Een lief mailtje (108)

Als je anderen ziet opknappen en jij blijft ziek. Anderen vervolgen hun weg en jij blijft hangen. Dan helpt een lief mailtje als knipoogmomentje.

Terwijl je doorworstelt en blijft kiezen voor het positieve en er zelfs een dichtbundel van je verschijnt en bijna niemand interesseert dat. Hoe moeilijk is het dan om je bed uit te komen, ondanks alle klachten en aanklachten.

Wie zit er nu op mij te wachten, klinkt de hele dag door je hoofd. Totdat je out of the blue een lief mailtje krijgt van een volslagen onbekende die je met haar woorden zo bemoedigt dat je energielevel weer stijgt en je wel je bed uit kunt komen en wel durft te blijven dromen.

Zo blij met een lief mailtje als knipoogmomentje.

Dat gebeurde mij deze week. Ik voelde me zo schuldig omdat ik zo graag mijn dichtbundel Mammoedig uit wilde brengen zijn kosten noch moeite gespaard.

Ik moest zelf alles financieren en als je geen salaris meer hebt en geen uitkering meer krijgt, moesten we alles bij elkaar schrapen. Dat zorgt voor een schuldgevoel.

En ik voel me al zo schuldig omdat ik van manliefs salaris leef en af en toe dingen shop die ik niet nodig heb, maar toch nodig heb (shopaholic confessions). Snap je wat ik bedoel?

Gelukkig kan ik vaak in de kringloop winkel iets leuks scoren om het gat in mijn hart te vullen, maar het kost ook weleens teveel geld.

Ook project dichtbundel kostte veel van onze financiën. Maar mijn enthousiasme was onverbiddelijk: die bundel moest er komen. Ik wilde niet bij de pakken neerzitten ondanks een lastig lijf, dus zo gezegd, zo gedaan. Even een goede mindset.

Als ik wist dat het zoveel zou kosten (slik), had ik het anders gedaan. Toch ging er vol enthousiasme in.

Ik had de wereld iets te brengen met mijn gedichten. De titel was niet moeilijk: Mammoedig. Hier zaten moedige moeders op te wachten en ik heb een heleboel vriendinnen. Ze zouden echt allemaal een bundel willen.

Niets was minder waar. Mijn boekpresentatie flopte en mijn energieniveau zakte onder nul. Dat is niet zo erg, maar mijn creativiteit kreeg ook een forse knauw. En dat vind ik wel verschrikkelijk. Mijn creativiteit houdt me vaak op de been.

Als ik dat niet meer heb, wordt het zwart voor mijn ogen.

Toen kwam eergisteren dat lieve mailtje. Iemand was na wat omzwervingen op mijn website beland. Ze dacht dat ik alleen maar dingen over haken (mijn haakblogs) deelde.

Toch was ze nieuwsgierig. Ze las mijn over-mij-pagina en mijn niet-zo-alledaagse leven en werd geraakt door mijn verhalen. De manier waarop ik mijn teleurstellingen en mooie momenten verwerk in blogs en gedichten vond ze inspirerend!

Vriendschap lijkt soms een illusie. Maar dit was echt een geschenk! De eerlijkheid gebiedt me trouwens wel om te zeggen dat de vriendinnen die me het dichtste bij staan wel interesse toonden en een bundel kochten. Eerlijk is eerlijk. Dat was fijn!

Je snapt dat ik smolt: zo lief! Of eigenlijk veranderde ik weer in een creatievulkaan. Prompt ontstond er weer inspiratie om leuke digitaaltjes (digitale producten) met gedichten en knipoogjes te maken. Heerlijk! Je kunt er heel makkelijk een kaartje van maken of lekker creatief aan de slag.

Zo kom ik mijn dagen door, met de talenten die ik van God kreeg.

Ik wilde de handdoek in de ring gooien, maar deze mail veranderde alles. Zo zie je dus dat positieve woorden zoveel kracht hebben. Ik dankte God voor zo’n fantastisch knipoogje in de vorm van een lief mailtje. Ik had zelfs geen zin meer om mijn kasten vol te proppen met kleding (terwijl dat een valkuil is).

Mocht je nu ook iemand willen bemoedigen met positieve woorden (een knipoogmomentje) en dat op een creatieve manier? Niet zo alledaags en standaard? Neem dan even een kijkje in mijn webshop.

In de tijd dat ik thuis zit, heb ik me ontwikkeld tot creative designer en dit is het resultaat. Ook mijn dichtbundel Mammoedig kun je daar aanschaffen. Uiteraard gesigneerd als je dit wilt. Want we houden vol, no matter what!