Ben jij weleens lief geweest voor jezelf? Terwijl je dit altijd flauwekul vond? Gisteren heb ik het gedaan. Ik vond dat echt zo’n modewoord: lief zijn voor jezelf. Wat een onzin, echt iets voor losers. Toch deed ik het gisteren en weet je: ik vond het fijn! Misschien ga ik het wel vaker doen. Conclusie: als je lief voor jezelf bent, ben je geen loser. Ik vertel je graag wat ik heb gedaan.
Ik zat in de kerk met hartritmestoornissen. Ze waren ’s nachts begonnen en ook na het ontbijt niet verdwenen. Omdat er maar 1 zoon meeging naar de kerk en manlief in de kerkenraadsbank zit, vond ik het niet leuk om hem alleen te laten gaan.
Mijn schoonzussen zijn vaak wel paraat en daar zitten we dan ook bij in de bank, maar mijn moedergevoel vond dat ik niet moest zeuren en gewoon moest gaan.
Dat deed ik dus. Tijdens mijn hartritmestoornissen heb ik ook altijd extra last van het licht en alles deint een beetje. Heel gezellig. Mijn handen trillen en ik ben voortdurend buiten adem. Bovendien is zitten in de kerk niet echt mijn ding: te opgesloten.
Toch luisterde ik niet naar mijn lijf en dacht: het zal wel meevallen.
at deed het dus niet! Ik zat in de kerk en ik zat helemaal te shaken. Ik had geen lucht, behalve als ik voorover leunde. Ik had constant wegtrekkers en had het vreselijk warm. Het zweet klotste onder mijn oksels.
Toch wilde ik de strijd met mijn lastige lijf niet zomaar opgeven. Nee, gewoon volhouden. Opgeven is voor losers. Eerst het zingen afwachten. Dan gaat het vast beter. Niet dus. Dan het gebed.
Het ging nog steeds helemaal niet. Toen dacht ik ineens: weet je, ik ben er klaar mee. Dit wordt hem niet.
k heb mijn zoon en schoonzus ingeseind. Mijn schoonzus heeft me met de auto even thuisgebracht, wat heel aardig van haar was. Daarna is zij weer naar de kerk terug gegaan, waar mijn zoon was achtergebleven. Manlief stuurde nog een appje of het wel ging in mijn eentje. Zo schattig!
Thuisgekomen kreeg ik de neiging om te gaan huilen. Zo van: wat ben je toch een loser! Maar ineens brak het licht door: Ik ben geen loser, maar mijn lijf is lastig en daar heb ik nu eindelijk eens naar geluisterd.
Ik ben lief geweest voor mij en dat is goed. Een nieuwe way of life en een heel gezonde mindset, volgens mij. Dus in plaats van me een loser te voelen, leverde deze actie me toch een knipoogje op. Ik was dapper genoeg om voor mezelf op te komen en dat is weleens anders geweest.
Toen man en zoon ook weer thuis waren, zei mijn zoon: ‘Mam, volgende keer breng ik je thuis, hoor!’ Wat een schat, hè? Gewoon een bonus van hem! Die positieve woorden bewaar ik in mijn hart.
Als je lief voor jezelf bent
Conclusie: Als je lief voor jezelf bent, ben je geen loser!
Later kreeg ik nog andere reacties. Joh, ging het niet met je? En dan gewoon durven te zeggen: nee, inderdaad. Het ging niet.
Als je het niet laat zien, weten anderen niet dat je ermee worstelt. Ken je iemand die strijdt met het leven? Bezorg haar eens een knipoogje en koop een fotofile (digitale producten) in mijn webshop. Plak die op een kaartje of voeg hem bij een bosje bloemen. De digitaaltjes staan vol positieve woorden in de vorm van kleine gedichten om de ander te motiveren hoop te houden.
Hou je haaks!
Alle knipoogjes staan op een rij onderaan deze pagina.
Geef een reactie