Alle zeilen bijzetten
Weet je wanneer het moeilijk is om vol te houden? Wanneer je alles moet inzetten om niet te landen in een depressie? Alle zeilen bijzetten.
De moeilijkste momenten voor mij zijn de successen van anderen: iemand die een boek uitbrengt en niet aan te slepen stapels boeken signeert. Dat is momenteel het lastigste voor me.
Ik bracht vorig jaar mijn dichtbundel uit. Helaas is de verkoop bijna nul. Ik geef ze nu weg als cadeautjes.
Gelukkig krijg ik dan wel hele leuke reacties. Maar waarom de bundel dan niet verkoopt? Dan vind ik het heel lastig om vol te houden. Te blijven zoeken naar de knipoogjes. Alle zeilen bijzetten.
Als het leven moeilijk om vol te houden is
Zo kwam er vandaag weer een post uit. Mirjam van der Vegt heeft een boek uitgebracht en signeert zich een tennisarm. Tja, dan kijk ik naar mijn bundels die hier liggen te verstoffen.
Bovendien kan ik niet zoveel, doordat mijn lijf zo lastig is. Ik kan niet naar de studio van Groot Nieuws Radio om mijn bundel te promoten.
Dan word ik zo gefrustreerd, verdrietig en zielig. Ik zou dan het liefst mijn bed induiken, mijn dekbed over mijn hoofd trekken en dan alleen maar huilen.
Dat doe ik uiteraard niet. Gelukkig verkopen mijn haakpatronen wel. Dus een complete loser ben ik ook niet.
Maar het is moeilijk om vol te houden.
Ook als je hoort dat iemand na een jaar migraine-aanvallen haar leven weer oppakt, een studie start en weer op pad kan. En mijn klachten worden alleen maar erger.
Of iemand die na long-covid weer de brokken bij elkaar pakt en weer aan het opbouwen is. En mijn wereld wordt steeds kleiner.
Mijn eerste neiging is gillen. Maar ik wil de buren en mijn gezin niet de stuipen op het lijf jagen, dus dat wordt hem niet.
Mijn tweede neiging is shoppen. Dat doe ik wel. Ik geef het eerlijk toe. Dan maar een leuk beeldje om me toch weer een beetje blij te voelen. Even een knipoogje.
Mijn derde neiging is helemaal niets meer doen. Maar dat zou me gauw vervelen, dus dat wordt hem ook niet.
Dus nu probeer ik vol te houden door mooie ontwerpen te maken en haakpatronen te ontwerpen. En te schrijven in de hoop dat het ooit goed komt. Alle zeilen bijzetten dus.
Dat de oorzaak voor mijn lichamelijke problemen wordt gevonden, dat ik ontdekt word als schrijfster of doorbreek als haakpatroondesigner.
Als ik meer zou kunnen, zou mijn wereld zoveel groter worden. Kan ik weer alleen op pad, al is het maar een rondje bos.
Je zou claustrofobisch worden van al dat thuis zitten.
En weet je, ik misgun al die anderen hun successen niet. Integendeel: ik vier met hen mee. Maar ik gun het mezelf ook zo. Weer een stukje vrijheid. Een dag geen paniekaanvallen. Een nachtje geen hartritmestoornissen. Een goedlopend bedrijf. Dat is toch niet teveel gevraagd?
Focussen op het goede, de knipoogjes
Toch probeer ik moed te houden door te focussen op de mooie dingen, de knipoogjes. Op het feit dat we genoeg geld hebben, dat het goed gaat met mijn jongens, dat ik heb geleerd dat het niet om mij gaat in dit leven, maar hoe ik anderen kan dienen met mijn talenten.
En als ik helemaal gek word van mijn slachtofferrol mest ik een kast uit. Gewoon even de spullen door mijn handen laten gaan en te waarderen wat ik heb. Alle zeilen bijzetten.
Maar soms lukt dat niet en dat is ook oké. Ik heb daar zelfs een gedicht over geschreven. Ik kan me voorstellen dat iedereen weleens zo’n dag heeft.
Hou je haaks en focus je op de knipoogjes!
Zoek je trouwens nog een leuk cadeautje? Mijn dichtbundel is nog steeds te koop. Je vindt hem in mijn webshop. Ik signeer hem (gratis) voor je. Wie maak jij blij?
Alle knipoogjes vind je onderaan deze pagina.
Geef een reactie