Meestal kabbelt ons leven rustig door. Vooral nu er veel coronastress is, lijkt alles wat niet direct aandacht nodig heeft naar de achtergrond te verdwijnen. Toch gaf corona wel aanleiding tot iets waarmee ik mijn zoon kwetste. Het is geen hij.
Het hielp later ook weer om iets aan zijn broers uit te leggen. Je leest hier waarom zoonlief niet als ‘het vrouwtje’ wil worden betiteld. Het is geen hij klopt dus niet. Meer hierover lees je in dit mamablog over het is geen hij.
Het was leuk bedoeld. Met een vriendin wilde ik naar de bouwmarkt, omdat ik een pendel nodig had voor een lamp.
Manlief zou die samen met zijn vriend ophangen. Omdat corona zoveel eisen stelt, besloten we een verhaal in elkaar te draaien, mocht er iemand vragen stellen.
De bouwmarkt liet alleen maar mensen binnen die alleen waren en wij wilden per se samen. Dit heeft te maken met het feit dat ik nog steeds bijna dagelijks deal met hartritmestoornissen en ik zelf moest kiezen. Mijn vriendin ging mee als back-up.
Daarom bedachten we hoe leuk het zou zijn dat we ons voor zouden doen als setje. Lachen, gieren, brullen.
Waar ik niet om had gedacht was het feit dat onze zoon beneden zat en alles kon horen. Toen lachend de vraag klonk: wie is dan het vrouwtje en wie het mannetje, zag ik aan hem dat deze opmerking hem kwetste.
Dat was natuurlijk niet mijn bedoeling.
Meteen besloot ik het hem te vragen. En ja, de opmerking had hem pijn gedaan. Hij was dan wel homo, maar ook gewoon man. Hij voelde zich man en geen vrouw.
De opmerking wie het vrouwtje of wie het mannetje was, hoorde hij wel meer. En misschien heeft hij wat vrouwelijke maniertjes, maar dat maakt hem niet minder man.
Een aantal weken later kwam het tafelgesprek (waar hij niet bij was) met zijn broers over het feit dat hij wel vrouwelijk kan overkomen.
Dit was het moment waarop ik het hen kon uitleggen, dat hij zich gewoon man voelt en niet als vrouw wil worden aangesproken en ook niet zo wil behandeld. Het is geen hij klopt niet.
Uit de kast komen was al moeilijk genoeg. Deze opmerkingen maken het alleen maar erger.
Na een paar keer uitleggen, begrepen ze het.
Toch maar goed dat ik het destijds meteen heb besproken. En ik voelde me als moeder gerevancheerd. Ik zal ook nooit meer lacherig over zijn homoseksualiteit spreken als hij er niet bij is. Je bent moeder of je bent het niet.
Het is geen hij
Ook ik kom steeds meer uit de kast. Eerst in mijn eigen gezin, maar ook hier in mijn mamablogs.
Als ik het niet bespreekbaar had gemaakt, was het misschien een eigen leven gaan leiden en hij had al genoeg geleden onder het liedje: het is geen hij, het is geen zij, hij is het allebei. Hij is gewoon een hij.
Dit was mama blog het is geen hij. Meer van mijn blogs vind je op deze pagina, keurig op een rijtje.
Hou je haaks!
Geef een reactie