Vanmorgen tijdens mijn wandeling door ons heerlijke bos, zag ik even verderop een vrouw fietsen. Dat is op zich natuurlijk helemaal niet bijzonder. Wat me bij deze vrouw echter opviel, was haar elegantie. Een mooie hoed op en een tasje aan haar zij. Het zag er mooi uit en dat op de fiets. Een kwestie van elegant tasjesgedrag.
Haar haren zaten verzorgd in een knotje. Hoe krijg je het voor elkaar om tijdens het fietsen je haren in model te houden? Die van mij staan na een fietstocht altijd alle kanten op. Oké, ik heb een kort modelletje, maar zelfs al zou ik een prachtig opgestoken coupe hebben, na vijf minuten zou het al een wanorde zijn.
Vervolgens had ze een keurig jasje aan en dito rokje. Geen getrek, gepluk of gesjor om alle oneffenheden binnen de perken te houden of zo onopvallend mogelijk te verpakken. Maar wat me het meest opviel was het gemak, waarmee ze naast alle voornoemde kwaliteiten ook nog heel elegant een tas aan haar schouder had. Niet een tas die afgleed of niet netjes wilde blijven hangen en die je dan ten einde raad over je hoofd slingert en op die manier vervoert.
Zo’n handtas is trouwens altijd een soort van een probleem. Vorige week ben ik gewisseld van een ieniemienie tasje naar een royaler exemplaar. Natuurlijk ben ik heel blij met mijn nieuwe tas. Ik had alleen gehoopt dat er wat elegantie werd bijgeleverd.
Zo ging ik gisteren tanken. Ben al heel blij dat ik dat in mijn eentje kan. Deel 1: je naast de benzinepomp manoeuvreren en dan inschatten dat je met je met je tankdop ongeveer ter hoogte van de slang staat.
Deel 2: met een ferme ruk trek je de benzineslang uit de houder en dan bedenk je opeens dat je tankdop niet is opengedraaid. Dat kun je natuurlijk inmiddels allang en dat moet met 1 hand ook geen probleem zijn, want de benzineslang even terughangen is geen optie. Dat snapt iedereen.
Deel 3: Je tankdop is open en nu hoeft alleen de slang erin en wacht je tot je tank vol is gelopen. Daarna wordt de slang teruggehangen en je tas gepakt. En dan begint het.
Lopend naar de kassa graai je in je tas naar je portemonnee. Het eerste wat je tegenkomt in je tas is niet je portemonnee. Inmiddels ben je bij de cassière aangekomen. Door het raampje klinkt: pompje vijf? Ja, antwoord je enigszins opgelucht als je je portemonnee tevoorschijn tovert. Airmiles? Sure. Pasje? Eh… Oh ja, dit staat in een handige app op mijn mobiel. Mijn mobiel bevindt zich in een zijvak van mijn tasje. Dus eerst portemonnee opruimen, rits dicht, dan rits zijvak open, mobiel eruit, laten scannen, mobiel terug, rits dicht. Inmiddels heeft je tas alle vorm verloren en ben je blij dat hij bij het oppakken niet op zijn kop zit. Elegant tasjesgedrag zit er voor mij niet in. Helaas!
Elegant tasjesgedrag
Natuurlijk mag niemand zien hoe geïrriteerd je bent geraakt door dat geklier en met een hopelijk rustige uitstraling verlaat je de winkel, terwijl je tas net op dat moment van je schouder glijdt. Zucht…Je neemt nu niet meer de moeite om de tas op te hijsen en je smeert hem naar de auto waar je de tas in een hoek smijt.
Eigenlijk zou ik daar niet mee moeten zitten, maar een zelfverzekerde houding werkt zoveel beter met een elegant tasjesgedrag.
Maar ach, er zijn belangrijker dingen om je zorgen over te maken, nietwaar? Een goede mindset is in ieder geval al een mooie start. En wie weet word ik op een dag ook elegant. Haha!
Hou je haaks!
Alle knipoogmomentjes op een rij vind je onderaan deze pagina.
Geef een reactie