Vandaag is hij 20 jaar geworden, onze Benjamin en derde zoon. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Hij completeerde ons gezin. Nu alweer 20 jaar geleden. Hoewel completeerde? Inmiddels hebben we ook een aanstaande schoonzoon en – dochter, dus toch niet helemaal compleet.
Zwanger worden van de eerste twee was een makkie. Bij de eerste was ik na de eerste maand proberen zwanger en bij de tweede de tweede maand. We verwachtten dus ook geen problemen te ondervinden bij de derde.
Dat was ook eigenlijk niet. De derde zwangerschap kwam eerder dan gepland, maar we waren er evengoed blij mee. Omdat mijn herstelperiode lang is na de bevallingen, vond ik het wel spannend.
Op de dag dat mijn broer trouwde, ging het mis. Bij het staan van de zegen in de kerk ging het fout. Ik voelde een pang en dat was dat. Ik begon meteen vreselijk te vloeien. Niet normaal. Gelukkig haalde ik het toilet en had ik een paar maandverbandjes en tampons mee.
Je weet wel, in je handtas, just to be sure. Echter, mijn hele onderbroek zat onder het bloed. Ik kon niet gaan zitten zonder dat ik vlekken zou krijgen.
Ik wilde absoluut niet dat de bruid en bruidegom het te weten zouden komen. Het was hun feest. Dit was mis, maar zij en ik konden hier nu niets aan veranderen.
Aan de vriendin van de bruid vroeg ik of zij twee onderbroeken wilde halen bij de Zeeman. Dat wilde ze. Naast wat maandverband had ik ook tampons bij me.
Ik moest wel elk uur verschonen, maar het lukte net om het te redden tot mijn schoonzussen onze andere twee koters kwamen ophalen, zodat wij nog wat langer konden blijven.
We hebben doorgefeest, ik had geen pijn, en ik wilde geen domper op de feestvreugde zetten. Pas weken later heb ik het hen verteld.
Ik moest gecureteerd worden, omdat mijn lichaam bloed bleef pompen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Mijn hb was dramatisch gedaald naar 4,5. Daar was zelfs de gynaecoloog van onder de indruk.
Afijn, na de currettage verwachtte ik snel weer zwanger te zijn. Dit was echter niet zo. Het duurde meer dan een jaar.
Na dat jaar mochten we naar de gynaecoloog. Toen ik daar kwam, bleek ik zwanger te zijn. En dat terwijl ik weer een forse bloeding had gehad en de moed was verloren. Het was weer mis, net als vorig jaar.
De gynaecoloog deed een echo en wat bleek? Hij was blijven zitten. De grapjas. Toen had hij al een ijzeren, eigen willetje.
Bij 24 weken kreeg ik bij de huisarts een echo en er was geen ontkomen aan. Het was een jongetje. Grappig detail: ik had een collega meegenomen naar de afspraak en zij zag dus ook dat we weer een zoontje zouden krijgen. Deze collega is nu zijn collega. Ze kent hem dus al van voor zijn geboorte.
Het feit dat hij ook een jongen werd, kon ik tijdens de zwangerschap een plekje geven. Ik heb geen zussen, geen moeder en wilde heel graag een meisje.
Dat doet niets af aan het feit dat ik niet blij met hem was en ben. Je kunt je geen blijer moeder voorstellen, maar het verlangen naar een dochter blijft.
Daarom schreef ik dit gedicht.
Na bijna 42 weken zwangerschap werd meneertje geboren. Thuis in ons eigen bed. De andere twee waren in het ziekenhuis geboren. Hij werd thuis geboren.
Zijn tweede naam is Jonathan: geschenk van God. Want het feit dat ik een dochter wilde, wil niet zeggen dat we hem niet als een geschenk van God hebben ontvangen. Ik heb Goddank ook nooit gedacht: je had een meisje moeten zijn.
Inmiddels had ik ook niet anders gewild, hoor! We waren en zijn zo blij met onze derde zoon. En ze zijn zo leuk samen!
Dit is nu alweer 20 jaar geleden. Zijn sterke wil en eigenwijsheid zijn gebleven. Hij heeft me heel wat grijze haren bezorgd, want zijn temperament was moeilijk bij te sturen.
Gelukkig kan ik zeggen (als trotse moeder) dat hij een mooi mens is geworden. We zijn ontzettend blij met hem.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan
En die sterke wil en eigenwijsheid? Dat blijken toch echt trekjes te zijn die hij van zijn lieftallige moeder heeft geërfd. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
We botsen af en toe lekker, maar vinden ook altijd weer de weg terug. Mede door onze humor. Die knipoog als je elkaar weer vindt, daar kan niets tegenop.
Heel veel van mijn moederlijke ontboezemingen in de vorm van gedichten, vind je terug in mijn dichtbundel Mammoedig. Je vindt haar in mijn webshop.
Hou je haaks!
Geef een reactie