“Wil jij me helpen met mijn fotoboek? Ik vraag me af of de tekst goed leesbaar is.” Deze vraag stelde mijn schoonzus deze week. Ik heb even met haar mee gekeken en met een paar kleine tips was ze geholpen. Ze vertelde me ook dat er een actie is bij het Kruidvat van 25% korting op de fotoboeken. Tijd voor een deadline! Yes. Ik kik op deadlines. Ze maken iets in me wakker en laten mijn motor lopen op topsnelheid. In de hoogste versnelling. Alles aan de kant, want het werk moet worden gedaan.
Die Kruidvataanbieding laat ik niet graag laat lopen. Het scheelt zoveel geld (vooral omdat ik megadikke boeken maak). Elk jaar verwerk ik mijn foto’s in een jaarboek. Helaas ben ik een beetje achterop gekomen en pas onlangs is het jaar 2014 ingebonden. Ook voor de zoons maak ik een boek (tot en met het 18de jaar en dan houdt het op). De vakantiekiekjes worden trouwens wel meteen verwerkt, dan wacht ik op een geschikte actie en dan volgt te bestelling. We waren net weer op adem gekomen van de financiële klap van deze (vier) boeken, dus nu kan er in 2015 worden geïnvesteerd. Ik noem het echt een investering (want ze zijn best duur), maar ik heb er zoveel plezier van. Ik hoor vaak van mensen dat ze niets met hun foto’s doen, vanwege tijdgebrek of desinteresse of ze zien het gewoon niet zitten. Is dit laatste het geval? Ik help je met liefde op weg (misschien leuk om bij mijn nieuwe carrière als grafisch ontwerper toe te voegen).
In foto’s investeren heeft voor mij iets zinvols. Manlief en ik produceren met gemak een paar duizend foto’s per jaar op. Ik zou het jammer vinden om ze niet af te drukken. Dan kun je helemaal niet nagenieten van alle mooie momenten. Het werkt voor mij niet om een USB-stick in de TV te steken en dan zo foto’s te kijken (diaprojector-dejàvu). Het helpt me ook om in moeilijke momenten terug te denken aan zoete herinneringen. Zo is de Bijbel ook een documentatie van Gods trouw. Dat zijn mijn fotoboeken (al meer dan 30 stuks digitaal) voor mij.
Om de deadline te kunnen halen, moesten mijn haakwerkjes en andere hobby’s wachten. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het uitzoekwerk al had voltooid en een selectie had gemaakt wat ik in het boek wilde plakken. Ik had zelfs al een voorzichtige start gemaakt. Omdat de actie verloopt op 7 mei, heb ik mezelf uitgedaagd en besloot ik dat ik op die datum klaar zou zijn en het boek richting drukker kan. Dus dit weekend heb ik alle foto’s de revue laten passeren. Elke keer werd het dikker en dikker (je kunt toevoegen met 8 pagina’s) en het werd nog spannend of ik het zou redden in het maximale aantal pagina’s. Ik ben blij, want ik ben bijna klaar (alleen nog wat tekst) en ik ga het dus redden!
Zonder de deadline van 7 mei had ik voorlopig nog geen aandacht aan geschonken. Uitstellen totdat het niet meer kan is één van mijn grote kwaliteiten. Niet een leuke kwaliteit en ik denk dan heel vaak: eigenlijk… De rest kun je wel invullen. Vroeger plakte ik alles handmatig in een boek, ook leuk. De verrassing bijvoorbeeld als een rolletje ontwikkeld werd en je dan de foto’s in handen kreeg. Dat gevoel mis ik wel een beetje. Nu kan iedereen een mooie digitale foto maken, hoewel het wel heel handig is om een cursus te hebben gevolgd. Wat nu de verrassing is, is als je je noeste vlijt in een boek ziet. Echt super gaaf. Het kost een hoop geld, dat geef ik eerlijk toe. Toch kan ik eigenlijk beter mijn geld uitgeven aan foto’s, waar ik nog jaren van geniet, dan aan kleding, waar ik na een paar keer dragen op uitgekeken ben.
Geef een reactie