Eten en worden gegeten 2. En daar zat ik dan. Had ik me toch laten verleiden. Niet door kleding dit keer, maar door het eten van een frietje bij de Macsnack in Rennes. En ze waren nog koud ook. Pfff.
Maar ja, in het kader van de gezelligheid schoof ik toch maar bij de rest van de family aan en nam ik niet mijn meegenomen crackers met kaas. Ik bekommerde me even niet om gluten. Beetje dom, maar ik heb geen last gehad.
Beetje vreemd, maar mijn lijf was natuurlijk zo verrast door die rommel dat het gewoon deed wat het moest doen, die zooi verwerken. Beetje blij ook dat het verder geen consequenties leek te hebben. Eten en worden gegeten deel 1.
Die ochtend waren we afgereisd naar Rennes, waar we allereerst op zoek gingen naar de Place des Lices. Op deze Place is ’s zaterdags een grote markt (had ik in een foldertje gelezen). Deze wordt altijd druk bezocht door toeristen en de lokale bevolking.
Daar moesten we het onze van weten en daar liepen we dus op deze zonnige zaterdagmorgen. Met borden stond keurig aangegeven waar we moesten zijn.
En inderdaad arriveerden we al snel op de plaats van bestemming. Ik heb nog nooit zoveel slagers, bakkers en groenteboeren bij elkaar gezien en keurig gesorteerd, net als hun waren.
Natuurlijk stonden er ook kramen met vis (inclusief levende krabben, zielig!) en met bloemen (fleurige, geurige boeketten). Eten en worden gegeten lag dicht bij elkaar.
Het was er gezellig druk. Ik las dat de restaurants in Rennes daar hun inkopen doen. Een deel van de markt bevond zich in een overdekt gedeelte, terwijl het andere gedeelte gewoon buiten was. Het was heel leuk om te kijken en sfeer te proeven.
Vervolgens deden we ons te goed aan de mooie architectuur in de stad en de ruime straten. Ook nu werd er weinig geshopt.
Om eerlijk en volledig te zijn: ik ben nog wel in een winkel van Esprit geweest (kon het echt niet laten) en een andere shop waar ik de naam alweer van kwijt ben. In die andere shop waagde ik het zelfs om iets te passen.
Dat passen was ook een beetje omdat er iemand was die zei dat ik niet moest doen. Op de een of andere manier triggert dat een mechanisme om lekker even op het randje te balanceren. Toch even passen, vooral omdat die ander zei dat ik het beter niet kon doen (shopaholic confessions).
Het werd afgekeurd (pfoe!) door mij en ik ben er ongeschonden uit gekomen. Er gloort toch hoop aan de horizon.
Om de zoons mee te krijgen, hadden we ze een bezoekje MacDonalds beloofd en ze hoefden hun neus maar achterna te gaan om te weten waar deze zich bevond.
En zo zat ik dus te lunchen met een grote portie, koude friet in één of andere grote woonmall in Rennes.
Als je alle berichten mag geloven, zit er weinig goeds in al die snacks van deze grote Amerikaanse snackgigant. Toch wordt het nog veelvuldig bezocht. Vast ook verslaafden, haha: je weet dat het niet goed voor je en toch eet je het. Werkt eigenlijk een beetje hetzelfde.
Na deze voedzame (ahum) lunch, begaven we ons weer huiswaarts nadat we stokbroden (ik dus aan de glutenvrije crackers) kochten om ’s avonds te beleggen.
Je kunt met zulke simpele dingen zo gelukkig zijn. Dat heb ik wel geleerd tijdens deze kledingshopstopchallenge. Dat je het meest gelukkig wordt van de simpelste dingen.
Ons zaterdagavondpatatje hadden we ’s middags al verorberd, maar ‘s avonds was ons zelf gefabriceerde buffetje ook echt lekker.
Eten en worden gegeten 2
Omdat de zon heerlijk scheen, heb ik de rest van de middag en avond (gedeeltelijk) lekker buiten doorgebracht. “Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert”, luidt het spreekwoord en op zo’n zonnige zaterdag klopt dat eigenlijk helemaal.
Eten en worden gegeten in het prachtige Bretagne. Kan het leven nog mooier zijn?
Wil je nog meer blogs lezen over mijn kledingshopstopchallenge en de strijd die het kost om geen kleding te kopen? Dat kan. Je vindt ze op mijn website.
Hou je haaks!
Enne… als je wel van een grapje houdt, dan zijn deze printables echt iets voor jou. Je vindt ze in mijn webshop voor nog geen euro. Das niet duur, hè?
Geef een reactie