Onze jongste zoon is jarig vandaag. Hiep, hiep, hoera! 14 jaar alweer! Het cliché klopt: de tijd gaat snel. In het begin kun je niet wachten tot hij geboren wordt (11 dagen te laat), zijn eerste lachje, het moment dat ie omrolt of gewoon een uurtje stil is (haha!). En hoe schattig is het als ie later met zijn mollige benen de eerste stapjes maakt. Zo vertederend! Die tijd ligt inmiddels al lang achter ons. Het is een zonnige tiener met een sterke eigen wil en daarbij ook nog temperamentvol, vooral als hij met onrecht moet dealen.
Jarig dus, maar op maandag moet hij eerst naar school. Natuurlijk wordt er even wat eerder opgestaan om het cadeau en de felicitaties te overhandigen. Het verrassingselement van het presentje is er niet meer, maar de dankbaarheid wel (hoop ik). Dus na het gezoen en geknuffel snel aankleden en naar school. De slingers hangen al en de ballonnen. Later op de dag volgt het gebak en de visite.
Je wilt er een topdag van maken met vrienden en familie. Alles wordt uit de kast getrokken om een feestelijke stemming te creëren. De humeuren worden opgeschroefd, vervelende dingen worden zoveel mogelijk genegeerd of verzwegen, ruzie maken met zijn broers verschuiven we (zoveel mogelijk) naar de volgende dag en met elkaar maken we er een feest van.
Helaas moet je je verwachtingen soms bijstellen. En dat is jammer. Je wilt het aller-allerbeste voor je kind. Een verjaardag met veel bezoek en leuke cadeaus. Het liefst zou ik het uitschreeuwen: bekijk het allemaal maar! Zoek het uit. Maar dat doe ik niet. Ik verstop mijn frustratie en verdriet. Er leuk bijlopen is dan het enige wat nog een beetje troost bood. Makkelijk is het dan om van je af te slaan en doen alsof het je niet kan schelen. Maar ja, dat masker had ik weggegeven en ik ga het echt niet terugvragen. Daarom verzinnen we wel wat en maken er met elkaar een leuk feest van, zonder nieuwe kleding (voor hem wel een nieuwe sweater, had ik al gekocht voor mijn challenge begon, lekker puh!).
Weet je, ik ben zo blij dat er ooit een tijd komt, dat alles goed is. Geen verdriet, frustraties, problemen en gedoe meer, geen feestjes waar je zelf de slingers op moet hangen. Tot die tijd hou ik vol, omdat ik weet dat mijn Verlosser leeft. En dat Hij alles goed zal maken, want dat heeft Hij beloofd. En zijn beloftes maakt Hij altijd waar, altijd! Ik ben ook blij (samen met zijn vader) met deze geweldige, leuk gelukte zoon, die we uit Zijn hand mochten ontvangen! Dus dat feestje komt er! Daar hoef ik het woord eigenlijk niet aan toe te voegen.
Geef een reactie