Laten we even naar Gouda rijden. Heel even de stad in.” Vroeger had je me niet blijer kunnen maken met zo’n opmerking. Maandelijks brachten we (samen of als gezin) wel een bezoekje aan de kaasstad. We hadden ook een plekje waar we gratis konden parkeren (scheelt allicht) en dan… shoppen! Het fijnste wat er bestaat (toen. Nu denk ik daar héél anders over). Ik kon er al helemaal blij van worden als ik er aan dacht. Het voordeel was ook dat we er binnen een halfuurtje zijn (by car) en dat er veel winkels zijn (nice). Vroeger was één van mijn favorieten daar College Style. Helaas is deze winkel verdwenen en geloof me, dat is niet mijn schuld. Ik was er vaste klant. Omdat ik bar lang ben voor een vrouw, kon ik in normale winkels bijna niet slagen voor jurken en rokjes. Dat werd bijna altijd ordi en ik liep de hele tijd de boel naar beneden te trekken, zonder al teveel resultaat. Doordat College Style wat langere rokken verkocht, had ik ook de mogelijkheid om er netjes bij te lopen. Daarom is deze shop ook (te) goed vertegenwoordigd in mijn kledingkast.
Wie ook goed aanwezig is in mijn shopverleden, was V&D. Het faillissement van dit warenhuis is ook zeker mijn schuld niet. Wat kon ik heerlijk los gaan tijdens het Prijzencircus. Daar kon echt niets tegenop. Eerst de folder spellen, een lijstje maken en dan investeren (klinkt minder erg dan obsessief shoppen). Elke afdeling werd geïnspecteerd om te kijken of er zich (min of meer) nuttige aanbiedingen bevonden. Zijn er nog meer mensen die hier lekker los konden gaan? Die goeie, oude tijd. Ik mis het! Tegenwoordig moet ik me tevreden stellen met Wehkamp (nu alleen voor de jongens en manlief). Niet zo leuk als het Prijzencircus, maar ach, je moet wat.
Het was er zaterdag dus super, superdruk! Zoveel mensen op weg om te shoppen of wat dan ook. We kwamen aan en de parkeerplaats was vol, eivol! We konden er echt niet meer bij. De helft was gevuld met campers (toeristen?). Uiteindelijk ben ik uit de auto gestapt, liet manlief achter en heb me naar de boekhandel gespoed om daar de DVD Risen (over de opstanding van Jezus) te kopen. Deze was in Woerden helaas uitverkocht en ik wilde hem graag als gezin kijken op Tweede Paasdag. Ik had op internet gecheckt of ze hem daar nog hadden en dat was gelukkig zo. Als ik dit beter had gepland, hadden we ons de tocht naar Gouda kunnen besparen. Maar ja, dat had ik niet gedaan.
Daarna heb ik nog even wat lekkers geshopt bij de snoepwinkel (kaneelstokjes voor manlief, vindt ie lekker) en als een haas weer terug. Wat een nachtmerrie! Zoveel mensen en wat een herrie! Gelukkig kwam ik niet zo’n fout paaskonijn tegen. Dan was ik spontaan keihard gaan gillen en dat was dan waarschijnlijk niet eens opgevallen. Ik vroeg me af (terwijl ik terug naar de auto liep) wat mensen motiveert om daar te willen zijn. Ik wilde alleen maar naar huis. Dat verbaasde me ook wel. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier vroeger blij van werd. Toch zal het toen echt niet minder druk zijn geweest, ondanks het feit dat er nu ook heel veel Duitse toeristen rondstapten. Ik weet alleen wel, dat het nu anders is (gelukkig).
Intussen had manlief intussen een rondje gereden en via de app liet hij weten waar hij was. Daar stond hij op me te wachten met onze oude, trouwe Zafira (merk auto). Wat een opluchting! Weg uit die gekte en drukte. Ik was eigenlijk heel blij toen ik weer in de auto zat, hij was verheugd met het lekkers en binnen een halfuur na aankomst koersten we vlug weer richting huis. Home, sweet home!