Duizend bommen en granaten beschrijft wel goed de excursie die maandag op het programma stond.
Een aantal jaar geleden hadden we als gezin Normandië al met een bezoekje vereerd. Maar nu deden we dit nog eens dunnetjes over, omdat schoonpapa mee was.
Hij is nog van de generatie die de oorlog heeft meegemaakt en dat maakte dit bezoekje extra bijzonder. We hadden Omaha Beach uitgekozen, waar de Amerikanen 6 juni 1944 zijn geland.
Naar aanleiding van mijn oproepje op Facebook kreeg ik diverse tips en daarvan hebben we er een paar ook daadwerkelijk uitgevoerd.
Eerst begaven we ons richting het strand. Voordat we hier aankwamen, passeerden we het Overlord Museum, dus vereerden we dit meteen maar met een bezoek.
Vooral schoonpapa wist heel veel te vertellen over de verschillende voertuigen, vliegtuigen en allerlei wapentuig. Hij heeft de oorlog nog meegemaakt en heeft er ook veel over gelezen. Het was bijzonder om zijn verhalen te horen.
Als je door zo’n museum loopt, kun je je er geen voorstelling van maken hoe het geweest moet zijn. Kun je je ooit realiseren dat zoveel jongemannen onze vrijheid met de dood moesten bekopen? En wat bijzonder dat we na al die jaren nog steeds in vrijheid mogen wonen.
Er zijn veel films van gemaakt en terecht. Dit mag nooit vergeten worden en het mag ons er ook aan herinneren en ons motiveren om dit ook voor onze mede(vluchteling)mens te zijn, een plaats van vrijheid.
Zelf vind ik een dergelijk bezoek altijd heel confronterend. Ik maak me druk om onnozele dingen, zoals wel of geen kleding kopen (shopaholic confessions). Terwijl zij zich met hand en tand moesten verzetten tegen de Duitsers. Dat deden ze voor mensen die ze niet kenden en een volk waar ze geen deel van uit maakten.
Nadat we het museum hadden verlaten, was de Amerikaanse militaire begraafplaats aan de beurt. Al die witte kruizen (meer dan 9000), sommige met een ster (van Joodse afkomst), van al die mannen die zijn verongelukt tijdens D-day. Je wordt er stil van (zelfs ik). Het is niet in woorden te vatten.
Na dit indrukwekkende bezoek reden we naar Omaha Beach, waar onze jongste (hij was mee) genoot van de zee en het mooie weer.
Zelfs schoonzus en ik lieten ons verleiden tot het op blote voeten door de branding lopen. We liepen tot aan het grote monument en keerden daarna terug naar de auto. Hier is het nog moeilijker voor te stellen hoe het geweest is. Dat daar de geallieerden landden en de strijd tegen de Duitsers aangingen. Een strand met een geschiedenis. Als het zand kon praten…
Tenslotte was Point du Hoc aan de beurt. Dit is een uitkijkpunt en hier hadden de Duitsers een hele batterij verdediging staan. Die moest eerst onschadelijk gemaakt worden, voordat de Geallieerden kon landen op het strand.
Het leek er eerst op dat dit een forse wandeling zou worden, wat niemand echt zag zitten. Er stond namelijk een bordje met de melding dat het 25 minuten lopen was. Omdat ik toch bleef aandringen om een stukje te gaan, sloten de anderen schoorvoetend aan. En dat was maar goed ook.
Hier waren namelijk de restanten van de oorlog nog duidelijk zichtbaar en zelfs voelbaar. De duizend bommen en granaten kwamen hier wel heel dichtbij.
Kapotgeschoten bunkers en kraters herinneren aan de bloedige strijd die toen losbarstte. De wandeling bleek een peulenschil. Schoonpapa vond dit deel van onze Normandiëdag razend interessant en wij genoten mee van zijn enthousiasme.
Duizend bommen en granaten
Ik heb me voorgenomen om me ook wat meer in deze geschiedenis te verdiepen, er eens een goed boek over te gaan lezen (tips zijn welkom) en daardoor hou ik minder tijd over voor allerlei zaken waar ik toch nooit gelukkig van word, zoals kleding shoppen.
Ik denk ook niet dat één van die soldaten zich daar druk over heeft gemaakt. Als je leven wordt bedreigd door duizend bommen en granaten, komt alles eigenlijk in een ander licht te staan.
Vind je ook leuk om mijn andere blogs te lezen waarin je ik mijn kledingshopstopchallenge deel? Dat kan. Je vindt ze op mijn website. Laat vooral weten wat je ervan vindt. Misschien heb je nog tips? Alles is welkom!
Hou je haaks!
Enne… mocht je wat grappige aanmoediging kunnen gebruiken? Check dan mijn webshop eens. De digitaaltjes helpen je om een iets minder uit te geven (hoop ik).
Geef een reactie