Geniet je ook zo van je verzameling(en) Weer een onderdeel erbij. Heerlijk! Eerlijk? Een verzameling kan je interieur maken en breken.
Ik geniet van mijn beeldjes, vooral Mickey Mouse, maar ook Sneeuwwitje en de zeven dwergen en Winnie de Poeh. Ze versieren ons huis en maken het gezellig. Dat is mijn mening.
Toch woon ik hier niet alleen en ik probeer altijd mijn best te doen dat het voor mijn huisgenoten ook gezellig is. Een verzameling kan je interieur maken en breken.
Een van de stelregels die ik hanteer is dus ook: het moet in mijn interieur passen. Ik mag van mezelf geen vitrinekasten kopen om daar mijn verzamelingen in uit te stallen.
Ik zit in bepaalde Facebookgroepen (kan ik eigenlijk beter niet doen vanwege de verleiding om iets te kopen) en zie regelmatig foto’s met gevulde vitrinekasten langskomen, gevuld met allerlei soorten beeldjes. Vaak vele thema’s door elkaar.
Dan denk ik vaak: oeh, daar zit veel geld in. Ik stel me dan voor dat ik zo’n kast zou hebben staan. Toch weet ik dat dat ‘m niet is.
Ik vind het juist leuk als mijn verzameling mijn interieur iets blijs geeft, even een knipoogje. Zo heb ik overal beeldjes staan van Mickey Mouse (in de huiskamer). Doordat het een harmonieus geheel is. Dat maakt blij. Dat bouwt op.
Bovendien zou ik ook met zo’n vitrinekast meer de neiging hebben alles bij elkaar te shoppen, (hoarden/hamsteren) terwijl ik nu min of meer zorgvuldig afweeg wat verstandig is en waar ik het neer wil zetten.
Daarmee zou ik mijn gezellige interieur geweld aandoen. Een verzameling kan je interieur maken en breken. Daar geloof ik echt in.
Sneeuwwitje en de zeven dwergen heb ik in de logeerkamer geïnstalleerd en Winnie de Poeh kleurt de zolderverdieping. Zo gezellig!
Daar ben ik me ook altijd erg bewust van. Is het voor een ander ook leuk? Ik kan het wel geweldig vinden, maar als mijn man er niet blij van wordt, dan sla ik toch de plank mis. Dan moet de verzameling wat minder zichtbaar zijn.
Een verzameling kan je interieur maken en breken, ook op die manier. Als je met iemand samenleeft, die het niet leuk vindt, is dat ook echt een domper.
Natuurlijk zijn mijn zoons niet zo verheugd over een overdosis Mickey Mouse, maar toch hoor ik ze af en toe opscheppen: mijn moeder heeft wel meer dan 40 Mickey’s in de woonkamer. Dat dan weer wel.
Toch is het nog steeds een gezellige, leefbare woonkamer.
Ik kijk graag het programma Binnenstebuiten. Daar kun je ook zo heerlijk binnenkijken en andere interieurs bewonderen. Wie weet, geef ik mezelf wel op. Ons interieur is in ieder geval uniek.
Al die beeldjes en knuffels van Mickey Mouse, gecombineerd met Rivièra Maison meubels en mooie gehaakte kussen en dekens geven ons interieur een heel eigen look. Dat vind ik heel belangrijk. We zijn immers geen eenheidsworsten.
Gelukkig is manlief ook helemaal niet moeilijk. Hij ziet het vaak niet eens als er weer een nieuw beeld bij het interieur is gekomen. Dan kan ik ook wachten met opbiechten. Zo voelt het vaak wel.
Vooral omdat ik momenteel niet werk. Nou ja, ik werk wel en keihard om mijn eigen kaartenlijn op de markt te brengen, maar dat verdient nog niet goed genoeg. Niet zo om mijn verzameling te bekostigen. Helaas!
Manlief is in ieder geval niet hoogsensitief en dat is maar goed ook met mijn verzamelwoede.
Zo heb ik ook wat Britto-beelden waar ik helemaal lyrisch van ben. Dit zijn echter felle kleurtjes en manlief vindt die wat minder leuk. Die staan dus op een minder zichtbaar plekje. Ik hou dus wel degelijk rekening met hem.
Het beeldje waarbij Mickey en Minnie een zandkasteel bouwen, staat wel op een prominent plekje. Dat doet me denken aan de zomers aan zee. Dat geeft een blij gevoel. Een mooie herinnering is gelukkig nooit een zandkasteel, maar wel een knipoogje.
Een verzameling kan je interieur maken en breken
Ik ben weleens in conflict met mijn kicks en dat heeft de consequentie dat ik af en toe zat ben van al mijn prullaria. Echter heeft de ervaring geleerd dat als ik iets weg haal er toch weer iets anders voor in de plaats kom.
Ik heb toch weer de kick nodig van iets leuks. Daar ben ik dus maar mee gestopt.
Toch ben ik wel van mening dat een verzameling je interieur kan maken en breken. Het kan teveel zijn of op de verkeerde manier worden neergezet.
Als het me irriteert, ga ik op een andere plek in huis zitten en later ben ik mijn irritatie weer vergeten of ik zet het iets anders neer. Dat helpt ook.
Toch vind ik wel dat er ergens een grens is qua verzamelen. Ik kan dan wel een heleboel willen, maar een huis volgepropt met enkel Mickey wordt zelfs mij te gortig.
Bovendien vind ik ook echt dat dit niet strookt met mijn identiteit als christen. Daar worstel ik altijd wel een beetje mee. Ik voel me vaak schuldig dat ik de kick van een verzameling nodig heb, terwijl ik rotsvast in God geloof. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik dat in elkaar kan passen.
Het is nu een mooi (gezellig, druk) geheel en daar voel ik me heel goed bij en de rest van mijn family vindt het helemaal prima als ik maar gelukkig ben. Een verzameling kan je interieur maken en breken, maar ik ben ervan overtuigd dat mijn verzameling mijn interieur maakt.
Wie weet, komt dat momentje Binnenstebuiten er wel. Dan kunnen jullie meegenieten. Nu moet je het doen met deze foto.
Meer blogs over mijn verzamelingen lees je op mijn website.
Hou je haaks!
Geef een reactie