Herken je dat? Jij doet iets op een manier die niemand anders doet. Daardoor vraag je je af of je wel helemaal spoort. Een feest van herkenning is dan het mooiste wat je kan overkomen.
Dan kom je ineens iemand tegen die dezelfde dingen doet. Een feest van herkenning!
We kwamen elkaar tegen (een vriendin en ik) en hadden het over fotoboeken maken. Dat als ik op vakantie ga of een uitje heb, dat ik al een beetje weet hoe ik mijn fotoboek wil hebben.
Ik heb bijvoorbeeld al een thema bedacht of ik weet al welke foto’s er in ieder geval in moeten voordat ik op vakantie ga.
Vroeger waren onze kinderen mijn muze. Tegenwoordig gaan die steeds meer hun eigen gang en ze gaan zeker niet meer met paps en mams mee op vakantie.
De fotoboeken van vroeger met foto’s van onze schatjes behoren tot het verleden. Daarom moest ik een andere invulling bedenken.
Helemaal geen boeken meer, is geen optie. Ik vind het heerlijk om terug te bladeren en de mooie momenten nog eens te herbeleven.
Vooral als ik wat slechte dagen heb, is dat echt een goede remedie.
Afijn, ik dacht dus echt dat ik de enige was, dat ik een afwijking had. Die van tevoren nadenkt over een thema, wat voor soort foto’s, etc. Heerlijk om te ontdekken dat ik niet de enige ben.
Dat ook zij dat doet. En dat niet alleen, maar dat ze ook fotoboeken maakt voor haar kinderen en dat ze helemaal bij is daarmee. Echt een knipoogje om dat te horen.
Oeps, ik ben wel aardig bij, maar niet helemaal. Doordat zij dit vertelde, krijg ik zelf ook weer zin om met mijn fotoboeken aan de slag te gaan.
Een feest van herkenning
Niet vaak ontmoet ik mensen die daar druk mee zijn. Een feest van herkenning!
Ik vertelde haar dat ik bezig was met mijn fotoboek van onze vakantie van 2021, maar dat het niet wilde vlotten.
Al pratend met haar kwam ik erachter wat er aan schort. Ik heb een themaboek gekozen. Heel leuk en handig, maar niet voor mij.
Het beperkt me in mijn creativiteit. Ik kan niet lekker los met mijn plaatjes. Daarom ben ik opnieuw begonnen.
Soms is dat echt beter dan verder worstelen met iets waar je niet blij van wordt. Nu vlot het wat meer.
Trots liet ik haar mijn gescrapte album zien van toen we naar Disneyland Parijs zijn geweest. In 2009.
Scrappen kun je fysiek doen, dus met alle labels, bandjes, kantjes, buttons, papiertjes etc. Maar je kunt het ook digitaal doen. Dat scheelt een heleboel rommel.
Toen ik het digitaal scrappen had ontdekt, was het hek van de dam. Je kent mijn koopverslaafde buien en ook deze ontdekking zorgde er voor dat ik helemaal los wilde (shopaholic confessions).
Gelukkig wist ik me te beheersen, hoewel ik bij mijn favo scrapper wel behoorlijk wat kits (waar je mooie designs mee kunt maken) kocht. Je bent een shopaholic of je bent het niet.
Helaas mag ik ze niet commercieel gebruiken. Anders had ik dat zeker gedaan.
Digitaal scrappen kun je makkelijk wegleggen om er later weer mee weg te gaan.
Ik liet haar het album zien (iemand die het echt op waarde schat) en vertelde haar o.a. over de manier waarop mijn viewmasterschijfjes van vroeger een plekje hadden gekregen in het boek.
Wie weet is mijn fotoboek binnenkort wel af (dat is gelukt) en kan ik de vakantie van 2022 in gaan plakken.
Weet je dat een fotoboek ook superleuk is om weg te geven? Toen mijn schoonouders allebei nog leefden, maakte ik jaarlijks een fotoboekje voor hen. Van de uitjes en samendingen die we met elkaar deelden.
Toen mijn schoonmoeder overleed, maakte ik voor mijn schoonvader een kalender met hierin de leukste foto’s. Helaas ziet hij slecht, dus nu maak ik ze niet meer. Toch denken we nog vaak terug aan die leuke boekjes en kalenders. Even een knipoogje.
Het digitale scrappen heeft ervoor gezorgd dat ik nu ook kaarten maak met mijn eigen ontwerpen. Neem eens een kijkje in mijn webshop. Om zo tot zegen te zijn, terwijl ik toch thuis zit met onbegrepen gezondheidsklachten.
Hou je haaks!
Alle knipoogjes vind je onderaan deze pagina.
Geef een reactie