Als je verzamelaar bent, ligt de neiging tot obsessief graaien altijd op de loer. Als een soort lawine kunnen de spullen je overvallen. Dit keer een lawine aan letters.
Het maakt niet uit wat het is. Het kan overal mee gebeuren. Of het nu gaat om boeken, beeldjes of bladen.
Omdat ik heel graag schrijf, maar het feit dat er een foto bij moet, voor writers-block zorgt, liep ik in de valkuil van hamsteren.
Ik had bedacht hoe leuk het was als ik letters uit magazines zou knippen en er dan een filter overheen zou doen. Die kon ik vervolgens weer gebruiken als foto.
Dat soort acties zorgen bij mij aan de ene kant voor heel veel energie, maar kan ook ontaarden in vreselijk hamstergedrag.
Ook dit keer, ging het fout.
Gelukkig kom ik (ondanks mijn lastige lijf) nog redelijk vaak bij de kringloop winkel, waar je ze per stapels magazines kunt kopen. Wat ik ook deed.
Zoveel mogelijk verschillende en zoveel mogelijk mooie lettertypes. Leuk! Ik was dolenthousiast en verliet de kringloop met stapels magazines.
Dan denk je: wat geeft het. Je gaat ermee aan de slag en dat is dat.
Nou, nee dus. Een hamster verzamelt ook eerst het voedsel in zijn wangzakken en gaat daarna aan het eten. Bij mij kan dat momenten van eten lang duren.
Thuisgekomen legde ik ze in een mand (die lekker in de weg staat) en dat was dat. Op een ander moment zou ik wel gaan knippen, dacht ik. Niet dus.
Een lawine aan letters
De mand werd voller en voller, want er zijn zoveel tijdschriften en ik wilde niets missen. Mijn obsessie/verzamelwoede groeide en groeide. Een lawine aan letters. Dan zijn kringloop winkels wel een struikelblok. Je kunt er zoveel kopen voor weinig.
Totdat de mand ging overstromen als een lawine en ik er last van kreeg. Hij stond in de weg en was niet zomaar te verplaatsen, doordat hij stampvol zat.
Dan komt het eten pas en de bezinning. Mijn wangzakken zijn dan zo groot dat ze bijna ontploffen (shopaholic confessions). Ik krijg er last van en moet er echt wat mee.
Gelukkig neemt mijn verstand het dan over en ik haalde er een hele stapel uit en begon te knippen.
Ik had inmiddels al mooie sorteerbakken gekocht, waar ik de lettertjes in kwijt kon. Dus ze konden meteen op de plek van bestemming. De maat van de vakjes bepaalt hoe groot de letters moeten zijn.
Anders is het helemaal oeverloos en verlies ik mezelf helemaal. Dan is geen enkele letter meer veilig.
Dat was wel een fijn gevoel. Van alles passeerde de revue. Het liefst had ik alles gelezen, maar aangezien ik maar een lijf (wat af en toe ook nog knap irritant is) heb, wordt dat hem niet.
Ik knipte uren achter elkaar tot er een hele stapel tijdschriften weg kon. Toen kwam het moment van bezinnen. Ook dat ontaardde bijna weer in een obsessie, omdat het nu ineens af moest.
Was dit nu iets waar ik van genoot? Dat is nu de vraag. Ik heb ook een hele kast vol met letters (gesorteerd, dat wel), maar dat kon ik ook niet laten.
Als je toch geen doel hebt, waarom zou je het dan kopen? Tja, op die vraag moet ik je het antwoord schuldig blijven.
Ik kan de spelletjes en letters gebruiken voor mijn blogs en hoe leuk zag het eruit in mijn sorteerdozen, maar ging ik het inzetten of toch niet?
Het kostte best wat tijd, dat knippen. Was dat het me waard? Ik ben er nog niet helemaal uit.
Gelukkig is de graaihonger inmiddels gestild. De stapel slinkt en de doos wordt voller. Want ik moet er eerst zijn dat ik er echt iets nuttigs mee wil.
Anders is het immers een sta-in-de-weg? En zeg nu zelf, daar wordt niemand blij van.
Hou je haaks!
Alle knipoogjes op een rijtje vind je onderaan deze pagina. Veel leesplezier gewenst!
Geef een reactie