Wat kan ik hiervan balen, zeg! Ik zou er zomaar chagrijnig van kunnen worden. En ook echt best jammer. En het moeilijkste is nog dat het mijn Challenge in gevaar brengt (zucht). Normaal gesproken zorg ik er met Pasen voor dat ik voor ons allen een nieuwe zondagse outfit paraat heb. Op eerste Paasdag loop ik dan als een kip met mijn veren (lees: kinderen) te pronken (daar is dit feest natuurlijk helemaal niet voor bedoeld, I know). Dit jaar gooide mijn Challenge (bijna) roet in het eten. Geen roedel kuikens wat er op hun Paasbest uitziet (ik snap prima hoe ze aan die uitdrukking komen). Bovendien is het roedel wat minder volgzaam geworden en heeft het zijn eigen identiteit bepaald (loslaatproces). Nog een beetje wennen.
Ik zal eerst mijn roedel bespreken en dan kom ik op mijn baalmomentje. De jongens (de zoons) hadden wel nieuwe shirts gekregen, dus ik had hen vriendelijk (doch dringend) geinstrueerd wat ik vond dat zij aan moesten. En ja, ik hoor jullie opmerkingen wel, die zeggen dat dit verspilde moeite is. Jullie hebben helemaal gelijk! De oudste stribbelde tegen en trok een spijkerbroek aan met blauw overhemd met hieronder een wit t-shirt, terwijl ik een leuk gezellig shirt met vogels voor hem had gekocht. Zijn nee was onverbiddelijk. De outfit stond hem overigens leuk, dus ik heb me er noodgewongen bij neergelegd. Bij nummer twee ging het al niet veel beter. Het klaargelegde overhemd met leuk shirt ging hij echt niet aantrekken. Hij verscheen aan het ontbijt in een zwarte trui (en daarbij een spijkerbroek). Overigens verkeerde de trui nog in nette staat en ik moest met lede ogen aanzien dat dit de outfit van de dag was. Het stond hem wel erg goed (niet aan hem vertellen).
Gelukkig was onze Benjamin wel blij met mijn kledingkeuze. Keurig deed hij zijn nieuwe shirt aan (blauw met schuin ingezette mouwen met daarop een gezellige print) en daarover een wit overhemd. Ook hij droeg een spijkerbroek. Ik was helemaal verheugd dat hij geen tegengas gaf (hij is meestal niet zo meegaand). Hij vertelde me wel dat zodra we uit de kerk zouden zijn, het overhemd uit zou gaan (wat hij dan ook deed). De rest van de dag heeft hij in zijn t-shirt rondgelopen. Heb de cv maar een graadje hoger gedraaid, zodat hij het niet koud zou hebben. Het overhemd lag vergeten over een stoel en over de bank, waar er overheen werd gehangen en tegenaan gezeten (zucht!). Daarom gooi ik het maar in de was, want het is nu zo verkreukeld! Tot zover de jeugd van tegenwoordig.
Nu dus mijn baalmomentje. Manlief had deze dag een vrije dag en hoefde niet in de kerkenraadsbank plaats te nemen (in zijn zwarte pak). Hij had een mooi lichtblauw met rood bewerkt overhemd aan met een grijze broek (helemaal prima). Schoonpapa was die dag bij ons te gast en ging ook mee naar de kerk. Mijn beide schoonzussen delen de kerkbank ook al vaak met ons, dus we hadden bijna een kerkbank gevuld. Er was nog één plekje over. Omdat ik zelf niets mag kopen, had ik mijn keus laten vallen op een lichtblauw tricot jurkje met kanten stroken erin verwerkt. Een leuk jurkje waar ik al veel plezier van heb gehad. Helaas attendeerde mijn schoonzus me na thuiskomst op een uitgelubberde naad (op mijn achterste), die niet meer te repareren is. Baal, baal, baal! Not nice! En zeker niet flatteus! Ik kan het nog wel aan met een lang vest, maar een exemplaar wat hierbij past, heb ik niet. Ik zou zooo graag een ander schattig, leuk, lief jurkje (liefst rood) willen kopen!
Daarnaast zit ik nu met een dilemma: doe ik het jurkje weg of hou ik het en draag ik het volgend jaar (als ik weer wat mag kopen voor mezelf) met een lang vest? Wat zouden jullie doen? Ik vind het behoorlijk lastig. Ik kan het natuurlijk weg doen, maar ik heb het ooit in Ouddorp gekocht en daarom heb ik er goede herinneringen aan. Vooral ook omdat we dit jaar naar Frankrijk op vakantie gaan en niet naar deze heerlijk plaats aan zee. Ik denk dat ik het eerst maar eens in de wasmachine stop (ik kom meestal niet vlekkeloos zo’n feestdag door) en dan beslis wat ik doe. Na een wasbeurtje zou het eigenlijk best kunnen dat ik er dan wel afstand van kan doen.
Geef een reactie