van Annets Kringlooppret heb ik verwijderd (die was ik gestart omdat ik graag kringloop spullen wilde verkopen). Daar ga ik geen energie meer in steken.
Voortaan koop ik leuke kringloopkoopjes om iemand blij te maken, maar niet meer om door te verkopen.
Waar ik wel voor blijf gaan, zijn mijn ontwerpen met als basis mijn gedichten. Ik kan het niet laten. En zeg nu zelf: die zijn best leuk, nietwaar? Je vindt ze in mijn shop.
Het mislukken van mijn boekpresentatie
Dankzij het mislukken van mijn boekpresentatie weet ik dat ik toch doorga met mijn gedichten in de vorm van positieve woorden. Ik kan zelf immers ook niet zonder.
Digitaaltjes, die je kunt gebruiken om iemand mee te verrassen, die je zelf op een kaartje kunt plakken, bij een cadeautje kunt voegen of in een lijstje kunt doen. Even een knipoogje. Hoe leuk is dat?
iemand met positieve woorden bemoedigen, omdat ik zelf weet en ervaar hoe belangrijk dit is.
En ik weet heus wel dat ik niet op prinsen moet vertrouwen, mijn geluk niet moet laten afhangen van hoe mensen mij behandelen, maar we zijn ook aan elkaar gegeven en op die manier Gods handen, voeten en mond.
Als ik genoeg bemoediging (knipoogjes) zou krijgen, zou ik mijn verzameling niet nodig hebben. En ja, ik weet me geliefd en waardevol. Daarnaast is een stukje betrokkenheid onontbeerlijk.
Dus na mijn teleurstelling pak ik mezelf weer bij elkaar (nadat ik twee gebakjes naar binnen heb gepropt) en plak ik de stukken en ga ik verder met het maken van digitaaltjes, mijn webshop, terwijl mijn hart haar eigen ritme slaat, net als haar baasje: Mammoedig.
Vind jij het leuk om wel mijn bundel te kopen? Dat kan in mijn webshop of middels een berichtje via het contactformulier.
Je vindt mijn gedichten op mijn website. Daar kun je kijken of mijn gedichtenstijl je bevalt.
Hou je haaks!
Alle knipoogjes op een rij vind je onderaan deze pagina.
Geef een reactie