Als je ergens dol op bent, kan het zijn dat je weleens teveel betaalt. Door je enthousiasme staat het willen hebben voorop. Dat is mij heus gebeurd. Toch is dit een blog over de andere kant: een geweldig buitenkansje voor een prikkie. Wat ik kon scoren voor weinig.
Geen rommelmarkten, maar wel kringloopwinkels.
Dankzij Corona zijn er geen rommelmarkten meer en hopelijk komen ze weer snel terug, maar gelukkig is er de kringloop.
Ook die zijn een tijdje dicht geweest door de lockdowns, maar toen was er nog het oude, vertrouwde Marktplaats. Er is altijd wel wat te shoppen (shopaholic confessions).
Ik heb tijdens de lockdown een gratis grenen kast gescoord. Zo leuk!
Twee weken geleden echter was er in een naburig stadje een alternatief: een voortuintjesmarkt. Iets minder leuk dat een rommelmarkt, dat wel. Maar veel leuker dan niets.
Bij een rommelmarkt kun jij de dingen toch redelijk anoniem bekijken. In een kringloop winkel kan dat ook. Bij een voortuintjesmarkt voel je je meer bekeken. Afijn, de gêne voorbij en toch maar even een rondje gereden op zoek naar een voortuin met handelswaar.
Omdat ik daar ook wat kerkbladen moest brengen ter verspreiding, konden we het goed combineren. Het is altijd goed om een excuus te hebben om te shoppen, haha! Bovendien kost het echt niet veel, dus oké.
Ik kocht wat leuke letterspelletjes die ik weer kan inzetten om mijn producten te promoten (ik ontmantel het hele spel en bewaar alleen de lettertjes). Je heet niet voor niets Annets Alfabet. Ik heb een absolute passie voor letters.
Ik shopte ook een paar schattige geborduurde schilderijtjes van Winnie the Pooh. Pooh blijft naast Mickey Mouse een van mijn favorieten. Hij is zo heerlijk eenvoudig. Voor mij een reminder om niet altijd te moeilijk te doen.
Ik was al best blij met mijn aankopen, maar had mijn grote slag nog niet geslagen. Die volgde daarna.
We verlieten de stad en moesten omrijden om weer in ons pittoreske dorpje te komen. Je mag de stad namelijk wel in via de kortste route, maar eruit is om. Daardoor moesten we langs de rijke buurt.
Manlief informeerde of ik daar ook wilde kijken, want ook daar waren twee voortuinen met kleedjes. Nee hoor, rij maar door. Ik was er al een beetje klaar mee. Voelde me zo bekeken.
Toen we echter langsreden zag mij getrainde verzamelaarsoog ineens iets mega-interessants: een Britto-beeld!
‘Terug! Terug!’, riep ik uit. ‘Ik zag een Britto-beeld!’
Wie is Britto eigenlijk?
Ik kan me voorstellen als je niet weet wie Britto is. Romero Britto is een kunstenaar en maakt fantastische beelden met allerlei heldere, frisse kleuren. Hij heeft ook een Disney-lijn. Hoe leuk kun je het hebben?
Vooral die beelden kunnen op mijn bewondering rekenen. En dan nog meer die van Mickey Mouse en de zeven dwergen.
De rest vind ik minder interessant. Je moet tenslotte ook kiezen. Wie niet kiest, wordt een hoarder (dwangmatig verzamelaar). Ik heb er trekken van, maar omdat ik altijd mijn zaken op orde wil hebben, ben ik het (nog net) niet.
Een geweldig buitenkansje voor een prikkie
In het voorbijrijden had ik dus een superleuk beeldje gespot van deze kunstenaar en wel eentje van Mickey en Minnie.
Even verderop keerden we. We mochten op de oprijlaan onze auto parkeren. Bleek op de voordeur van een van deze kapitale huizen ook nog mijn meisjesnaam te prijken. Tja, dat voelde goed. Dat snap je.
Als ik al het geld wat ik heb uitgegeven aan mijn verzamelingen had gespaard, had ik er misschien kunnen wonen, maar ach, daar denk ik maar niet teveel aan.
Een mens heeft ook knipoogjes nodig in haar leven.
Zo snel als fatsoenlijk was (ik rende nog net niet) liep ik richting beeldje. Ik dacht dat ik pijn in mijn portemonnee zou krijgen (die bijna leeg was) door de prijs die ik zou moeten neerleggen voor dit genummerde, gelimiteerde exemplaar.
Dus ik vroeg wat het kostte. ’50 cent!’ was het antwoord. Mijn mond viel open. Ik viel niet achterover van de prijs, maar bijna voorover.
‘Maar het is een Britto’, stamelde ik. ‘Oh, dan doe je een euro!’ Ze zat er niet mee.
Ik gaf alles wat ik nog aan geld had. Niet heel veel, maar wel meer dan die euro. Dat was een geweldig buitenkansje voor een prikkie! Echt een knipoogje.
Ik voelde me even zoals die man in de gelijkenis (in de Bijbel) die alles verkocht wat hij had en de schat kocht die hij gevonden had.
Zo blij met ik nog maar zelden geweest met een aankoop. We betaalden en ik heb het beeld in mijn handen geklemd en niet meer losgelaten tot ik het veilig in de kast kon zetten.
Stel je voor dat het kapot zou vallen! Dat is niet gebeurd en nu staat het te prijken op mijn tweelingkast. Zo fantastisch! Soms pies je naast de pot, omdat iemand je voor is, zoals in dit gedicht.
Maar soms is het ook helemaal raak! Zoals met een geweldig buitenkansje voor een prikkie!
Dus mijn tips en tops voor jou vandaag: als er een rommelmarkt is (of in dit geval een voortuinkleedjesmarkt), geef je altijd goed de kost. Hoe onwaarschijnlijk iets ook lijkt, soms heb je mazzel en scoor je een geweldig buitenkansje voor een prikkie.
Andere buitenkansjes voor een prikkie zijn mijn digitaaltjes. Geef eens een knipoogje weg. Daar wordt een ander blij van, maar jij zelf ook.
Hou je haaks!
Geef een reactie