Het lijkt op een soort afscheid van zee, onze huidige vakantie naar Ouddorp. Hoeveel heerlijke zomers hebben we er niet doorgebracht? Bepakt en bezakt vertrokken met ons zessen richting zee.

Wie ons kent, weet dat ons gezin drie kinderen telt. Nummer zes was mijn schoonzus, die 25 jaar met ons meeging. Ze heeft zelf geen kinderen, maar kon nu heerlijk moederen en ik had iets meer vrijheid.

We hebben haar overigens nooit gebruikt als veredelde oppas en deden alles met elkaar die twee weken. Heerlijk was dat. Vaak reisden we af naar Ouddorp, vooral toen onze mopjes nog klein waren. We hadden zelfs een zespersoons auto om met ons allen te passen.

Toen onze mopjes opgroeiden tot tieners werd er vaker een bezoek aan het buitenland gebracht, waar we Duitsland, Oostenrijk, België, Frankrijk en Luxemburg bezochten. Schoonpapa is zelfs nog twee keer mee geweest. Dat was toen onze oudste een rijbewijs had en we in twee auto’s konden reizen.

Mijn schoonzus en ik hebben weliswaar een rijbewijs, maar zij rijdt geen snelweg en ik kan door mijn hypermobiliteit maar drie kwartier achter het stuur zitten. Hoewel ik toch een paar keer met haar auto heb gereden, zodat we alle spullen mee konden nemen. Weet je hoe groot jongensvoeten worden? En als je dan voor iedereen wat schoenen mee moet nemen, heb je daarvoor alleen al een auto nodig.

Nu het niet zo lekker met me gaat, is het buitenland geen optie, wat ik heel jammer vind en waar ik me ook enorm schuldig over voel richting manlief. Dat gevoel tekort te schieten is zo frustrerend. Ik moet me erbij neerleggen, maar voel me als een hond aan een ketting.

Inmiddels is de oudste uitgevlogen, de tweede zit nog op honk, maar viert pas vakantie in september. Onze jongste wilde met vrienden, maar iets boeken lukte niet. Zijn beste vrienden zijn ook niet zulke vakantiegangers.

Dus vroegen we aan hem: ga je met ons mee? Alleen als we naar zee gaan, was het antwoord. Vandaar dat we voor Ouddorp kozen. Vertrouwd voor mij, niet te ver weg en zee zat. Iedereen blij, een echt knipoogje dus.

Afscheid van zee

Nu we hier zijn, voelt het dus als een afscheid van zee, een afronding van wat zo mooi was. Je kent vast de uitdrukking; huil niet, omdat het voorbij is, maar lach omdat het zo leuk was. Dat dus voel ik. Misschien knap ik nog op en kunnen we voortaan naar Oostenrijk (waar ik manlief ontmoette) en mijn favoriete vakantiebestemming.

Toch is genieten van het kleine ook genoeg. Op dit moment.

Onze jonge hond heeft het nu toch leuk, al is het met paps en mams. En wij hebben een weekje qualitytime met hem. En ik doe heel wat tripjes langs memorylane, neem afscheid van vroeger met haar heerlijke zomers en probeer de seizoenen te omarmen die nog komen.

Afscheid van zee.

Hou je haaks! En zoek je een leuke print om iemand mee te bemoedigen die niet op vakantie gaat, zoals met de quote: is je leven tegendraads? Hou je haaks! Je weet mijn webshop te vinden, toch?

afscheid van zee knipoogje

Alle knipoogjes kun je teruglezen onderaan deze pagina.