Ken je dat? De (beruchte) race tegen de klok? Je weet dat je minder tijd hebt dan je nodig hebt. En wat doe je dan? Je tempo verhogen. En soms red je het. Stel: je hebt vijf minuten (voordat je weg moet) en in die tijd prop je zoveel mogelijk activiteiten en werkzaamheden. Het zijn tenslotte 300 seconden en die moet je goed gebruiken. Voor mij is dat altijd heel prettig, zo’n deadline. Nu is vijf minuten heel weinig, maar als ik mezelf een doel stel, zorg ik ook dat ik dat haal, linksom of rechtsom. Helaas resulteert dit er wel vaak in dat ik de zaken afraffel.
Met haken gebeurt hetzelfde. Ik ga steeds sneller, omdat mijn bol steeds kleiner wordt? Herken je dit? Nee? Oh, je haakt niet. Jammer. Zou je echt eens moeten proberen. Is reuze ontspannend, behalve dus wanneer je bolletje slinkt en slinkt en je moet nog een heleboel rondes haken. Je realiseert je dat je het niet gaat redden en wat doe je dan? Steeds sneller haken. Het lijkt wel een wedstrijd. Er is zelfs een mopje van. Waarom haak je zo snel? Ik wil klaar zijn voordat de wol op is. Haha! Hoezo, jezelf voor de gek houden? Dat betekent dat ik niet de enige ben. Dat troost toch weer enigszins. Helaas is zo’n bolletje helemaal niet onder de indruk van mijn snelheid. Dus dan geef ik me gewonnen, smijt mijn haakwerk (of waar ik ook mee bezig ben) in de hoek (soms letterlijk) en ga wat anders doen. Dat gebeurt echter niet vaak. Meestal lukt het me om mijn vooropgestelde doel te halen. Maar ja, als de wol op is, dan geef ik me gewonnen.
Zo ben ik ook echt van plan de cursus grafisch ontwerpen binnen de gestelde tijd te halen (halfjaar). Ik kan niet wachten om te starten. Ben ook nog bezig met een cursus Handlettering. Echt heel leuk! Kan ik straks ook goed gebruiken als grafisch ontwerper. Klinkt goed, hè? Vanmiddag had ik het er nog even over met mijn vriendin. Toen realiseerde ik me ook dat ik niet heel veel plezier aan mijn opleiding MBA heb beleefd, wel aan mijn collega’s! Ik heb nooit iets gehad van: hiervoor ben ik gemaakt. Natuurlijk ben ik blij als alle cijfers in balans zijn, maar echt geluk heeft het me nooit gebracht. Ik hoop zo dat dit nu anders is! Hoewel ik ook heel goed besef, dat in dit leven niets volmaakt is! Echt geluk is voor mij alleen bij God te vinden. Ik hoop ook met mijn talenten Hem groot te maken.
Ik haalde het dus niet qua wol en heb een creatieve, goedkope oplossing bedacht waar ik toch heel tevreden mee ben. Ik wilde het eigenlijk vandaag delen, maar ik was niet snel genoeg. De race tegen de ondergaande zon kon ik niet winnen. Nieuwsgierig? Check mijn blog morgen dan! Ik heb nog wel de aardappels laten aanbranden (totaal geen aandacht voor mijn piepers) om het te kunnen halen. Gelukkig was het nog wel goed te eten. Heb geen klachten gehad, niet meer dan anders in ieder geval. Vandaag ga ik mooie foto’s maken van mijn project (in het zonnetje) en morgen het resultaat showen. Nu maar hopen dat ik dan het eten niet weer verpruts. Eigenlijk best verstandig om een kookwekker te zetten en op tijd (ruime deadline) beginnen.
Geef een reactie