img 1627Drie dagen al onderweg met verslavingskenmerken, nu nog 2 te gaan. Zou ik het ergste achter de rug hebben? Ben benieuwd wat deze dag brengt. We zullen het zien. Wat ik merk dat ik gaandeweg steeds meer inzicht krijg in mijn psyche. Hoe bepaalde dingen gewoontes worden, maar ook hoe ze me beïnvloeden en gevormd hebben tot wie ik nu ben. Ik ben blij met de nieuwe weg die ik ben ingeslagen. Die koopweg liep dood. Daar ben ik inmiddels wel achter.

16. De werknemers van je favoriete winkel weten je voor- en achternaam

Ik denk dat dat wel meevalt, hoewel ik wel een goede klant ben bij diverse webshops en natuurlijk bij de christelijke boekhandel. Ook in Ouddorp ben ik bekend bij de plaatselijke boekverkoper. Zo heb ik ook twee jaar geleden een platinum pasje van Esprit ontvangen, omdat ik daar zoveel kocht. Het jaar daarna werd het goud. En dit jaar heb ik niet eens een pasje gehad (verdrietig). Dat wil niet zeggen dat ik minder ben gaan kopen (was dat maar waar), maar dat ik mijn horizon heb verbreed en ook eens bij andere shops langs ben geweest.

17. Je weet van de vervelende blaren die ontstaan, tijdens het sjouwen van al je aankopen

Bij mij waren het geen blaren, maar wel dat mijn ene arm aan het eind van shoppen op de één of andere manier langer was dan de andere. Herken je dat? En dat ik dan nog dagen pijn in mijn schouders heb. Dat wel. Als ik de tegenwoordigheid van geest heb (meestal niet), dan neem ik een rugzak mee. Dan prop ik daar het meeste in. Dat vind ik alleen ’s zomers handig (hoewel als je zweet, is zo’n warme tas ook niet echt prettig), want ’s winters is mijn jas te dik en dan raakt mijn schouder al ontwricht als ik mijn rugzak probeer om te doen. Not done. Dus in de wintermaanden sjouw ik de soms zware tassen. Op een gegeven moment word ik daar zo geïrriteerd van, dat ik naar huis ga. Scheelt weer wat duiten (als ik mijn shoptocht dan natuurlijk maar niet vervolg op internet).  Shoppen hou ik trouwens tegenwoordig ook veel minder lang vol dan vroeger. Toen kon ik gerust een hele dag van de ene naar de andere winkel slenteren. Nu ben ik al moe als ik een klein deel heb gehad (je wordt ouder, mama).

18. Je besteedt je hele maandsalaris aan kleding

Misschien dat dit in de goede, oude tijd van het Prijzencircus van V&D wel eens is voorgekomen. Heerlijk even los gaan. Het voordeel van zo’n groot warenhuis was, dat ze er echt van alles hebben. Moe, maar voldaan (en praktisch blut) verliet ik dan de winkel weer. Dan nam ik me altijd voor: nu koop ik in voor de rest van het seizoen en pas in de herfst schaf ik weer wat aan. Haha, dat heb ik echt nog nooit volgehouden. Tussendoor voelde ik altijd weer de behoefte er iets bij te kopen. En nee zeggen, was er toen niet bij.

19. Je hebt geen geld om aan eten te besteden, maar je ziet er in ieder geval goed uit

Het is inderdaad heel belangrijk voor me om er picobello uit te zien. En daardoor kwam het voor (heel sporadisch), dat ik de boodschappenrekening had leeggehaald om kleding te betalen die ik buiten mijn budget had aangeschaft. Dus dan kon ik van die rekening geen eten kopen (oeps). Niet handig en ook niet eerlijk tegenover mijn gezin. Ik merk nu dat ik door mijn verslaving oneerlijk werd. Regels overtrad ik, afspraken schond ik. Niet echt betrouwbaar. Gelukkig durf ik mezelf hier nu op aan te spreken.

20. Je noemt je eerste kind naar een mode-icoon

Nou, echt niet! Ik probeer maar één icoon te hebben en dat is God. Dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van mooie mensen (in een film bijvoorbeeld), maar vernoemen gaat te ver. Onze zoons zijn naar de opa’s (nummer 1 en 2) en oma (toen bleek dat nummer 3 ook een jongen was) vernoemd. Omdat die maar één naam hadden (hebben) en wijzelf allebei twee, hebben we voor de jongens Bijbelse namen met een mooie betekenis toegevoegd. En dan ook nog zo, dat ze in het buitenland ook goed uit te spreken zijn. We hopen dat deze naam in hun leven belangrijk zal zijn. De oudste kreeg als extra naam: Michael (wie is als God?), onze tweede kreeg de naam Jeremy (God verhoogt) en onze jongste heeft als tweede naam Jonathan (geschenk van God).

Tot zover deel 4. Morgen het laatste stukje. Ondanks al mijn koopzieke escapades, merk ik dat er toch Iemand was die mij vasthield (dat zie ik nu ik deze punten becommentarieer). Die ervoor zorgde, dat de geldnood niet te hoog werd. Dat er ergens nog iets van een geweten functioneerde en Hij zorgde er persoonlijk voor dat mijn grenzen nog enigszins aanwezig waren. Anders was het nog veel erger met me geweest. Had ik ernstig in de financiële problemen gekomen met mijn koopgedrag. Eigenlijk ben ik die Persoon wel heel erg dankbaar.