Normaalgesproken kom ik niet vaak in hun kamers. Ik kan hun rommel niet verdragen. Ook het feit dat hun ramen vaak dicht zitten, vervult mee met rillingen. Erger je niet, verbaas je slechts.
Je ligt in je eigen lucht. Brrr! Ik heb het liever koud van de buitenlucht (hoewel het nu abnormaal warm is voor de tijd van het jaar) dan dat ik mezelf ruik. Mijn vriendin gaf me een tijd geleden het bordje Erger je niet, verbaas je slechts. Het is echt een geweldige quote om toe te passen. Ook in het moederschap.
Als je moeder bent, weet je als geen ander hoe weerbarstig opvoeden is en dat je soms echt denkt dat je het helemaal voor niets doet. Dat is echt niet zo (zeg ik net zo goed tegen mezelf). Onze oudste is op dat vlak (en ook op andere vlakken) heel aardig opgedroogd. Dus… hoop blijven houden.
Omdat ik er niet echt dol op ben (geen poetsmiep), doe ik het huishouden zo vroeg mogelijk in de morgen. Dan ben je er maar vanaf. Vandaag was het badkamerschoonmaakdag.
Hierbij hoort ook het reinigen van de deurknoppen, toetsenborden, muizen (die van de computer), trapleuningen, etc. op de eerste verdieping. Voor onze zoons doe ik dat ook. Niet omdat ik daar een kick van krijg, maar meer omdat ik een schoon huis wil.
Ik haat viezigheid. Stofjes, oké, maar viezigheid is een no-go. Vanmorgen kwam ik dus bij zoonlief op zijn kamer, waar alles potdicht zat.
Aangezien ik momenteel weer wordt gekweld door opvliegers kreeg ik er acuut een hitte-aanval van. Hij was ook verkouden geweest deze week, dus zijn prullenbak puilde ook uit van zakdoekjes. Daar moest hoognodig door mamlief (ik dus) worden ingegrepen.
Ik poetste (in het donker) dat het een lieve lust was, het raam ging open (de neiging om het wagenwijd te doen, heb ik weerstaan) en de prullenbak is geleegd (door manlief). Weg met al die bacillen en bacteriën. Ik snap werkelijk niet dat hij tegen die vieze zakdoekjes kan.
Maar dat is nog niet het eind van het verhaal. Ik had deze week al gemopperd over de rommel in zijn kamer. Ook had ik aangekondigd dat hij deze week moest stoffen (dat doet hij zelf). Punt voor mij!
Omdat hij deze week thuis werkt, komt hij af en toe beneden om wat te drinken en te eten te halen. Dan ziet hij mij bezig met mijn laptop, administratie, en mijn haakwerk (ja, ja, meerdere).
Ook hierin ben ik een echte verzamelaar, ik verzamel mijn projecten om me heen. Dan kan ik niets vergeten. En als het ene me verveelt, dan kan ik snel eh makkelijk switchen.
Dus ik zit heerlijk tussen mijn verzameling aan activiteiten te werken, weet je wat hij dan zegt? Je mag je rommel weleens opruimen, mam! Dit kan echt niet. Punt voor hem! Echt even een knipoogje. Wat een brutaal mens (maar hij heeft wel gelijk).
Dus nu staan we weer quitte. Vandaag even iets bedenken om hem weer terug te pakken. Komt goed! Mocht je nog tips hebben? Daar sta ik voor open.
Erger je niet, verbaas je slechts
Het gedicht Mij een biet ontstond na een dergelijke onenigheid met zoonlief. Hij ziet het nut van frisheid niet in. Een gebrek aan zijn opvoeding? Denk het niet! Daarom: erger je niet, verbaas je slechts.
Als ik eerlijk ben, was ik vroeger (voor mijn huwelijk) ook niet zo’n schoonmaker. Ik zag het nut van stoffen echt niet in. En de ramen open? Het kwam niet in me op. Nu is het bij mij best goed gekomen (al zeg ik het zelf). Ik heb zelfs de neiging om wat smetvrezerig te reageren. Dus wie weet komt bij hem het besef ook een keertje. Hoewel, hij is al 23. Maar hé, er is altijd hoop, ook op dat vlak.
Als je een verzamelaar bent (en dat ben ik) is het ook belangrijk om je spullen een beetje stofvrij te houden. Ik kan echt niet genieten als mijn mooie beeldjes onder een laag stof bedolven liggen. Toch een klein voordeeltje van verzamelingen.
Meer moeder gedichten vind je in mijn dichtbundel Mammoedig. Een verzameling gedichten die afwisselend kwetsbaar, komisch en iets ertussenin zijn. Je shopt hem in mijn webshop, maar ook elders is hij verkrijgbaar.
Hou je haaks!
Alle knipoogjes (want zeg nu zelf, dat is dit echt) staan op een rij onderaan deze pagina.
Geef een reactie