Een gehaakte corner to corner camouflagedeken (haakblog 40)

Mijn allereerste haakblog wat ik schreef, ging over de deken voor mijn neef. Het moest een stoere camouflagedeken worden. En dat is ook helemaal gelukt en de deken prijkt nu op zijn bed. Het was best nog wel een klus, want het was mijn eerste echte poging van de corner to corner-techniek. Aan de haak voor een gehaakte corner to corner camouflagedeken.

De zelfontworpen camouflagedeken is af

Ik had destijds zijn verjaardag als deadline (tip) en hoewel de eerlijkheid me gebiedt te zeggen dat ik dat niet helemaal haalde. Toch was hij niet zo heel veel later klaar. Dit was mijn eerste echte kennismaking met de C2C-techniek (corner to corner). Ik vond het leuk om deze techniek te gebruiken, maar al die bollen die constant in de war zitten, zijn niet echt mijn ding. Ik word er een beetje agressief van.

Toen ik over de helft was, wist ik dat het goed kwam

Afijn, wie A zegt, moet ook B zeggen en moedig heb ik volgehouden. Op een gegeven moment kwam ik op een punt dat de banen weer korter werden en dan weet ik dat het goedkomt. Ik werd zelfs nog een beetje overmoedig en verwerkte zijn naam in het geheel.De rand hield ik simpel.Ik was best (heel) tevreden met het eindresultaat en mijn neef was er weg van, dus wat wil een mens nog meer? Dat is immers het allerbelangrijkste?

Is de C2C techniek wel mijn ding?

Nadat de deken af was, stelde ik mezelf de vraag of de C2C haken wel mijn ding is. Toch wil ik het niet zomaar opgeven en me nog eens wat meer verdiepen in deze techniek.

Ik zie namelijk dekens langskomen, waarvan de blokjes wat strakker zijn. Maar ja, dan moet ik eerst een nieuw project bedenken en voorlopig gaat dat niet lukken.